ΑΠΟΡΙΕΣ

ΑΠΟΡΙΕΣ

     «Εκείνη τη μέρα δε θα έχετε να Με ρωτήσετε τίποτα» (πρβλ. Ιωάν. 16, 23). Και πότε άραγε θα έρθει εκείνη η μέρα, Κύριε; Όλα μας τα σωθικά ράγισαν από το επώδυνο βάρος των αμείλικτων αποριών που επιβάλλει και υποβάλλει, άλλοτε εύλογα ήρεμα και άλλοτε παράλογα βάναυσα, η φθορά, το ψέμα, η απάτη, η ματαιότητα, η αμαρτία, ο θάνατος. Και, τι απορίες! Ίσα για ν’ αυξήσουν και να στεριώσουν καλύτερα στη ψυχή μας την άγνοια, την αμάθεια, τη σύγχυση, την άνοια και την άρνηση της χαροποιούς γνώσης της Αγάπης και της Αλήθειας Σου. Μα, μόνο όταν Σε δούμε θα παραιτηθούν με πάταγο όλα μας τ’ αγωνιώδη και ματωμένα ρωτήματα. Μόνο μέσα στο φως του Προσώπου Σου μπορούμε να ζούμε γνωρίζοντας και να γνωρίζουμε ζώντας, μακριά από κάθε κάλπικες και απρόσφορες απορίες από τα τοξικά μποστάνια των εγκοσμίων. Αυτές οι απορίες που, όσο κρατάει το σεργιάνι μας στον κόσμο, δεν παύουν από το να είναι οι εκλεκτές θεραπαινίδες του φτωχού εγκεφάλου μας και οι ακατάπαυστες σειρήνες του δυσαναφαίρετου πόνου μας…

π. Δαμιανός