Η ΠΟΡΤΑ

Η ΠΟΡΤΑ

Πολλές φορές αρνηθήκαμε αντιδραστικά να προσευχηθούμε είτε επειδή μας κυρίευσε ολότελα η ενοχή της αμαρτωλότητάς μας είτε γιατί μας εμπόδισε η νωχελικότητα και η αδράνεια της φιλαυτίας μας, οι πόνοι των γηίνων, οι συγχύσεις της ευθιξίας μας. Πάμπολλες όμως σκιές αμαρτάδων άρχισαν να ξεθωριάζουν με τα πρώτα ψελλίσματα της φτωχής ικεσίας μας.

Πολλές τυπικές, ανούσιες, ξερές και στείρες προσευχές έκρυψαν επιμελώς τη σπαρακτική αγωνία της μεγάλης και ανομολόγητης απιστίας μας. Μα μια και μόνο στιγμή βαθειάς συντριβής και κατάνυξης στάθηκε ικανή να μας ωθήσει κατευθείαν προς την ειρήνη του Θεού.

Πολλές από μέρους μας οι εκζητήσεις προσευχών προς τους άλλους σημαίνουν λίγο-πολύ την απώθηση της δικής μας ευθύνης στη δοκιμασία, στη δυσχέρεια ή στον πειρασμό που βιώνουμε. Ακόμη δεν εννοήσαμε τη εσωτερική διαφορά ανάμεσα στο «πριν» και το «μετά» της Προσευχής σε ό,τι περνάμε εξωτερικά. Ακόμη δεν υποπτευθήκαμε πως πίσω από αυτό το πικρό και θλιβερό που διανύουμε βρίσκεται η αγάπη του Θεού, η ζηλότυπη επιθυμία Του να Τον φωνάζουμε διαρκώς στη ζωή μας και κυρίως μέσα από την καρδιά μας.

Στην άχαρη αρχή του άπειρου, τυφλού και αδαούς εαυτού μας, όλες οι προσευχές μάς φαίνονται σαν μια ψυχαναγκαστική αγγαρεία, σαν μια εκνευριστική απόπειρα εκκλήσεων και κραυγών προς το απρόσφορο, σαν μια μάταια έναρξη ενός πληκτικού μονολόγου από το μέσο της πίστας του κενού μας, σαν μια γελοία προσπάθεια να ακροαστούμε μια υπέρτατη σιωπή που μας τύπτει αδυσώπητα· μα, μόνο με το κύμα της θείας αγάπης μπορούμε να ενστερνιστούμε τον τρόπο και την ανάγκη της «επαινετής αναίδειας» της Προσευχής (Ιωάννης της Κλίμακος): να χτυπάμε ασταμάτητα σαν τρελοί και σα μεθυσμένοι την πόρτα της φιλανθρωπίας του Θεού μακριά από τύπους και όρια, από λογικές και αποδείξεις, από θεωρήσεις και κατηγορίες, από αξιώσεις και καθωσπρέπειες, από θρησκευτικές φαντασίες και δηθενίλες, από αυτοεκτιμήσεις και πολυγνωσίες, από κάθε ηθική, αυτοδικαίωση και αξιοπρέπεια.

Κάπου «εκεί» η πόρτα ανοίγει διάπλατα ή μάλλον η πόρτα δεν υπάρχει πια· υπάρχει μόνο ο Λόγος που γίνεται η Θύρα μιας άλλης πρωτόγνωρης Ζωής για μας και για το μέσα της απορημένης καρδιάς μας…

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.