ΜΙΚΡΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

ΜΙΚΡΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

ΩΔΗ Α΄.

     Συνθλιβόμενος από πολλούς εξωτερικούς κι εσωτερικούς πειρασμούς, σ’ Εσένα καταφεύγω αποζητώντας τη σωτηρία μου και απευθύνοντάς Σου λόγο ικετευτικό· Ω, Μητέρα του Λόγου Χριστού και Παρθένε, σώσε με από τα λυπηρά και τις συμφορές.

     Με συνταράσσουν επιθέσεις από σωματικά και ψυχικά πάθη, ώστε η ψυχή μου να υπερεκχειλίζει από απελπισία. Ω, Κόρη Πάναγνε! Με τη γαλήνη του Υιού και Θεού Σου, χάρισε ειρήνη στη ψυχή μου κατασιγάζοντας τα κύματα των παθών.

     Ω, Παρθένε! Εσένα, που γέννησες τον Θεό και τον Σωτήρα του κόσμου, με επιμονή σε παρακαλώ να με λυτρώσεις από κάθε συμφορά· διότι σ’ Εσένα τώρα καταφεύγω και υψώνω ικετευτικά και τη ψυχή και τη διάνοιά μου.

     Επειδή νοσώ σωματικά και ψυχικά, αξίωσέ με Εσύ, που μόνη αξιώθηκες να γίνεις Μητέρα του Θεού, όπως τύχω της δικής Σου επιμέλειας και φροντίδας, ακριβώς γιατί είσαι αγαθή, επειδή έτεκες τον αγαθό Θεό.

ΩΔΗ Γ΄.

     Εσένα, Παρθένε, που γέννησες τον Θεό, θέτω σαν προστάτιδα και υπερασπιστή της ζωής μου· Εσύ, λοιπόν, οδήγησέ με στο λιμάνι Σου, επειδή είσαι η αιτία κάθε αγαθού, το στήριγμα των πιστών Χριστιανών, Εσύ που είσαι η μόνη άξια για κάθε ύμνο.

     Σε ικετεύω, Παρθένε! Σκόρπισε και διάλυσε τη ψυχική ταραχή και τη ζάλη που μου προξενεί η απελπισία· διότι, Εσύ, Νύμφη του Θεού, η μόνη καθαρή από κάθε αμαρτία, γέννησες τον Χριστό, που είναι η αιτία της ψυχικής γαλήνης των ανθρώπων.

     Επειδή Θεοτόκε γέννησες τον Ευεργέτη του κόσμου, τον αίτιο κάθε καλού, είσαι κι Εσύ παρομοίως η πηγή κάθε καλού κατά χάρη· και τούτο διότι όλα είναι δυνατά σ’ Εσένα, επειδή γέννησες τον Παντοδύναμο Χριστό, ω ευλογημένη και δοξασμένη από τον Ίδιο τον Θεό.

     Εμένα, που δοκιμάζομαι από σκληρές ασθένειες και πάθη νοσηρά, ω Παρθένε, Εσύ βοήθησέ με! Διότι Εσένα, που είσαι καθαρή από κάθε αμαρτία, αναγνωρίζω ως τον ιατρό που δωρίζεις μέσα από το θησαυροφυλάκιο της αγάπης και της σοφίας Σου, ανεξάντλητα την πλήρη και τέλεια θεραπεία.

     Σώσε από τους κινδύνους τους δούλους Σου, ω Θεοτόκε, διότι όλοι μας, μετά τον Θεό, καταφεύγουμε σ’ Εσένα, επειδή μοιάζεις με τείχος που δεν μπορεί να σπάσει και να διαρραγεί και είσαι η προστασία μας.

     Σκύψε με αγαθή διάθεση, ω Θεοτόκε, Εσύ που είσαι άξια για κάθε ύμνο, πάνω στη σκληρή σωματική μου ταλαιπωρία και θεράπευσε τον πόνο της ψυχής μου.

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΕΜΜ. ΚΑΡΠΑΘΙΟΥ

※

[«Ο Μικρός και Μέγας

Παρακλητικός Κανών

εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον»,

–Σε ερμηνευτική απόδοση

και θεολογικά σχόλια–

σελ. 38–45,

Εκδοτική Παραγωγή

«Επτάλοφος»,

Αθήνα, 2009³.

Επιμέλεια ανάρτησης,

πληκτρολόγηση κειμένου:

π. Δαμιανός.]

※

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.