ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΣΥΝΑΙΣΘΗΣΙΑ

ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΣΥΝΑΙΣΘΗΣΙΑ

※

※

«Τι λέει;»

«Τι γίνεται;»

«Πώς πάει;»

«Τι συμβαίνει;»

«Όλα, καλά;»

«Έγινε τίποτα;»

※

Άκου.

Δες.

Παρατήρησε.

Αφουγκράσου.

Νιώσε.

Κατάλαβε.

※

Μη θες να στα εξηγούν, όλα!

Όλο, όλοι οι άλλοι και οι πάντες.

Συνέχεια, τα πάντα και το κάθε τι.

Και πάλι εσύ ο ίδιος άνθρωπος να μένεις.

※

Ανίδεος.

Ανήξερος.

Αμέτοχος.

Αδιάφορος.

Απαθής.

Αδρανής.

Και «δικαιολογημένος».

※

Τις απορίες μας, ενίοτε,

δεν τις γεννά η μαθητεία και η μάθηση.

Αλλά το αδιαχώριστο ζεύγος

της Αναισθησίας και της Ασυναισθησίας.

※

Όταν καταλαβαίνεις πολύ, απορείς λίγο.

Έχεις τους πόρους της ψυχής ανοιχτούς·

μέσα σου πορισμό, την καρδιά·

και πάντοτε αντίπαλο, την πώρωση.

※

Και όταν καταλαβαίνεις πολύ,

ή (συμ–)πονάς ή αγαπάς.

Ή, και τα δύο μαζί.

※