ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ

ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ

     Όσοι ευτύχησαν να γνωρίσουν τον Γέροντα Δανιήλ τον Κατουνακιώτη (1846–1929), τον ιδρυτή της εκλεκτής Αδελφότητος των Δανιηλαίων, μίλησαν και έγραψαν με θαυμασμό για την προσωπικότητά του, την προικισμένη με σπάνια φυσικά και πνευματικά χαρίσματα. Εδώ, σ’ αυτήν την ανάρτηση, θ’ αναφερθούμε στο διακριτικό του χάρισμα.

     Στην Στίκα της Βορείου Ηπείρου ζούσε ο Δήμος. Ήταν ένας καλός χριστιανός με απλοϊκή πίστη, χτίστης στο επάγγελμα. Μια νύχτα, ονειρεύτηκε πως κάπου υπήρχε θαμμένος στην γη ένας ναός. Ξεσήκωσε λοιπόν όλους τους συμπατριώτες του, να πάρουν αξίνες και φτυάρια και ν’ αρχίσουν τις ανασκαφές. Έσκαψαν και πραγματικά έφεραν στο φως τον ναό! Γεμάτος ικανοποίηση ο Δήμος καμάρωνε για το «κατόρθωμά» του. Απολάμβανε με ευχαρίστηση τον θαυμασμό όλων. Και όταν ο πονηρός λογισμός τού ψιθύριζε: «Ε, Δήμο! Εσύ είσαι σπουδαίος άνθρωπος, είσαι ο εκλεκτός του Θεού!...», τον παραδεχόταν χωρίς αντιρρήσεις.

     Σαν κτίστης που ήταν, βρέθηκε αργότερα να δουλεύει στο Άγιον Όρος σε κάποια οικοδομή της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου.

     Στο Βατοπαίδι, τιμάται πολύ ο όσιος Ευδόκιμος (5 Οκτωβρίου, η εορτή του). Για την ζωή του, δεν διέσωσε τίποτε η ιστορία· τα λείψανά του, όμως, που αποκαλύφθηκαν τυχαία το 1840 στο κοιμητήριο της Μονής, είναι χαριτόβρυτα και θαυματουργά. Ο Δήμος έδειξε μεγάλη ευλάβεια για τον όσιο Ευδόκιμο και άρχισε να πιστεύει πως και ο όσιος εξίσου τον περιβάλλει με ξεχωριστή εύνοια. Αφού δε η παράδοση δεν ανέφερε τίποτε για την καταγωγή του, ο Δήμος φαντάστηκε πως κι εκείνος (ο όσιος) κατάγεται από την Βόρειο Ήπειρο.

     –Ο όσιος είναι αρβανίτης, όπως κι εγώ! άρχισε να διακηρύττει ο Δήμος.

     –Μα, πού το ξέρεις;

     –Αρβανίτης είναι! Δεν βλέπετε το κεφάλι του που είναι πίττα; Άλλωστε, όταν μια νύχτα μ’ ένα κομποσχοίνι μου τον παρακάλεσα να μου πει για την πατρίδα μου, μου παρουσιάσθηκε ολοζώντανος και μου είπε: «Είμαι αρβανίτης, είμαι από την Στίκα, είμαστε και συγγενείς!».

     Οι Πατέρες υποψιάσθηκαν πως τον είχε πλανέψει ο διάβολος.

     –Όταν σου ξαναπαρουσιασθεί πάλι, να κάνεις τον σταυρό σου! του είπαν. Και αν είναι ενέργεια του πονηρού, θα εξαφανιστεί αμέσως.

     Ήταν όμως αργά. Ο διάβολος είχε κατακτήσει την καρδιά του Δήμου και δεν έφευγε εύκολα.

     Συνέβη τότε να βρίσκεται στον Άθωνα και ένας επίσκοπος, ο Ροδοστόλου Αλέξανδρος (Δήμογλου· 1876–1942). Του ανέφεραν για την αξιοπερίεργη περίπτωση του Δήμου και ζήτησαν την γνώμη του. Εκείνος τον είδε και κατέληξε στο συμπέρασμα πως τα οράματα του Δήμου προέρχονται από τον Θεό.

     –Αφού ο Δήμος είναι άνθρωπος ευλαβής και ευχαριστείται στα κομποσχοίνια και στους σταυρούς, ο εμφανιζόμενος ανήκει στον Θεό.

     Και ο Δήμος υπερηφανευόταν τώρα περισσότερο, γιατί και ένας δεσπότης επικύρωσε την εγκυρότητα των οραμάτων του. Αργότερα, μάλιστα, παρουσίασε και ένα ογκώδες βιβλίο γεμάτο υπερφυσικά μυστήρια. Αποκαλύψεις, προφητείες για το μέλλον, πόλεμοι, ερχομός του Μεγάλου Κωνσταντίνου, σημεία και τέρατα! Όλα, ήταν συγκεντρωμένα εκεί!

     –Δεν ρωτάμε και τον Γέροντα Δανιήλ τον Κατουνακιώτη; Αυτός θα μας λύσει το πρόβλημα.

     Πήραν λοιπόν μαζί τους τα χειρόγραφα του Δήμου και ξεκίνησαν.

     Ο Γέρων Δανιήλ μόλις διάβασε τις πρώτες σελίδες, διαπίστωσε την πραγματικότητα.

     –Εδώ χορεύουν οι διαβόλοι! είπε.

     Συνέταξε ένα σχετικό κείμενο, με αγιογραφικά και πατερικά χωρία και επιχειρήματα, και το έστειλε στο Βατοπαίδι. Δεν υπήρχε, πια, η ελάχιστη αμφιβολία για την πλάνη. Όταν όμως πληροφορήθηκε ο Δήμος την απάντηση, έγινε έξαλλος. Αγριεμένος, φώναζε:

     –Ορέ, ορέ ντεσπότης τό ’πε, ορέ πριφτ!!!

     Δηλαδή, αφού ένας δεσπότης, αφού τόσοι ιερείς παραδέχτηκαν ότι είναι από τον Θεό, πώς τόλμησε αυτός να τα αρνηθεί;

     Ο Γέρων Δανιήλ δεν αρκέσθηκε στην διάγνωση μόνο, αλλά η αγάπη του τον οδήγησε σε προσευχή. Και το αποτέλεσμα ήταν να σταματήσουν οι «αποκαλύψεις».

     Αργότερα, κατόρθωσαν οι Πατέρες να φέρουν τον Δήμο στα Κατουνάκια. Ο Γέρων Δανιήλ τον δέχθηκε με αγάπη. Όταν όμως άρχισε να του αποδεικνύει ότι ο δήθεν όσιος Ευδόκιμος που έβλεπε, ήταν καμουφλαρισμένος διάβολος, δεν άντεξε στο φως της αλήθειας. Πετάχτηκε όρθιος και οργισμένος φώναζε:

     –Ορέ, ορέ ντεσπότης τό ’πε!!! Ορέ, ορέ πριφτ!!!

     Ωστόσο, αναγκάστηκε από τα πράγματα να βρει τον σωστό δρόμο, γιατί ο διάβολος από τότε που αποκαλύφθηκε, δεν έκανε πλέον την εμφάνισή του. Οι Πατέρες όλοι πείσθηκαν πλέον για την πλάνη και ο ίδιος ο δεσπότης, ο Ροδοστόλου, έστειλε συγχαρητήρια στον διακριτικό ησυχαστή για την επιτυχία του.

     Πράγματι, όπως το είπε ο Απόστολος Παύλος, ο διάβολος «μετασχηματίζεται σε άγγελο του φωτός» (βλ. Β΄ Κορ. 11:14) και αλίμονο σ’ εκείνον που θα ξεγελαστεί από την εξωτερική λάμψη αυτού του αποτρόπαιου αγγέλου της ψευδοχάριτος.

     «Ένας αμαρτωλός εύκολα μπορεί να μετανοήσει, αλλά ένας πλανεμένος δύσκολα! Εκτός εάν ξεσκεπασθεί ο διάβολος. Αυτός έχει την αδυναμία, μόλις φανερωθεί, να φεύγει!», έλεγε συχνά ο Γέρο–Δανιήλ.

     Και η θαυμαστή δύναμη της πνευματικής του πείρας επιβεβαίωνε περίτρανα την αλήθεια των σοφών του λόγων…

    

※

[(1) Αρχιμ. Χερουβείμ Καράμπελα:

«Σύγχρονες Αγιορείτικες Μορφές (4):

Δανιήλ Κατουνακιώτης»,

κεφ. γ΄, §1, σελ. 45–48,

έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου

Ωρωπός Αττικής 1994⁴.

(2) «Χαρίσματα και Χαρισματούχοι»,

τόμ. 1ος, κεφ. 1ο, §19, σελ. 48–51,

έκδοση ό.π., 1997⁹.]

※