ΠΟΣΟ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ!...

ΠΟΣΟ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ!...

     Πόσο δίπλα μας είναι η χαρά, η ειρήνη και η δύναμη, ο Χριστός, η ζωή και η χάρη Του! Οι λογισμοί μας, όμως, δεν μας αφήνουν να το δούμε αυτό. Όλες οι δωρεές Του επιβάλλεται να είναι κρυμμένες πίσω από τα σκούρα παραπετάσματα των αρνήσεών μας. Βλέπεις, σήμερα, ο ένας λογισμοκυβέρνητος άνθρωπος τρακάρει πάνω σε έναν άλλο λογισμοσκέπαστο άνθρωπο. Ενώνονται μετά οι ομίχλες, το σκοτάδι του τίποτα, και η καταχνιά μαζί με τη λύπη των παθών και των αδυναμιών μας στεριώνουν για τα καλά στη ζωή μας. Ο ένας άνθρωπος ρωτάει με βάση τους λογισμούς που έχει μέσα του και που τον θερίζουν ολοκληρωτικά, και ο άλλος απαντάει πάλι με βάση τους λογισμούς του, λογισμούς που ακυρώνουν σαρωτικά αυτόν και την ελευθερία του. Ζούμε, καταλαβαίνουμε, εκτιμούμε και κρίνουμε τα πράγματα επιδερμικά, φευγαλέα και απατηλά, μόνο μέσα από το ενδόμυχο πρίσμα των λογισμών μας και, απ’ ό,τι φαίνεται, είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με αυτό! Ό,τι ζούμε δεν είναι αλήθεια, γιατί εμείς πρώτ’ απ’ όλα δεν υπήρξαμε άνθρωποι εγκάρδιοι, γενναίοι, μπεσαλήδες, ζωντανοί και ατρόμητοι φορείς μιας αρετής που λάμπει από μακριά με τη θυσία και την αυταπάρνησή της και δεν πεθαίνει με το πρώτο αφρό του σαχλού πειρασμού που συναντάει. Επειδή φοβούμαστε να πονέσουμε, να χάσουμε, να θυσιάσουμε, πολύ περισσότερο να θυσιαστούμε και να πεθάνουμε, γι’ αυτό και είναι μοιραίο και αναπόδραστο για μας πια, ό,τι ζούμε να είναι γιγαντωμένη φαντασία και θλιβερή εξυπνάδα, πρόχειρη πνευματικότητα ενός μη βιωμένου θεού, κούφιος λογιοτατισμός της επίδειξης και αναιμικός πατριωτισμός των απωθημένων, αστεία σπαράγματα από σάπια θελήματα για τα οποία εμείς –ναι!– θα συνεχίσουμε να έχουμε το θράσος να καμαρώνουμε ακόμη και μέσα από το κέντρο της κόλασης της απόλυτης μοναξιάς μας· ό,τι ζούμε πια μοιάζει σαν αλήθεια, αλλά το μόνο που είναι πραγματικά, είναι η αλήθεια του ψέματος των λογισμών που μας κυβερνούν και μας άγουν περήφανα. Και μετά πάσχουμε και αδημονούμε και αναρωτιόμαστε που δεν έχουμε ειρήνη, που δεν έχουμε ησυχία και όλα μας φταίνε ανεξήγητα και χαιρέκακα. Κι όμως! Πόσο παρ’ όλ’ αυτά είναι δίπλα μας η χαρά, η ειρήνη και η δύναμη, ο Χριστός, η ζωή και η Χάρη Του!...

π. Δαμιανός

–Στην υπότιτλη φωτογραφία, έργο του Δ. Κόρδη.–

⁜

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Εἰλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.

⁜