ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΤΗΣ ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

     Στο Άγιον Όρος βρίσκεται το Μοναστήρι του Ζωγράφου, το οποίο τιμάται στο όνομα του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Μέσα στο καθολικό αυτής της Μονής, δίπλα στον κίονα του δεξιού χορού, υπάρχει μια θαυμάσια εικόνα του Αγίου, από τις πιο θαυματουργές του Όρους.

     Αλλά ποιο είναι το ιστορικό της; Όταν βασίλευε στο Βυζάντιο ο Λέων ο Σοφός (909 μ.Χ.), τρία αδέλφια από την Αχρίδα, ο Μωϋσής, ο Ααρών και ο Βασίλειος, θέλησαν να γίνουν μοναχοί. Γι’ αυτό πήγαν στο Άγιον Όρος, όπου έχτισαν ένα Μοναστήρι. Όμως διαφώνησαν μεταξύ τους για το ποιος θα έπρεπε να ήταν ο άγιος προς τον οποίον θα το αφιέρωναν. Γι’ αυτό, με νηστεία και προσευχή, παρακάλεσαν τον Θεό να φανερώσει το θέλημά Του. Ετοίμασαν, λοιπόν, το σανίδι όπου θα ιστορούσαν την εικόνα και το τοποθέτησαν μέσα στη νεόχτιστη Εκκλησία.

     Ένα βράδυ, ενώ και οι τρεις τους προσεύχονταν μέσα στα κελλιά τους, ένα ασυνήθιστο φως, λαμπρότερο και από αυτό του ηλίου, απλώθηκε από την Εκκλησία σ’ όλο τον γύρω τόπο κι έφτασε ως τα κοντινά υψώματα. Την άλλη μέρα το πρωί, πήγαν στον Ναό και εκεί τους κατέλαβε έκπληξη, φόβος, θαυμασμός και δέος για το πραγματικά παράδοξο που έβλεπαν με τα ίδια τους τα μάτια: Επάνω στο άγραφο και ανιστόρητο ξύλο, επάνω στο κενό και αζωγράφιστο σανίδι, είχε αποτυπωθεί θαυμάσια η ζωντανή μορφή του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Από αυτή, λοιπόν, τη μορφή έβγαινε εκείνη η ουράνια λάμψη, η οποία καταύγαζε όλο τον μοναστηριακό τόπο την προηγούμενη νύχτα. Από αυτό το εκπληκτικό θαύμα της αχειροποίητης εικόνας του Αγίου Γεωργίου, η Μονή του Ζωγράφου αφιερώθηκε άπαξ διά παντός στο σεπτό όνομά του.

     Πολλά και αναρίθμητα θαύματα έγιναν από τότε και από παντού έφταναν οι πιστοί για να προσκυνήσουν τη χάρη του Αγίου. Ο αυτοκράτωρ, στη Βασιλεύουσα, όταν άκουσε το θαύμα, τόσο πολύ ευλαβήθηκε τον Άγιο, ώστε ήρθε ο ίδιος αυτοπροσώπως, με ζήλο και με αγάπη πολλή, για να δει και να προσκυνήσει την εικόνα του Τροπαιοφόρου. Το ίδιο έκαμε και ο ηγεμόνας των Βουλγάρων, ονόματι Ιωάννης, από το Τύρνοβο, και βοήθησαν τη Μονή του Ζωγράφου, η οποία, έκτοτε, υψώθηκε μεγαλόπρεπη και περικαλλής.

     Ένας, όμως, δεσπότης, ακούγοντας για τα πολυάριθμα θαύματα της αχειροποίητης εικόνας του Μεγαλομάρτυρος, μέσα του αμφέβαλλε και απιστούσε λέγοντας με αφροσύνη πνεύματος ότι όλ’ αυτά δεν ήταν παρά τεχνάσματα και επινοήσεις των μοναχών, που σκοπό είχαν τη φιλοχρηματία και τον πλουτισμό, καθώς και άλλα παρόμοια. Πήγε, λοιπόν, ο ίδιος στο Μοναστήρι και, μόλις οι μοναχοί τον οδήγησαν με πολλή τιμή μέσα στον Ναό, αυτός, χωρίς σεβασμό και ευλάβεια, με φανερή την απαξίωση και, συνάμα, την περιέργεια, στάθηκε με αλαζονεία και κομπασμό μπροστά στην ιερή εικόνα. Σαν αγέρωχος, υπερόπτης και ανευλαβής που ήταν, άπλωσε με θράσος και αναίδεια το χέρι του και άγγιξε το θείο πρόσωπο του Μεγαλομάρτυρος. Ευθύς αμέσως –ω, του θαύματος!– ακινητοποιήθηκε το δάκτυλο του χεριού του επάνω στο ιστορημένο πρόσωπο της Εικόνος και στάθηκε εντελώς αδύνατο να αποκολληθεί από την εικόνα. Μάταια προσπαθούσε η συνοδεία του και οι πατέρες να τον ελευθερώσουν. Το κόλλημα του δακτύλου του ήταν η παίδευση του αγίου που απέρριπτε. Μετά από λίγο, μέσα σε φρικτούς πόνους, οι πατέρες αναγκάστηκαν να του κόψουν το δάκτυλο προκειμένου να απαγκιστρώσουν το χέρι του από την επιφάνεια της αχειροποίητης εικόνας. Ακόμη και σήμερα στην αριστερή παρειά (μάγουλο) και κοντά στη ζωγραφισμένη μύτη του Αγίου, είναι ορατό και ευδιάκριτο αυτό το οικτρό δακτυλικό υπόλειμμα του ταπεινωμένου δεσπότη. Και μένει εκεί σαν απόδειξη της ζωντανής παρουσίας των αγίων στη ζωή μας, της ζωντάνιας της Ορθοδόξου Πίστεώς μας και της μεγάλης χάριτος, της δυνάμεως και της παρρησίας που έχει λάβει από τον Αθλοθέτη Χριστό ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος για να στηρίζει, να ενισχύει και να χαροποιεί όλους τους πιστούς και, εάν και εφ’ όσον αυτό χρειαστεί εξαιτίας της δικής αμαρτίας ή απιστίας, να παιδαγωγεί και να παραδειγματίζει κάθε αθεόφοβο, άθεο, άπιστο και βέβηλο τολμητία άνθρωπο, που εκπειράζει και εναντιώνεται στην ευεργετική και παντοδύναμη χάρη του Παναγίου Πνεύματος, τη χάρη δηλαδή που έχουν όλοι οι Άγιοι του Χριστού, εξαιρέτως δε ο άγιος ένδοξος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος και θαυματουργός, του οποίου την ευλογία και σκέπη των μεγάλων πρεσβειών του, είθε να έχουμε όλοι στην καρδιά, τη ζωή και τον αγώνα μας!

[ «Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος»,

Κεφ. Β΄ («Θαύματα του Αγίου»),

σελ. 74-76.

Έκδοση

Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου

Ηλίων Ευβοίας·

Αιδηψός, Ιούνιος 1999.

Επιμέλεια ανάρτησης:

π. Δαμιανός. ]

Επιτρέπεται

η αναδημοσίευση των αναρτήσεων

από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.