ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ

ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ

     Είναι μερικοί που μετέτρεψαν το υπαρξιακό κεφάλαιο της αμαρτίας τους, το εσωτερικό θέμα των παθών τους και γενικά τη φυσική απορία του ανθρώπου να ορθοποδήσει επιτέλους με τη Χάρη του Θεού, σε μια χαρωπή ανετίλα, σε μια πρόχειρη εγκεφαλική αμνήστευση, σε μια έξυπνη και «πιασάρικη» ατάκα, σε μια αέρινη αγαπολογία ή σε μια εκλεπτυσμένη αγκαλιτσολογία· και όλο αυτό σαν σπασμωδική αντίδραση των προσωπικών τους απωθημένων προς τον ανυπόφορο ευσεβισμό με τις άδικες ή ανωφελείς ενοχές που κομίζει σαρωτικά κυρίως σε ευαίσθητες καρδιές. Σε αυτή την περίπτωση η οδός και ο τρόπος της Προσευχής, ως άλλο μυστικό φως Χάριτος Θεού, φέρνουν την πραγματική και ατραυμάτιστη γνώση του εαυτού μας καθώς και τη βαθμιαία υπέρβαση από τις ενδόμυχες σκοτοδίνες μας. Κάποιοι πάλι, ευτυχώς, δεν βιάζονται καθόλου και αρνούνται να βαφτίσουν το κενό, τη μονομέρεια, την έλλειψη, την αγκύλωση ή την αδυναμία του εαυτού τους «πνευματικότητα». Και ασφαλώς αυτοί είναι που δικαιώνονται στο τέλος εκ των πραγμάτων. Όλα τα άκρα, τα κενά, μαζί με την πνευματική αδιακρισία ή απειρία μας, αν δεν καταποντίζουν, τουλάχιστον είναι αλήθεια ότι ταλαιπωρούν επί μακρόν τη ψυχή.

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.