Ο ΑΓΙΟΣ ΜΟΔΕΣΤΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΟΔΕΣΤΟΣ

     Ο άγιος Μόδεστος ήταν μοναχός ονομαστός για την αρετή του και την υψηλή γνώση της ιερής και αληθινής φιλοσοφίας που οδηγεί στον φωτισμό από το Άγιο Πνεύμα [1]. Για τους λόγους αυτούς εξελέγη ηγούμενος της μονής που ίδρυσε ο άγιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης τον 6ο αιώνα και ποίμαινε με σύνεση την αδελφότητα. Το 614 ο βασιλέας των Περσών Χορσόης Β΄, επικεφαλής μεγάλου στρατού, προχωρούσε κατά των Ιεροσολύμων. Ο πατριάρχης Ζαχαρίας [21 Φεβρ.] έστειλε τον Μόδεστο να διασχίσει τις γραμμές του εχθρού και να ζητήσει βοήθεια από τα αυτοκρατορικά στρατεύματα που στρατοπέδευαν στην Αντιόχεια. Μετά από πολιορκία που διήρκησε τρεις εβδομάδες, η αγία Πόλη έπεσε στα χέρια των Περσών, οι οποίοι επί τρεις ημέρες τη λεηλάτησαν συστηματικά και προέβησαν σε ανείπωτες θηριωδίες. Καθώς ο πατριάρχης Ζαχαρίας εστάλη σε εξορία στην Περσία, μαζί με τον Τίμιο Σταυρό και χιλιάδες άλλους χριστιανούς, ο Μόδεστος εξελέγη να τον αντικαταστήσει στον πατριαρχικό θρόνο, ενώ η Πόλη γύρω τους ήταν σωρός από καπνίζοντα ερείπια. Με μεγάλες θυσίες ο άγιος Μόδεστος, ως νέος Ζωροβάβελ, μερίμνησε ώστε να ταφούν τα δεκάδες χιλιάδες θύματα και να αναστηλωθούν, όσο ήταν δυνατό, οι ναοί και τα σκηνώματα που είχαν αφανίσει και βεβηλώσει οι βάρβαροι. Συγκέντρωσε τους επιζώντες, τους παρηγόρησε, τους αναπτέρωσε την ελπίδα και, χάρη στη γενναιόδωρη βοήθεια του πατριάρχη Αλεξανδρείας αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος [12 Νοεμ.], κατόρθωσε να ξαναδώσει ζωή στη δεινοπαθούσα και στερημένη πόρους Εκκλησία της αγίας Σιών.

     Κατά την περίοδο αυτή κατήχησε και βάπτισε έναν Πέρση που ασπάσθηκε την Πίστη του Χριστού, τον άγιο Αναστάσιο, που μαρτύρησε στην Καισάρεια το 628 [22 Ιαν.].

     Όταν επέστρεψε από την εξορία το 629 ο πατριάρχης Ζαχαρίας, ανέλαβε ξανά τη διακυβέρνηση της Εκκλησίας μέχρι την κοίμησή του το 632. Ο άγιος Μόδεστος τον διαδέχθηκε τότε ως πατριάρχης και διάδοχος του αγίου Ιακώβου [2]. Σκεύος εκλογής της Χάριτος και ακαταπόνητος κήρυκας του Ευαγγελίου ο άγιος Μόδεστος, κόσμησε τον θρόνο της Μητρός Εκκλησίας με την ακτινοβολία της αρετής του και των θαυμάτων που επιτέλεσε. Εκοιμήθη ειρηνικά εν Κυρίω στις 17 Δεκεμβρίου 634 [3].

— Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Ε Ι Σ —

   [1] Οι αντιφατικές πληροφορίες που παρέχονται από την εκκλησιαστική ιστορία και παράδοση των Συναξαριστών, οδήγησαν τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη να διακρίνει δύο αγίους Μοδέστους Ιεροσολύμων. Ο πρώτος, ιερομάρτυς του 4ου αιώνος, μνημονεύεται στα χειρόγραφα 16 ή 18 Δεκεμβρίου και σήμερα τιμάται στις 18· ο δεύτερος, είναι γνωστός στους ιστορικούς ως αναπληρωτής του πατριάρχη Ζαχαρία κατά τη διάρκεια της περσικής κατοχής των Ιεροσολύμων τον 7ο αιώνα και τιμάται στις 16 Δεκεμβρίου. Σε ορισμένα γεωργιανά αγιολογικά κείμενα μνημονεύεται στις 17 του αυτού μηνός, ημέρα της κοιμήσεώς του, μαζί με τον άγιο Ζαχαρία (Gatitte, Calendrier, σελ. 411). Το όνομα του Μοδέστου Α΄ δεν αναφέρεται στους επισκοπικούς καταλόγους των Ιεροσολύμων μέχρι τον 5ο αιώνα, γεγονός που έκανε ορισμένους μελετητές να αμφισβητήσουν την ύπαρξή του· η δε λαϊκή παράδοση πάντως, τον τιμά ως προστάτη των οικόσιτων ζώων.

   [2] Αυτή την εκδοχή αναφέρει ο άγιος Θεοφάνης ο Χρονογράφος· σύμφωνα με παλαιότερες πηγές, που επιβεβαιώνονται από γεωργιανά αγιολογικά κείμενα των Ιεροσολύμων, ο άγιος Ζαχαρίας εκοιμήθη στην εξορία και μόνο τότε ο άγιος Μόδεστος έλαβε κανονικά τον τίτλο του πατριάρχη.

   [3] Σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς, εκοιμήθη το 630.

—ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ—

Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Θείων ἔργων σου, τῇ ἐπιδείξει, πᾶσαν εὔφρανας Σιὼν τὴν θείαν, τῶν Ἀποστόλων πλουτήσας τὴν ἔλαμψιν, καὶ τῷ Σωτῆρι ὁσίως ἱέρευσας, ἱεραρχίᾳ καὶ βίου λαμπρότητι. Πάτερ Μόδεστε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

—ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ—

Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον.

Ἱεράρχης ὅσιος, Πάτερ ἐδείχθης, ἐν Σιὼν ὡς ἄγγελος, ἱερατεύσας τῷ Χριστῷ· διὸ ἀξίως δεδόξασαι, Πατριαρχῶν ἐγκαλλώπισμα Μόδεστε.

—ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ—

Χαίροις Ἐκκλησίας ἄστρον λαμπρόν, καὶ Σιὼν τῆς θείας, ὁ κοσμήτωρ ὁ ἱερός· χαίροις Ἱεράρχα, Μόδεστε θεοφόρε, ἡμῶν πρὸς τὸν Δέσποτην, πρέσβυς θερμότατος.

※

[ Ιερομονάχου Μακαρίου

Σιμωνοπετρίτου:

«Νέος Συναξαριστής

της Ορθοδόξου Εκκλησίας».

Τόμ. 4ος (Δεκέμβριος),

σελ. 172–174.

Διασκευή εκ του Γαλλικού:

Γαβριήλ Νικολάου Πεντζίκης.

Εκδόσεις «Ίνδικτος».

Αθήναι, Μάρτιος 2005.

Επιμέλεια ανάρτησης:

π. Δαμιανός. ]

※

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.