«ΔΕΝ ΘΑ Σ’ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΩ! ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ!»

«ΔΕΝ ΘΑ Σ’ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΩ! ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ!»

     Ο γνωστός και περίφημος για τη νηπτική και αγγελική του ζωή, Γερο–Θεοφύλακτος (1897–1986), ευλαβούνταν και αγαπούσε πολύ την Παναγία μας σαν γνήσιο και ταπεινό τέκνο της. Όμως, ιδιαίτερη ευλάβεια έδειχνε προς την εικόνα της Παναγίας, το «Άξιον Εστίν». Στην ιερά Καλύβη όλων των Αγίων Αναργύρων, όπου ασκούνταν για καιρό μόνος, μέσα στο ομώνυμο, μικρό και κατανυκτικό ναό τους, μπαίνοντας στην είσοδο αριστερά, κρεμόταν στον τοίχο η ιερή εικόνα της.

 

     Αυτή η πάντερπνη και τόσο γλυκιά εικόνα της Κυρίας Θεοτόκου πολλές φορές δεχόταν τις πύρινες προσευχές του Γερο–Θεοφύλακτου αλλά και τα «ανθρώπινα» κατά καιρούς παράπονά του. Άλλωστε ο ίδιος ο Γέροντας του, ο πατήρ Ιωακείμ Σπετσιέρης (1858–1943) και μετέπειτα ο Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης (1898–1959) τού είχαν μάθει να καταφεύγει και να προστρέχει από καρδίας στη «γλυκυτάτη Μανούλα μας», την Παναγία, σε κάθε του δυσκολία και θλίψη.

 

     Οι θλίψεις και οι στενοχώριες δεν λείπουν ποτέ, ιδιαίτερα από τη σκληρή και απαράκλητη ζωή των αληθινών μοναχών, των ισόβια αγωνιστών του Πνεύματος. Όταν, κάποτε, ο Γερο–Θεοφύλακτος βρέθηκε μπροστά στην αγία εικόνα της Θεοτόκου με αφόρητους πόνους σωματικούς, απαρηγόρητος έκλαιγε μπροστά της και επικαλούνταν ακατάπαυστα τ’ όνομά της. Οπότε, ακούει τότε να βγαίνει μια γλυκιά φωνή και να του λέει στοργικά:

     —Δεν θα σ’ εγκαταλείψω!... Μη φοβάσαι!...

 

     Κάθε σωματικό και πνευματικό άλγος διαλυόταν και παρηγοριόταν τελείως μπροστά σ’ αυτή την ιερά εικόνα ο απλός και τόσο χαριτωμένος Γερο–Θεοφύλακτος. Η εικόνα αυτή, κατόπιν προτροπής της Αδελφότητος των «Κυριλλαίων», που βρίσκεται λίγο πιο κάτω από την Καλύβη των Αγίων Αναργύρων, μεταφέρθηκε και βρίσκεται πια μόνιμα στον αριστερό χορό του Κυριακού (της μεγάλης κεντρικής εκκλησίας) της Νέας Σκήτης για προστασία και σκέπη όλων των ενασκουμένων εκεί Πατέρων της.

     Άλλη φορά, βλέποντας κάποιος από τους Πατέρες τον Γέροντα Θεοφύλακτο να είναι έμπλεος χαράς και άφραστης αγαλλιάσεως, τον ρώτησε με απορία:

     —Παππού, γιατί χαίρεσαι έτσι;…

 

     Κι εκείνος, δείχνοντας με το χέρι του την εικόνα της Παναγίας, του είπε:

     —Μα, δεν βλέπεις την Παναγία μας τι κάλλος έχει;!...

     Ποιος ξέρει «τι» ακριβώς να ζούσε ο Γέροντας βλέποντας το Θεοχαρίτωτο και πάνσεπτο πρόσωπο της Παναγίας μας!...

 

     Όλοι οι Αγιορείτες Πατέρες ευλαβούνται, τιμούν και σέβονται υπερβαλλόντως την Παναγία μας· και Αυτή, με τη σειρά της, δίδει άφθονα τις θεομητερικές της ευλογίες προς αυτούς, στον καθημερινό τους αγώνα. Η Κυρία Θεοτόκος, που έδωσε τις μεγάλες υποσχέσεις της προς τον Άγιο Πέτρο τον Αθωνίτη [12 Ιουν.] για τη διαχρονική προστασία και φύλαξη των Αγιορειτών, δεν τις αρνήθηκε και ούτε τις αρνείται· αλλά πάντοτε, με τον έναν ή τον άλλον, εμφανή ή αφανή τρόπο, προστατεύει, σκέπει και, όπως πιστοποιεί το ανωτέρω συμβάν με τον Γερο–Θεοφύλακτο, παρηγορεί και συντρέχει τα τέκνα της.

 

 

[ Ιερομονάχου Προδρόμου:

«Ο Γέρων Θεοφύλακτος ο Νεοσκητιώτης·

το ευωδέστατον άνθος της Χάριτος»,

Κεφ. 4ο, σελ. 113–115,

Έκδοσις Ιερά Καλύβη

«Σύναξις των Αγίων Αναργύρων»,

Νέα Σκήτη – Άγιος Όρος, 2007.

Α΄ δημοσίευση:

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013.

Επιμέλεια ανάρτησης:

π. Δαμιανός. ]

Επιτρέπεται

η αναδημοσίευση των αναρτήσεων

από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.