ΘΥΜΑΣΤΕ; ΞΥΠΝΑΤΕ!

ΘΥΜΑΣΤΕ; ΞΥΠΝΑΤΕ!

     Θυμάστε εκείνο το εκρηκτικό Δημοψήφισμα του 2015, μ’ εκείνο το περιλάλητο «Όχι», που έγινε απροσδόκητα ένα αποκαρδιωτικό «Ναι», όταν σε όλη την Ελληνική Επικράτεια ζούσαμε όλοι ένα στανικό «Ναι» και πουθενά ένα ενθαρρυντικό «Όχι»; Οι αντινομίες και οι αντιφάσεις μας είναι που σκόρπισαν παντού τη σύγχυση ή μήπως το αντίθετο; Μια προκατασκευασμένη μέθη του λαού ήταν η όλη υπόθεση που ακυρώθηκε παταγωδώς από τα Διευθυντήρια. Ένας σαματάς και ένα σύνθημα που έσβησαν σιμά στη σπηλιά των δρακόντων του ΕΚΤ. Η δημαγωγία υποδαύλισε τον πατριωτικό τσαμπουκά, για να τον μετατρέψει αργότερα σε μια χρήσιμη ηττοπάθεια. Η αποκαρδίωση είναι η αρχή της κάθε άλωσης. Τελικά, οι εύπιστοι τύποι είναι σαφώς χειρότεροι από τους άπιστους. Ακόμη και η εμπιστοσύνη, για να στέκεται υγιής, χρειάζεται να έχει μέσα της μια δόση ωφέλιμης υποψίας. Εμείς τους τα δώσαμε όλα κι αυτοί το περιμένανε πολύ στωικά αυτό. «Αυτοί» όμως είναι πάντα εμείς. Και «εμείς» δεν παύουμε να είμαστε αυτοί. Όταν απογοητευόμαστε, ξεσπούμε στην εύκολη κατηγορία τους. Αγνοούμε ή κάνουμε πως δεν ξέρουμε ότι στο πολιτικό παιχνίδι η απογοήτευσή μας είναι το μόνο που προβλέπεται. Ο πιο επιζήμιος δεν είναι ένας ασυνεπής πολιτικός, αλλά σίγουρα ένας απερίσκεπτος ψηφοφόρος. Το σύστημα πάντα σε αυτόν τον ψηφοφόρο βασίζεται και προχωράει μετά ακάθεκτα σαρώνοντας ψυχές και πολτοποιώντας την ελευθερία μας. Το τέλειο είναι να γνωρίζεις αρκετά ή επαρκώς πριν καν πάθεις· η γνώση να επιβεβαιώνει τις εξελίξεις, από τις οποίες με παράδοξο τρόπο προηγήθηκε. Το καλό είναι να μαθαίνεις καλά και μια για πάντα, αφού πάθεις, ό,τι κι αν πάθεις. Το θλιβερό, το άσχημο και απευκταίο είναι όταν δεν μαθαίνεις ποτέ τίποτα, όσες φορές και να πάθεις. Το αθεράπευτα άρρωστο είναι όταν δίνεις ευκαιρίες αυτοκτονικής αφέλειας σε όσους πρέπει να αποστραφείς στο μέγιστο βαθμό. Ποιος είναι αυτός που έβαλε ποτέ στον κόρφο του οχιές, μόνο και μόνο για να εκτιμηθεί ως ανεκτός και καλόβολος άνθρωπος; Γιατί δεν το παραδεχόμαστε; Εμείς είμαστε οι εχθροί μας, γιατί εμείς είμαστε οι δούλοι τους. Γι’ αυτό λοιπόν, να κάνουμε επειγόντως όλοι μας μια προσευχή, όχι τάχα για τους άλλους ή για κάτι άλλο, αλλά για να μας προστατεύ(σ)ει ο Θεός από την εγκληματική ακρισία της αυτοβλακείας μας. Σε όλες πάντως τις περιπτώσεις δεν μας σώζουν ούτε οι εκτιμήσεις ούτε οι αναλύσεις ούτε οι θεωρίες, παρά μονάχα η χάρη και ο φωτισμός του Θεού και τα κριτήρια που θέλει Εκείνος οπωσδήποτε να έχουμε μέσα μας, ώστε να ξέρουμε πραγματικά ό,τι πρέπει να ξέρουμε σαν πρόσωπα και σαν κοινωνία, όχι για τον εαυτό μας αλλά επιτέλους για τον Τόπο, για την τσαλαπατημένη, την προδομένη και εξαθλιωμένη Πατρίδα μας. Θυμάστε, λοιπόν; Αν ναι, τότε ξυπνάτε!

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.