«ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ»

«ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ»

     Ένας ιερέας στη Ρωσία, μετά τον Αγιασμό των Θεοφανείων, γέμιζε τα μπουκαλάκια των ενοριτών του. Κάποια μεσόκοπη κυρία τον πλησίασε και του έδωσε ένα όμορφο μπουκάλι. Μόλις, όμως εκείνος έβαλε μέσα τον Μεγάλο Αγιασμό, το μπουκάλι έγινε θρύψαλα!

     –Κυρία μου, τι είχε μέσα το μπουκάλι; ρώτησε σαστισμένος ο ιερέας.

     Εκείνη κατέβασε με ντροπή το κεφάλι και ομολόγησε:

     –Πάτερ, να… συμπαθούσα ένα παλικάρι και ήθελα να το παντρέψω πάση θυσία με την κόρη μου. Για να το πετύχω, λοιπόν, πήγα σε μια γριά μάγισσα, κι αυτή μού ’δωσε …«το νερό της αγάπης», όπως μου το είπε. Φοβόμουν, όμως, να το δώσω στην κόρη μου να το πιει. Και για να είμαι σίγουρη πως δεν θα πάθει η ίδια κανένα κακό, σκέφτηκα να το ανακατέψω πρώτα με Αγιασμό!

     –Είδατε, λοιπόν, της είπε τότε ο ιερέας, που δεν χωρούν στο ίδιο μπουκάλι το αγιασμένο νερό του Θεού και το μαγεμένο νερό του διαβόλου; Γι’ αυτό έγινε κομμάτια. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Ό,τι θέλουμε, πρέπει να το ζητάμε μόνο από τον Θεό πατέρα μας, από την Εκκλησία μας μέσω των ιερέων της. Κι Εκείνος, αν είναι για το καλό μας και για το συμφέρον της ψυχής μας, θα μας το δώσει. Ο διάβολος, αντίθετα, κάνει χίλιες δυο παραχωρήσεις και δόλια τεχνάσματα προκειμένου να μας ευχαριστήσει φαινομενικά και στη συνέχεια να μας οδηγήσει στην καταστροφή, που δεν υπολογίζουμε και δεν φανταζόμαστε από μόνοι μας εμείς.

 

[ «Οι δαίμονες και τα έργα τους»·

Β΄ μέρος, κεφ. 3ο, §33, σελ. 369·

Εκδόσεις Ιεράς Μονής Παρακλήτου·

Ωρωπός Αττικής, Σεπτέμβριος 2005.

Επιμέλεια ανάρτησης: π. Δαμιανός. ]

Επιτρέπεται

η αναδημοσίευση αναρτήσεων

από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.