ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ

ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ

     Μου αναφέρανε πρόσφατα το εξής:

     «Να μην ακούς, να μη βλέπεις και να μη συναντάς ανθρώπους που, για χρόνια, αγαπάς από καρδιάς για λόγους άγνωστους ή ακατανόητους σε σένα, αυτό κι αν είναι ένα δυσεπίλυτο αίνιγμα μιας ανεξήγητης θλίψης!».

     Κατά τον λόγο και η συμφωνία μου. Με βόλεψε όμως ν’ απαντήσω με τη σιωπή που ήταν γεμάτη περίσκεψη και προσευχή επί του προσφερόμενου θέματος. Δεν είναι όλα για τον λόγο ή για πρόχειρες, βιαστικές και αυτόματες «παραινέσεις» από μέρους μας.

     Είθε, όλοι μας να βρούμε εκείνη την εξαίσια και δυνατή αγάπη που καταργεί μεν τις ηθελημένες ή αθέλητες αποστάσεις και πληροφορεί εσωτερικά τις όποιες απορημένες καρδιές. Γιατί τελικά μόνο οι καρδιές που πληροφορούνται, μπορούν κατόπιν και ν’ αλλάζουν ρότα και διάθεση.

     Από την άλλη, γίνεται να ισχυριστούμε αβίαστα ότι υπάρχει «περισσότερη» αγάπη μονάχα στους κοντινούς, ανάμεσα σ’ εκείνους που αλληλοβλέπονται συχνά; Υπάρχει λόγος μια απόσταση να είναι ή να εκφράζει υποχρεωτικά μίσος, απέχθεια ή αποστροφή; Κι αν αγαπάμε πραγματικά, πώς μπορούμε ποτέ να χαθούμε ή να απουσιάζουμε;

     Η απόσταση, μπορεί κάλλιστα να μην είναι και τόσο «πρόβλημα» όπως αρχικά φαίνεται να είναι· και, εκτός από συνειδητή ανάγκη του άλλου που μπορεί να μην υποπτευόμαστε καθόλου εμείς, δύναται να τραπεί σε έναυσμα ελευθερίας και να αναδειχθεί βιωματικός προθάλαμος ευλογιών για μας.

     Το να παίρνουμε τα πράγματα και λίγο αλλιώς, σημαίνει να παίρνουμε μια ανάσα από τα όποια πιεστικά συμπεράσματα της εν πολλοίς σφαλερής κρίσης μας.

     Και πάνω απ’ όλα, αξίζει να διαχειριζόμαστε τις σχέσεις μας με την άνεση και την παρηγορία που οπωσδήποτε δεν μας δίνουν οι λογισμοί και οι ιδέες μας, αλλά μόνο ο φωτισμός και η διάκριση του Θεού...

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.