ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

     Φρενάρω την τρέλα μου με τη σκέψη μου σε Σένα. Κανείς δε ξέρει τον ενδόμυχο τούτον αγώνα μου παρά μονάχα Εσύ. Εσύ που αγαπάς να κρύβεσαι ακόμη κι απ’ αυτούς που αγαπάς, ακόμη κι απ’ αυτούς απ’ τους οποίους αγαπιέσαι. Δε ζητάς ουραγούς στην αφοσίωση, ρέστα φήμης και γοητεία εμπιστοσύνης. Μακάριος και Ανενδεής, Άρχων ειρήνης και Ειρηνοποιός, δεν βάλλεις εναντίον μας και δεν προσβάλλεις τίποτα απολύτως από μέσα μας. Μοιάζει σα να μας εγκαταλείπεις αγέρωχα αλλά απλώς μας εναποθέτεις ολοτελώς στην ελευθερία μας. Κάνεις πίσω Εσύ, εκμηδενίζοντας την ισχύ της παντοδυναμίας Σου. Και τελικά αυτό είναι αγάπη, γιατί Εσύ είσαι Αγάπη, καθολική, απροσωπόληπτη, μοναδική, που Σε ξέρει και Σε αναγνωρίζει, Σε αποζητά και Σε γυρεύει ταυτόχρονα των ανθρώπων η Οικουμένη και του ανθρώπου το Πρόσωπο, τα Σύμπαντα και η Καρδιά. Αποκρίνεσαι στις προσδοκίες όλων –του καθένα και του «κανένα»– και στέλνεις ατόφια προνοιακή στοργή στον ανίδεο ντουνιά, ακόμα και μέσα από μένα που τολμώ να Σε λογίζομαι τόσο, λες και θέλω ή μπορώ τάχα να Σε κατακτήσω. Μαράθηκα στα λόγια, στα λόγια της αγνωσίας και της άγνοιας των πολλών. Συνεχίζω στη σιωπή, απλώνοντας πάνω στο βελούδινο σώμα της την πιο ταπεινή και ειλικρινή μου ευχή προς Εσένα. Με το νεύμα της κατάφασής μας συντρίβεις το είναι μας για να το γιγαντώσεις στο βάθος Σου. Μέσα από το μεγαλείο της ελευθερίας Σου ακόμη και η πιο βραχεία και ψιθυριστή λαλιά Σου εκτρέφει όλα τα υπαρκτικά μου έγκατα. Δε μου λείπει η ζωή όταν Σε σκέφτομαι. Στη λαχτάρα Σου τρέφομαι ακόρεστα. Στον πόθο Σου στεριώνω το δώρο της ελευθερίας που μας έδωκες με άχραντη ανιδιοτέλεια. Στη θωριά Σου γεύομαι έκπληκτος το αιώνιο. Σαν τι άλλο να θέλω; … Είμαι πια πλήρης, ακμαίος και ζωντανός, εύθραυστος και χαμένος σε Σένα, βιώνοντας μιαν άλλην εξαίσια και ζωογόνα τρέλα που σωριάζει χάμω όλες τις προηγούμενες ζοφερές και ψυχοκτόνες τρέλες μου...

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.