ΑΣ ΥΠΟΔΕΧΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΑΠΕΙΝΟ ΝΙΚΗΤΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

     «Απέχοντας από κάθε κακία, με “νηστεία δεκτή”, όπως λέει και ο Μέγας Βασίλειος, ας προσέλθουμε όλοι κατά την Αγία Ημέρα της Αναστάσεως, ανανεωμένοι, καθαροί και άξιοι να μεταλάβουμε τα Άγια Μυστήρια. Αφού πρώτα, βγούμε για να προϋπαντήσουμε τον Κύριό μας, και να υποδεχτούμε με βάγια και με κλαδιά ελιάς, Αυτόν, που (βλέπουμε τώρα να) μπαίνει (μέσα) στην Αγία Πόλη (Ιερουσαλήμ), καθισμένος επάνω στο γαϊδουράκι...

     Τί νόημα έχει, άραγε, το ότι Αυτός κάθισε επάνω στο γαϊδουράκι; Αυτό έγινε για να επαναφέρει ο “Λόγος” του Θεού και να υποτάξει στην Θεότητά Του την ψυχή του ανθρώπου που ξέπεσε στην κατάσταση της “αλογίας” της αμαρτίας, –όπως λέει ο προφήτης Δαυΐδ (Ψαλμ. μη' [48], 21)–, και ομοιώθηκε με τα άλογα ζώα.
     Και, τί σημαίνει να Τον προϋπαντήσουμε με βάγια και με κλαδιά ελιάς; Όταν επιτίθεται κανείς κατά του εχθρού του και γυρίζει πίσω στην πόλη νικητής, τότε, κάθε φίλος (οικείος και γνώριμός του), τον υποδέχεται με βάγια, όπως ακριβώς ταιριάζει (και αρμόζει) σε έναν νικητή. Γιατί, τα βάγια, είναι σύμβολο νίκης...
     Επίσης, όταν αδικείται κάποιος και θέλει να παρουσιαστεί μπροστά στον δικαστή, ζητώντας από αυτόν να εκδικάσει την υπόθεσή του, κρατάει κλαδιά ελιάς, φωνάζοντας και παρακαλώντας να ελεηθεί και να βοηθηθεί. Γιατί, η ελιά, είναι σύμβολο ελέους.  
     Γι’ αυτό και εμείς υποδεχόμαστε τον Δεσπότη μας Ιησού Χριστό, με βάγια μεν, επειδή Αυτός είναι ο Νικητής, –γιατί Αυτός νίκησε, για λογαριασμό μας, τον (αρχέγονο) εχθρό μας (τον διάβολο)–, με κλαδιά ελιάς δε, επειδή ζητάμε από Αυτόν έλεος, ώστε, όπως ακριβώς νίκησε Εκείνος, έτσι και εμείς, ζητάμε την βοήθειά Του για να νικήσουμε και να κρατήσουμε τα σύμβολα της δικής Του Νίκης...
     Αυτά τα σύμβολα εκπροσωπούν, όχι μόνον την Νίκη που Εκείνος κέρδισε για χάρη μας, αλλά και αυτήν που κερδίσαμε (ή, που θα κερδίσουμε) όλοι εμείς, με την βοήθειά Του και με τις ευχές όλων των Αγίων. Αμήν».

[Αββάς Δωρόθεος: «Έργα Ασκητικά», ΙΕ΄ Διδασκαλία («Για τις Άγιες Νηστείες»), σελ. 356–359, Εκδόσεις «Ετοιμασία», Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Β΄ έκδοση, Καρέα, 1983.]