ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΝΔΟΧΩΡΑ, ΠΕΡΙΟΠΤΗ ΠΟΛΗ

ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΝΔΟΧΩΡΑ, ΠΕΡΙΟΠΤΗ ΠΟΛΗ

     Το έχουμε ξαναπεί και θα το λέμε συνέχεια, όσο αναπνέουμε και μέχρι να πεθάνουμε, ότι, ο αυθεντικός Χριστιανισμός δεν υφίσταται στα πρωτόκολλα, στις υποδοχές και στους όποιους θεσμοθετημένους θρησκευτικούς μηχανισμούς· «περπατάει» αδιάκοπα μέσα στα πρόσωπα, μέσα από τα πρόσωπα, πάντα πλάι στα πρόσωπα, και όχι μέσα από τις μεγαλόστομες, τις ατέρμονες και σαγηνευτικές θεωρίες. Τα αέρινα νανουρίσματα (lullaby) των λόγων μας μοιάζουν με σπάργανα και λουρίδες της πολλαπλής και κραυγαλέας ανευθυνότητάς μας προς την όντως ζωή. Το θέμα είναι Τι και Ποιον ζεις, αν ζεις, και όχι ποιο είναι το μότο και η θεωρία σου. Από θεωρίες και ιδέες έχει χορτάσει ολάκερος ο κόσμος. Το Πρόσωπο ζει και πρέπει να ζήσει όσο γίνεται πιο αυθεντικά τον Τριαδικό Θεό του πρωτίστως με την Προσευχή και την έμπρακτη οδό του Ευαγγελίου του Χριστού. Ο πρώτος και αμείλικτος εχθρός της Προσευχής, της Προσευχής που δίνει αιώνια ζωή και παλμό αθανασίας στην καρδιά, είναι η ίδια η σαπισμένη από την αμαρτία και τα πάθη λογική μας. Ο εχθρός εντός των πυλών πάντα. «Είδατε να αλλάζει τίποτα με την Προσευχή; Ο κόσμος παραμένει πάντα ο ίδιος, η κακία του συνεχίζει απτόητα το έργο της, η θρασεία αμαρτία του βασιλεύει παντού και η άφατη λύπη συνεχίζει να κατατρύχει και να λικνίζει το είναι μας», διαμαρτύρεται μέσα μας η στεντόρεια και αυθάδης φωνή του ορθολογισμού. Αυτή τη φωνή, μια τέτοια φωνή, εσείς μη την ακούτε, μη την πιστεύετε! Είναι εύκολο να κάνεις σπουδή, μελέτη και κριτική επί των φαινομένων. Ο Χριστός μάς θέλει ενώπιόν Του αληθινά και αποφασιστικά εγκαρδιωμένους, εμβαθείς, υπερβατικούς, πνευματικά έξυπνους· η ειλικρίνειά μας, το άνοιγμα της καρδιάς μας, όλη η σχέση μας προς Αυτόν να εμφορείται και να συνδυάζεται με ουράνιες δόσεις θείας τρέλας και θείου πόθου. Ο πρώτος και βασικός κόσμος που αλλάζει βαθμιαία αλλά ριζικά με την Προσευχή είναι ο εσωτερικός και αφανής κόσμος μας που είναι το αρχέγονο βάθρο της εξωτερικής ανταρσίας η οποία επικρατεί με τη βία και τη σύγχυση σε κάθε περιβάλλον, παντού στην οικουμένη. Η Προσευχή, που είναι η κατ’ εξοχήν υπαρξιακή κοινωνία με τον Θεό, είναι η θεσπέσια βιωματική αρχή της Βασιλείας του Θεού μέσα μας. Και αυτή η Βασιλεία δεν έρχεται με «παρατήρηση», με γδούπο και με θόρυβο, με κουστωδία και ορχήστρες. Η θεία απλότητα και η θεία ταπείνωση θα μας ανοίξουν τα μάτια να δούμε και να νιώσουμε αυτές τις καταστάσεις, καθώς και όσα μυστήρια και μεγαλεία του Θεού ο κόσμος αγνοεί, μισεί και αντιμάχεται. Ο εγκάρδιος Χριστιανισμός είναι ο αθόρυβος τρόπος της Χάριτος εντός μας, στο δικό μας πρόσωπο και στον δικό μας αγώνα. Η δε Χάρη του Θεού είναι παντοδύναμη και ενθεωτική ενέργεια, που έχει σαν μυστική ενδοχώρα της ή σαν περίοπτη πόλη και πρωτεύουσα την καρδιά του ανθρώπου. Και ο Χριστός θέλει την καρδιά μας· όχι τη θεωρία μας γι’ Αυτόν.

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.