Η ΠΙΣΤΗ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ

Η ΠΙΣΤΗ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ

     Μου διηγήθηκε μια κυρία ότι είχε αποκτήσει ένα αγοράκι και όταν ήταν τριών μηνών στην κούνια και το φρόντιζε ευχόταν: «Θεέ μου, κάνε να είναι κοντά Σου, να γίνει ιερέας ή μοναχός, να είναι κοντά Σου!». Και συνέχισε, μετά, με όλη τη δύναμη της καρδιάς της: «Και αν δεν είναι να γίνει αυτό, πάρτο!».

     Πράγματι δε, ο Θεός, μετά από μερικούς μήνες, το πήρε. Είχε τότε, με την ασιατική γρίπη, προσβληθεί από μηνιγγίτιδα και το είχε πάει στο νοσοκομείο στην εντατική. Πήγε κάποια μέρα να το δει και της είπε η προϊσταμένη ότι δεν επιτρέπεται, αλλά έσπρωξε με αποφασιστικότητα την προϊσταμένη και μπήκε στον θάλαμο της εντατικής, αφού φόρεσε μια άσπρη μπλούζα. Την ώρα εκείνη, άκουσε μια νοσοκόμα να λέει σε μια άλλη: «Αφού πεθαίνει, τι το παιδεύεις; Μην του κάνεις ένεση!». Αλλά αυτά τα έλεγε για το παιδί μιας άλλης μητέρας που περίμενε στον προθάλαμο και που το είχε μονάκριβο, αφού το είχε αποκτήσει με μεγάλη δυσκολία και ήταν εκεί με τον άνδρα της, πολύ στενοχωρημένη.

     Τότε είδε το δικό της το παιδάκι να ανασαίνει πολύ γρήγορα, να είναι μπλαβισμένο και να έχει πάνω από 300 σφυγμούς (οι γιατροί δεν μπορούσαν να τους μετρήσουν). Αλλά είχε συμπονέσει την άλλη μητέρα που έχανε το μωρό της και γονάτισε, άρπαξε με λαχτάρα και θέρμη το κρεβατάκι του από τα πόδια, και κοιτώντας τον ουρανό είπε με όλη τη δύναμη της ψυχής της: «Θεέ μου, σώσε αυτό το παιδάκι αυτής της δύστυχης μητέρας που το έχει μονάκριβο, εγώ έχω και άλλα παιδιά!».

     Μετά από λίγο, το παιδί της πέθανε. Ύστερα από μερικές εβδομάδες, μια φίλη της τής τηλεφώνησε να πάρει τα κοριτσάκια της (είχε δύο) και να τα πάει σπίτι της, για να γνωριστούν με τα δικά της παιδιά. Πράγματι, την επισκέφθηκε με τα παιδιά της και, συζητήσεως γενομένης, είπε στη φίλη της ότι δεν τη νοιάζει για το δικό της το παιδί, που της το πήρε ο Θεός, αλλά γι’ αυτή τη δυστυχισμένη που το είχε μονάκριβο και της πέθανε. Και τότε η φίλη της τής είπε: «Δεν πέθανε! Έγινε καλά. Και βγήκε και το πήρε σπίτι της!».

     Αυτή είναι η δύναμη της θερμής προσευχής, που γίνεται χωρίς πρόγραμμα, μέθοδο, σύστημα και παρατήρηση, που γίνεται με απλότητα, αφελότητα και με ζέουσα καρδιά.

     Διάβασα κάπου ότι ένα παιδάκι, που είχε ανέβει με τη μανούλα του στο καμπαναριό μιας εκκλησίας, έπεσε από το καμπαναριό κάτω στον δρόμο και σκοτώθηκε. Μια πόρνη, που περνούσε από εκεί, άκουσε τη σπαρακτική φωνή της μάνας και είδε το σκοτωμένο παιδάκι και με μεγάλη συμπόνια είπε: «Θεέ μου, χάρισε τη ζωή σ’ αυτό το παιδάκι, που το έχασε η μανούλα του!» και το παιδί αναστήθηκε! Η θέληση που συνόδευε την ευχή της πόρνης για τη σωτηρία του παιδιού, ήταν πάρα πολύ δυνατή. Ήταν όλη η δύναμη της ανθρώπινης πονεμένης ψυχής. Πίστη και θέληση!

     Όταν ένας οδηγός αυτοκινήτου κινδυνεύει από απερίσκεπτο χειρισμό ενός άλλου οδηγού, αγανακτεί και οργίζεται και πολλές φορές τεντώνει το χέρι του, ανοίγει την παλάμη του και μουντζώνει τον υπεύθυνο του κινδύνου, στέλνοντάς του όλη την κακή δύναμη της ψυχής του. Με την αντίστοιχη καλή δύναμη, τόσο δυνατή όσο και η μούντζα του αγανακτισμένου, πρέπει ο καλός χριστιανός να στείλει την ευχή του στον συνάνθρωπο, υπέρ του οποίου θέλει να προσευχηθεί.

     Το αίτημα προς τον Θεό πρέπει να υποβάλλεται με όλη τη δύναμη της αγάπης, όπως η μούντζα στέλνεται με όλη τη δύναμη της κακίας. Η θέληση εδώ είναι απαραίτητη, όχι διότι είναι η ενεργούσα, αλλά δεν νοείται να ζητάς κάτι χωρίς να το θέλεις. Πρέπει να θέλεις πολύ δυνατά αυτό, για το οποίο εύχεσαι.

     Η δύναμη της ψυχής είναι μία. Και μπορεί να στραφεί πότε προς το καλό και πότε προς το κακό. Είναι απαραίτητο να θέλεις δυνατά, αυτό για το οποίο εύχεσαι (υποτίθεται με καρδιακή πίστη)!

ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ

(1906–1991)

[ «Από το Σημειωματάριο

ενός Υποτακτικού»·

Τόμ. Α΄, Μέρος Β΄,

Κεφ. 14ο, σελ. 78–80,

Εκδόσεις

«Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος»,

Μήλεσι 2016¹.

Επιμέλεια ανάρτησης:

π. Δαμιανός. ]

Επιτρέπεται

η αναδημοσίευση των αναρτήσεων

από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.