Τὸ Εἰλητάριον. «Γράψον ἃ εἶδες καὶ ἅ εἰσι» (Ἀποκ. α΄ 19).



Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

«ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΟΥΡΑΝΟΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ!»


«ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ,
ΟΥΡΑΝΟΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ!»


     …Θυμάμαι τον θάνατο του Γερο-Ησύχιου του Κωνσταμονίτη πριν χρόνια. Πήγε ν’ ανάψει το καντηλάκι, έγειρε κι έτσι ήσυχα έφυγε. Χρόνια πορτάρης, με μετρημένα λόγια. Ο Μελέτιος ο Σιμωνοπετρίτης χαμογελώντας απεκοιμήθη. Ο Γερο-Γιάννης της Καλύβης μου, μόλις κοινώνησε.
     Και θυμάμαι κι εγώ τον θάνατο αγρυπνώντας με την αρρώστια μου. Ακούγεται η σόμπα, ένα ποντίκι στη σκεπή, τα βήματα του παπα-Σίμωνα, σαν κάτι νά ’χασε μέσα στη νύχτα, κάπου να σκουντοφλά, κάτι να ζητά, ή κάτι ν’ ανακατεύει ανάμεσα στα κουτιά και τα φουντούκια και τις εικόνες και τα σκεπάσματά του.
     …Πέθανε η ανηψιά του παπα-Σίμωνα, εφτά χρονώ λέει. Δηλαδή πρέπει νά ’μαστε έτοιμοι κάθε στιγμή, λέει.
     Όποτε κοιμηθεί μοναχός χτυπά η καμπάνα, ό,τι ώρα και νά ’ναι, ακόμη και στη λειτουργία. Για να βοηθήσουν οι ευχές την ψυχή στην άνοδο.
     Το πρωί φέρανε σκοτωμένο ένα λύκο.
     Σαν να πιάνει νοτιάς.
     Πέθανε και η γιαγιά του Σαμουήλ. Εκατό χρονώ. Θα πάει στον Παράδεισο, έλεγε. Ήταν καλή. Στις εκκλησιές μέσα αισθανόταν πιο καλά απ’ ό,τι στο σπίτι της. Ο Ευστράτιος φεύγοντας άφησε μισή σοκολάτα και είπε: «Σημερινοί είμαστε, ουρανοί δεν είμαστε!».
     Ο Εσπερινός έγινε στο κοιμητήρι.
     Αύριο των ψυχών…

ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΩΥΣΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(1952–2014)


[ (1) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου:
«Αγρυπνία στο Άγιον Όρος»,
§10, σελ. 29–32·
Σειρά: Ορθόδοξη μαρτυρία–35,
Εκδόσεις «Ακρίτας»,
(2η ανατύπωση)·
Αθήνα, Φεβρουάριος 1995.
(2) Επιμέλεια ανάρτησης,
επιλογής θέματος και φωτογραφίας,
πληκτρολόγηση κειμένου:
π. Δαμιανός. ]






Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου