ΟΙ «ΑΠΟΝΟΙ ΠΟΝΟΙ» ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

ΟΙ «ΑΠΟΝΟΙ ΠΟΝΟΙ» ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

     Γι’ αυτούς τους παράδοξους «άπονους πόνους» των καλλινίκων Μαρτύρων του Χριστού, μας διηγείται ο γνωστός για την οσιότητα, την παραδοσιακότητα και λογιότητά του, Αρχιμανδρίτης πατήρ Ιωακείμ Σπετσιέρης (1858–1943), από ένα περιστατικό του βίου του, μέσα από τα σπουδαία και πάντερπνα «Απομνημονεύματά» του: 

     «Άλλοτε, πάλι, το Β΄ Σάββατο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (σημ.: του σωτηρίου έτους 1889), ιερούργησα στο Καθολικό της Ιεράς Μονής του Αγίου Σάββα, στην Παλαιστίνη. Μετά την Θεία Λειτουργία, πορεύθηκα στο δωμάτιό μου και πήρα τα εργαλεία για να σκαλίσω κάποιο σταυρό που μου είχαν παραγγείλει, γιατί τότε εργαζόμουνα την ξυλογλυπτική τέχνη κι έφτιαχνα σταυρούς σκαλιστούς. Καθώς δούλευα, ξέφυγε το αιχμηρό σκαλιστικό εργαλείο και μου έσκισε μέχρι το κόκκαλο τον παραδάκτυλο του αριστερού χεριού. Έτρεχε το αίμα μου άφθονο! Επειδή όμως πριν από λίγο είχα λειτουργήσει, πήρα την λεκάνη κι έτρεχε μέσα σ’ αυτή το αίμα. 

     Εκείνη την στιγμή, ήρθε στο δωμάτιό μου ο ιερομόναχος πατήρ Γερμανός, είδε το αίμα και μου λέει: “Τι έπαθες;”. Του λέω: “Έσκισα το δάχτυλό μου με το εργαλείο της ξυλογλυπτικής. Αλλά παρ’ όλο που τρέχει τόσο πολύ αίμα, εγώ δεν αισθάνομαι κανένα πόνο, ούτε κι έχω καμμία άλλη ενόχληση! Αλλά μου φαίνεται σαν να είναι το χέρι μου εντελώς ξένο, σαν να είναι το χέρι κάποιου άλλου!”. 

     Μου λέει, τότε, ο ιερομόναχος Γερμανός: “Μήπως είχες τίποτα λογισμούς μέσα σου αυτές τις μέρες;’’. Του αποκρίθηκα: “Ναι, όντως!... Είχα κάποιους… Εάν, δηλαδή, πονούσαν οι άγιοι Μάρτυρες, όταν τους έκοβαν τα μέλη και καταξέσχιζαν τα σώματά τους οι τύραννοι κι έλεγα μέσα μου: ‘Μα, πώς είναι δυνατόν να μη πονούσαν;!’ …’’. 

     Τότε, γύρισε και μου είπε ο παπα–Γερμανός: “Αυτό, ακριβώς, θέλησε και η Θεία Πρόνοια να σου δείξει και τώρα! Ότι, στ’ αλήθεια, οι άγιοι Μάρτυρες δεν πονούσαν καθόλου. Γιατί, εάν όντως πονούσαν, δεν θα μπορούσαν να βαστάξουν και να υποφέρουν τους πόνους. Και, με τις πρώτες πληγές, θα παρέδιδαν σχεδόν αμέσως το πνεύμα τους. Κι επειδή εσύ μόλις βγήκες από την Θεία Λειτουργία κι έχεις μέσα σου τον Χριστό, τον Οποίον έλαβες μέσω της Κοινωνίας των Θείων και Αχράντων Μυστηρίων, γι’ αυτό και δεν πονάς καθόλου τώρα. Όπως ακριβώς τότε, οι άγιοι Μάρτυρες του Χριστού’’. 

     Κατόπιν, πήγα κι έπλυνα το χέρι μου και η πληγή μου έκλεισε δίχως εγώ να νιώσω τον παραμικρό πόνο!...».

※
[Αρχιμανδρίτου Ιωακείμ Σπετσιέρη: 

«Απομνημονεύματα (Άγιον Όρος–Ιεροσόλυμα)»,

τόμ. α΄, μέρος β΄, κεφ. 30ο, σελ. 148–149,

έκδοσις Ιεράς Καλύβης «Σύναξις Αγίων Αναργύρων»,

Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος, Ιούνιος 1998².]

※

※

※