ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΣΩΖΟΥΝ

ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΣΩΖΟΥΝ

     Επάνω από το σπήλαιο του Αγίου Ακακίου του Καυσοκαλυβίτου υπάρχει η Καλύβη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Εκεί έζησε πριν από χρόνια κάποιος μοναχός ονόματι Γέρων Χαράλαμπος. Ήθελε όμως από μόνος του να κάνει υπέρμετρη άσκηση, δίχως πρώτα να έχει καθαρθεί από τα πάθη της οιήσεως και της κενοδοξίας. Για τον σκοπό αυτό, κλείσθηκε αποφασιστικά μέσα στην Καλύβη του, τρώγοντας μόνο παξιμάδι.

     Αφού πέρασε μια βδομάδα, η ασκητική του τροφή τελείωσε. Άνοιξε την πόρτα της Καλύβης του, βλέπει μπροστά του έναν σάκο με παξιμάδι. Αισθάνθηκε τότε τη ψευδή βεβαιότητα ότι η άσκηση και η νηστεία του έχουν γίνει «αρεστές» στον Θεό και φούσκωσε μέσα του περισσότερο από υπερηφάνεια.

     Είχε παρέλθει ένας μήνας περίπου. Μια φορά, περίπου τα μεσάνυχτα, διάβαζε τους «Χαιρετισμούς» της Παναγίας. Βρισκόταν στον «οἶκο» «Τεῖχος εἶ τῶν παρθένων Θεοτόκε Παρθένε…», όταν άκουσε χτύπους στην πόρτα. Άνοιξε την πόρτα και, τι να δει; Έναν ασπρογένη κουτσό και άγριο στην όψη.

     «Είμαι Πνευματικός», του είπε, «και ήρθα, τέκνον μου, να δω τους αγώνες σου, επειδή εγώ αγαπώ πολύ αυτούς που αγωνίζονται κρυφά, με το θέλημά τους. Παρ’ όλο που είμαι και κουτσός, σου έφερα παξιμάδι, καθώς και ένα καλαθάκι γεμάτο λίρες για ν’ αγοράσεις μπόλικο παξιμάδι, ώστε να μην αναγκάζεσαι να βγαίνεις πλέον από την Καλύβη σου». Αυτά είπε, και άπλωσε το χέρι του να του δώσει το καλαθάκι.

     Εκείνη την ώρα, ο Γέρων Χαράλαμπος είδε ότι τα νύχια του παράδοξου αυτού επισκέπτη ήταν υπερβολικά μακριά και κόκκινα. «Αν θέλεις να σε πιστέψω», λέει στον άγνωστο ασπρογένη γέροντα, «κάνε τον Σταυρό σου κι έλα μέσα να συνεχίσεις μαζί μου τους “Χαιρετισμούς” της Παναγίας!».

     Τότε, αγριεμένος εκείνος, του φώναξε:

     –Εγώ ήρθα να σε βοηθήσω κι εσύ δεν με πιστεύεις και μου λες τώρα να πω σ’ «Αυτήν» που μας έκαψε τέτοια λόγια;!! Ποτέ!!

     Μετά απ’ αυτά τα λόγια της δαιμονικής αρνήσεως, έγινε φοβερός εκκωφαντικός κρότος, σείσθηκε συθέμελα όλη η Καλύβη, και γέμισε από καπνό και από αφόρητη δυσωδία, ενώ συγχρόνως ο δαίμονας, με την απαίσια μορφή του ασπρογένη «παξιμαδοκομιστή», εξαφανίστηκε από τα μάτια του άναυδου και έντρομου Γερο–Χαράλαμπου.

     Ένα ακόμη συμβάν στα ασκητικά χρονικά των αγωνιστών Πατέρων, που καταδεικνύει τη χάρη, την ευλογία, την προστασία και τη σωτηρία που παρέχουν αισθαντικά οι «Χαιρετισμοί» προς την Παναγία σε όλους τους πιστούς που προσφεύγουν με θέρμη καρδιάς στο έλεος και τη μητρική Της αγάπη…

«Ὦ, πανύμνητε Μῆτερ,

ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων ἁγίων

ἁγιώτατον Λόγον!...»

[ Αρχιμανδρίτου Ιωαννικίου:

«Αθωνικόν Γεροντικόν»,

σελ. 308–309.

Έκδοσις Ιερού Ησυχαστηρίου

Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά·

Κουφάλια, Θεσ/νίκης 1992².

Επιμέλεια ανάρτησης:

π. Δαμιανός. ]

Επιτρέπεται

η αναδημοσίευση των αναρτήσεων

από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.