ΜΥΣΤΗΡΙΟ, ΓΝΟΦΟΣ, ΠΑΡΟΥΣΙΑ

ΜΥΣΤΗΡΙΟ, ΓΝΟΦΟΣ, ΠΑΡΟΥΣΙΑ

     Έρχεται και μας παίρνει τα πολλά. Μετά, μας παίρνει και τα λίγα. Ούτε να καυχηθείς ούτε να στηριχθείς ούτε να πιστέψεις ούτε να ελπίσεις με τα δεκανίκια της λατρεμένης λογικής. Κι όταν θελήσεις κάποτε αγόγγυστα να τα δώσεις όλα, σου δίνεται Αυτός κομίζοντας την πληρότητα που μακαρίζουν τα πλήθη ανιδεάστως. Η ανθρώπινη καρδιά είναι η κρύπτη Του. Γι’ αυτήν αφήνει Αυτός την καθέδρα Του και γίνεται εκείνος ο ειρηνότερπνος πόλεμος. Παλεύει η Χάρη με το χοϊκό ανθρώπινο πρόσωπο, να ζυμωθεί αυτό ελεύθερα μαζί της, να δουλωθεί το ελεύθερο στον Ελεύθερο, να ελευθερωθεί η δούλη και δουλαγωγημένη ψυχή, να γίνει το μυστήριο σχέση, να γίνει η σχέση μυστήριο, να γίνει η ζωή μετουσία πληρότητας, να γίνουν τα λόγια τα πολλά σιωπή και η σιωπή στεντόρεια κηρύγματα από το υποβλητικό επέκεινα. Μη τολμήσει κανείς να θέλει να καταλάβει, θα έρθει να μείνει μαζί του κάθε σύγχυση και πλάνη. Κι αν προτιμήσει να θέλει την αγνωσία, τούτο είναι ασφαλέστερο· ικανώνεται ανεπαίσθητα για την κρείττονα γνώση. Οι αντοχές μας λυγούν και από τα λυγίσματα αναδύονται δυνάμεις. Όλα και τίποτα. Τα πάντα ο Θεός που παιδεύει από έρωτα τον άνθρωπο, μέχρι αυτός να γίνει ερατεινός και εράσμιος από άκρατη φιλοθεΐα και ειλικρινή φιλαδελφία. Όλα είναι εδώ, όταν είναι Αυτός «εδώ». Όλα είναι το «παντίποτα», όταν κάνει πως φεύγει, δίχως να φεύγει ποτέ. Μαζί Του γνωρίζουμε αγνωρίστως τα πάντα: το θάνατο για τη ζωή και τη ζωή που καταργεί κάθε θάνατο. «Αυτό» που είναι η Αγάπη. «Αυτό» που είναι Αυτός. Αυτός· Σ’ εμάς, σ’ εσένα, σ’ εμένα, σε όλους, στον καθένα που δεν περιμένεις και δεν σκέφτεσαι. Γιατί Αυτός είναι απροσδόκητος και απερινόητος. Μυστήριο, γνόφος, παρουσία…

π. Δαμιανός