ΤΟ ΕΙΛΗΤΑΡΙΟΝ

ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΕ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

     «Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1932, έγινε στο Άγιον Όρος δυνατός σεισμός. Έγινε την τετάρτη ώρα της νύχτας (κοσμική ώρα: 10μ.μ.), κατά το μέσον της αγρυπνίας της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Βρισκόμουν στους χορούς (τόπος, που αντιστοιχεί με τον γνωστό «γυναικωνίτη» των ναών στον κόσμο), κοντά στο εξομολογητήριο του πατέρα Υφηγούμενου, ο οποίος εκείνη την ώρα βρισκόταν δίπλα μου, έξω από το εξομολογητήριο. Από το εξομολογητήριο, έπεσε ένα τούβλο με ασβέστη.

     Στην αρχή, φοβήθηκα λίγο, αλλά γρήγορα ησύχασα.

     Και λέω στον Γέροντα Υφηγούμενο:

     –‘‘Να, ο Ελεήμων Κύριος θέλει να μετανοήσουμε!’’.

     Και βλέπαμε τους μοναχούς, κάτω στον ναό και στους χορούς, και ελάχιστοι από αυτούς φοβήθηκαν. Περίπου έξι μοναχοί βγήκαν από τον ναό, όλοι οι άλλοι, όμως, παρέμειναν στα στασίδια τους και η αγρυπνία συνεχίστηκε με την καθορισμένη τάξη και, τόσο ήρεμα, σαν να μη συνέβαινε τίποτε!

     Και, σκέφθηκα:

     ‘‘Πόσο μεγάλη χάρη Αγίου Πνεύματος έχουν οι μοναχοί, ώστε σε έναν τέτοιον σεισμό, –που έτρεμαν όλες οι τεράστιες οικοδομές της Μονής, που έπεφταν οι σοβάδες, που κουνιόνταν οι πολυέλαιοι, τα καντήλια και τα μανουάλια και που χτυπούσαν στο καμπαναριό οι καμπάνες, χτύπησε ακόμη και η μεγαλύτερη καμπάνα (σχεδόν δώδεκα τόνων!)–, να μένουν ήσυχοι!  

     Σκεφτόμουν, επίσης:

     ‘‘Ψυχή, που γνώρισε τον Κύριο δεν φοβάται τίποτα! Εκτός από την αμαρτία. Και, προπαντός, την αμαρτία της υπερηφάνειας. Γνωρίζει, αυτή η ψυχή, ότι ο Κύριος μας αγαπά· και, αν Αυτός μας αγαπά, τότε, τί να φοβηθούμε;’’.

     Ο Ελεήμων Κύριος, μας συνετίζει:

     ‘‘Παιδιά μου, μετανοείτε και ζείτε μεταξύ σας με αγάπη, γίνετε υπάκουοι και εγκρατείς και μάθετε από Μένα την πραότητα και την ταπείνωση, και οι ψυχές σας θα βρουν ανάπαυση’’ (Ματθ. ια΄ 27–30)».

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ

Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ (1866–1938)

[Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ): «Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης», β΄ μέρος, κεφ. ιθ΄ («Διηγήσεις από την ζωή»), σελ. 559–560, 10η έκδοση, Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, 2003.]