Η ΠΡΟΟΔΟΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Η ΠΡΟΟΔΟΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

     Την ημέρα αυτή υπήρχε η συνήθεια στην ένδοξη Κωνσταντινούπολη να βγάζουν τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου από το παλάτι και να τον φέρνουν στην Αγία Σοφία με συνοδεία πλήθους ιερέων και διακόνων, που καθ’ οδόν Τον θυμίαζαν. Έκαναν πρώτα μια στάση στο μικρό Βαπτιστήριο, όπου τελούνταν η Ακολουθία του αγιασμού των υδάτων (όπως άλλωστε συνηθίζεται ως επί το πλείστον και στα μοναστήρια κατά την πρώτη κάθε μηνός) και κατόπιν ο Σταυρός κατετίθετο στο ιερό Βήμα της Αγίας Σοφίας. Από τη Μεγάλη Εκκλησία γινόταν τις επόμενες ημέρες η περιφορά του ανά την Πόλη, από συνοικία σε συνοικία, μέχρι την παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (14 Αυγ.), για να εξαγνισθεί ο αέρας και να προστατευθεί η Βασιλεύουσα από επιδημίες που μεταδίδονταν πιο εύκολα εκείνες τις ημέρες, λόγω της ζέστης. Αφού χάριζε έτσι υγεία, κραταίωση και παραμυθία σε όσους Τον τιμούσαν με πίστη και ευλάβεια, ο Τίμιος Σταυρός επέστρεφε πάλι στο παλάτι.

—ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ—

Ἦχος α΄.

Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι, κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, καὶ τὸ σὸν φυλάττων, διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

—ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ—

Ἦχος γ΄. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Ὁ Σταυρὸς ὁ Τίμιος, ἐμφανιζόμενος κόσμῳ, πολλαχῶς παρέχεται, εὐεργεσίας τὸν πλοῦτον· δεῦτε οὖν, καὶ προσκυνήσωμεν τοῦτον φόβῳ, κράζοντες· Σῶσον οὓς ἔπλασας Πανοικτίρμον, ὁ Σταυρὸν καθυπομείνας, καὶ ἀναστήσας ἡμᾶς τοῦ πτώματος.

—ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ—

Δεῦτε ἀρυσώμεθα δαψιλῶς, ἰαμάτων ῥεῖθρα, ἐκ τῆς χάριτος τοῦ Σταυροῦ, ἵνα πολυτρόπων, παθῶν καὶ νοσημάτων, ψυχῶν τε καὶ σωμάτων, τὴν φλόγα σβέσωμεν.

[ Ιερομονάχου Μακαρίου

Σιμωνοπετρίτου:

«Νέος Συναξαριστής

της Ορθοδόξου Εκκλησίας».

Τόμ. 12ος (Αύγουστος),

σελ. 9.

Διασκευή εκ του Γαλλικού:

Ξενοφών Κομνηνός.

Εκδόσεις «Ίνδικτος»,

Αθήναι, Μάρτιος 2009.

Επιμέλεια ανάρτησης:

π. Δαμιανός. ]

Επιτρέπεται

η αναδημοσίευση των αναρτήσεων

από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.