Ο ΓΑΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΝΑ

Ο ΓΑΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΝΑ

(Κατά Ιωάννην, Κεφ. 2ο, Στίχοι: 1–11)

     Την τρίτη μέρα, γινόταν ένας γάμος στην Κανά της Γαλιλαίας. Ήταν εκεί και η Μητέρα του Ιησού. Προσκάλεσαν λοιπόν και τον Ιησού και τους Μαθητές Του στον γάμο. Κάποια στιγμή που τελείωσε το κρασί, η Μητέρα του Ιησού Τού λέει: «Δεν έχουν κρασί!». Της λέει τότε ο Ιησούς: «Τι επεμβαίνεις εσύ στο δικό Μου έργο, γυναίκα; Δεν ήρθε ακόμη η ώρα Μου!». Τότε η Μητέρα Του γυρίζει και λέει προς τους υπηρέτες: «Ό,τι σας πει, να το κάνετε!».

     Βρίσκονταν εκεί έξι πέτρινες στάμνες που χωρούσαν η καθεμιά ογδόντα ως εκατόν είκοσι λίτρα και αυτές χρειάζονταν για τον καθαρισμό που απαιτούσε ο ιουδαϊκός νόμος. Τότε ο Ιησούς λέει στους υπηρέτες: «Γεμίστε τις στάμνες με νερό». Και τις γέμισαν ως απάνω. «Πάρτε τώρα», τους είπε, «και φέρτε να δοκιμάσει ο υπεύθυνος για το τραπέζι». Και αυτοί του έφεραν. Μόλις, όμως, ο υπεύθυνος για το τραπέζι γεύτηκε το νερό που είχε γίνει κρασί, μη γνωρίζοντας τη θαυμαστή προέλευσή του, γιατί μόνο οι υπηρέτες που είχαν βάλει το νερό ήξεραν, φωνάζει τον γαμπρό και του λέει: «Όλος ο κόσμος προσφέρει πρώτα το καλό κρασί στους καλεσμένους, κι όταν μεθύσουν, τότε φέρνει το πιο δεύτερο· εσύ όμως φύλαξες το καλό κρασί ως αυτή την ώρα».

     Αυτή ήταν η αρχή των σημείων του Ιησού στην Κανά της Γαλιλαίας. Έτσι φανέρωσε τη δόξα Του και οι Μαθητές Του πίστεψαν σ’ Αυτόν.

     Σήμερα Δευτέρα, τη Δευτέρα αμέσως μετά την Κυριακή του Θωμά, η περικοπή του Ευαγγελίου που διαβάζεται εν τη θεία Λειτουργία, αφορά τον περιβόητο «Γάμο στην Κανά». Δεν υπάρχει ορθόδοξος πιστός που να μη θυμάται με καρδιακή ευαρέσκεια τούτη την περικοπή. Μα, όλοι σχεδόν νομίζουν ότι αυτό το Ευαγγέλιο διαβάζεται και ακούγεται μόνο μέσα στο Μυστήριο του Γάμου. Όμως, όχι. Σήμερα, είναι η διατεταγμένη μέρα αυτής της ωραίας και διδακτικής περικοπής. Και μας θυμίζει την «αρχή των σημείων» του Χριστού στον γάμο των ανθρώπων. Η παρουσία του Χριστού μυστηριοποιεί μια για πάντα τον γάμο, που χωρίς Αυτόν, δεν είναι Μυστήριο, αλλά συνθήκη, συμφωνία, συμβίωση, θεσμοποίηση.

     Όσο και να θέλουμε ή να πιστεύουμε ότι αγαπάμε εμείς οι άνθρωποι, μόνο με το γλυκό κρασί της θείας Αγάπης και της θείας Ευλογίας, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι πορευόμαστε στη ζωή μας με την Αγάπη Του στην αγάπη μας, από τη φθορά του κόσμου στην αφθαρσία της θείας ζωής.

     Πόσο θλίβουμε τον Σωτήρα μας Χριστό που αθετούμε και αρνούμαστε την ευλογία που Αυτός εκχώρησε στη σύσταση του Μυστηρίου του Γάμου! Χιλιάδες οι αφώτιστοι και κοσμολάτρες νεοέλληνες σπεύδουν στον δήμαρχο τάχα για να παντρευτούν, αλλά η αληθινή παντρειά είναι μόνο στον Χριστό μας. Το γαϊτανάκι της από μέρους μας αρνήσεως του Κυρίου κρατάει χρόνια και την ευθύνη γι’ αυτό την έχουν στο ακέραιο οι γονείς, κατόπιν οι παππούδες, οι νονοί, οι συγγενείς και οι φίλοι. Άγευστοι και άπειροι των βιωμάτων της θείας Χάριτος, οι κατά σάρκα και ου κατά Θεόν γεννήτορες, σπρώχνουν κολαστικά τα παιδιά προς τα δημαρχεία για να «παντρευτούν» στο άψε-σβήσε. Μετά, έρχονται και σου λένε με κομπασμό και με αναισθησία: «Ξέρεις κάτι; Εμένα που με βλέπεις, είμαι πολύ πιστός! Πιστεύω!». Μα, πώς πιστεύεις, βρε αδελφέ, αφού δεν (γίνεται να) υπάρχει σοβαρή και γνήσια πίστη μέσα σου, όταν με τη ζωή σου και με την επιλογή που έχεις κάνει, έχεις αρνηθεί το Μυστήριο του Γάμου που έχει φέρει στη γη αυτή ο Χριστός για σένα; Θα μου πει κανείς, οι υπόλοιποι εκτός των Ορθοδόξων δεν έχουν τελετές γάμου; Αυτοί δεν παντρεύονται; Παντρεύονται ανθρώπινα, χοϊκά· πάντως όχι χριστοκεντρικά, όχι θεϊκά, όχι με τη Χάρη του Θεού.

     Ποιος από τους γονείς, σήμερα, θα βρεθεί ακατάκριτος και ακατηγόρητος ενώπιον των ορθοδόξων ευθυνών του, και θα προτρέψει τα παιδιά τους και τα παιδιά μας να πορευθούν προς την Εκκλησία για να ιερολογήσει αυτή τον γάμο τους; Αυτό κι αν είναι ομολογία και πίστη! Παρά το κλίμα της κοσμικότητας, της αθεΐας και της απιστίας που επικρατεί σχεδόν παντού, κάποια καλόπαιδα, με τη θεάρεστη ενθάρρυνση των γονιών τους, έρχονται τελικά στην Εκκλησία. Και με την όλη παρουσία τους εκεί, είναι σαν φωνάζουν και σαν να κελεύουν προς τον Χριστό: «Χριστέ μας, παρά τις αμαρτίες μας, παρά τη μηδαμινότητά μας, εμείς πιστεύουμε σ’ Εσένα και ήρθαμε εδώ σήμερα, για να ευλογήσεις Εσύ με την αγάπη Σου, με το έλεός Σου, με τη θεία Χάρη και τη δύναμή Σου, την αγάπη μας, τη σχέση που έχουμε σαν άνθρωποι που αγαπιούνται και θέλουν ο ένας τον άλλον. Και από μικρή, φθαρτή και πεπερασμένη που είναι αυτή μας η αγάπη, Εσύ, με τη θεϊκή Σου σκέπη και προστασία, να την κάνεις, μεγάλη και μεγαλειώδη, κραταιά, άφθαρτη, αιώνια!». Και γίνεται το Θαύμα, το Θαύμα του Γάμου της εν Κανά. Αυτή τη φορά όμως οι εσωτερικές πέτρινες υδρίες των ερωτευμένων υπάρξεων γεμίζουν με τον «καλόν οίνον» του Χριστού, δηλαδή με τη δύναμη, το σθένος, την κραταίωση, τη χαρά, τη χάρη του Χριστού! Τι μυστήριο και τι μεγαλείο! Αντιμετωπίζουν τους πειρασμούς και τις δυσκολίες του γάμου τους με την άνωθεν δύναμη και με την εσωτερική γλυκύτητα του παραδεισένιου οίνου που τους προσφέρει αδαπάνητα ο Χριστός. Πόση αμαρτία και τι μεγάλο κατάκριμα εισπράττουν στη ζωή τους όσοι μένουν αστεφάνωτοι και ανιερολόγητοι στη σχέση τους, καταπατώντας τη δωρεά του Μυστήριου του Γάμου που ίδρυσε ο Χριστός στην Εκκλησία μας, για τη σωτηρία όλων!

     Μου είπε μια φορά μια κυρία: «Πάντρεψα τον γιο μου, πάτερ!» «Πότε; Πού;» «Στο δημαρχείο, εχθές!» «Καλή μου, ένας είναι ο Γάμος! Του Χριστού και όχι του δημάρχου!». Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε και ακόμη να αξιωθεί να στεφανωθεί το παιδί της. Και ανθρωπίνως, ούτε πρόκειται. Αυτή είναι η θλιβερή κατάντια μας. Μας κρατάει ο σατανάς δέσμιους, με τη μια αφορμή μετά την άλλη, ειδικά τα νέα παιδιά, αρκεί να μην παντρευτούν, αρκεί να μην βηματίσουν αποφασιστικά προς την Εκκλησία, προς τον Χριστό μας, για να επαναληφθεί αχρόνως και προσωπικώς ο Γάμος στην Κανά και ο Γάμος της Κανά να γίνει δικός μας γάμος, δική μας χαρά, δικό μας πανηγύρι! Μέσα σε αυτόν τον Γάμο, τον Γάμο της ιερότητας και της χαράς, βλέπουμε και πάλι τον Χριστό να ιερολογεί την αγάπη μας, τη σχέση μας, αυτόν που αγαπάμε, αυτήν που αγαπάμε. Κι όλα αποκτούν νέα ζωή, νέα αρχή, δίχως τέλος, γιατί όλα τα ανθρώπινα ριζοβολούν και μπολιάζονται στη θεία και σωτήρια αγάπη.

     Εκεί, μέσα στην Εκκλησία και μέσα στο Μυστήριο της Εκκλησίας, θα ατενίζουμε νοερά την Παναγία μας να βρίσκεται ταπεινά και αγαπητικά πλάι στον Χριστό. Και στέκεται εκεί πλάι στον Υιό Της όχι τυχαία· απλά για να ψιθυρίζει στον Χριστό και να κινεί πρεσβευτικά την αγάπη Του υπέρ ημών: «Δεν έχουν κρασί!». Στερούνται τούτα τα ζευγαράκια μας κι ας νομίζουν ότι τα έχουν όλα. Δεν έχουν την άφραστη γλυκάδα και την πολύτιμη πεμπτουσία της ζωής, που είσαι Εσύ, Χριστέ μας, για όλους τους ανθρώπους! Όσοι αγαπάτε, παντρευτείτε· παντρευτείτε εν τω Χριστώ, διά του Χριστού και παρά του Χριστού, ο Οποίος είναι ο μόνος που προσφέρει το θείο και ζωογόνο μεθύσι της καρδιάς στην αγάπη και τον γάμο των ανθρώπων. Και η χαρά σας, η χαρά της αγάπης σας, θα είναι στ’ αλήθεια εν Αυτώ «πεπληρωμένη»!

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται

η αναδημοσίευση των αναρτήσεων

από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.