ΤΑ ΚΟΥΤΑΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΛΑΒΙΔΑ

ΤΑ ΚΟΥΤΑΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΛΑΒΙΔΑ

     Υπάρχουν χριστιανοί που φοβούνται να μεταλάβουν για να μην κολλήσουν μικρόβια! Αν ήταν έτσι, δεν θα ζούσε κανένας από τους ιερείς, επειδή στο τέλος της θείας Λειτουργίας αυτοί καταλύουν το περιεχόμενο του αγίου Ποτηρίου, από το οποίο κοινωνούν συχνά εκατοντάδες πιστοί με ποικίλες αρρώστιες. Κι όμως, κανένας ιερέας δεν έπαθε ποτέ τίποτα. Το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου είναι «πυρ καταναλίσκον».

     Ένα από τα πολλά περιστατικά που αποδεικνύουν περίτρανα τη θαυμαστή αλήθεια αυτή είναι το ακόλουθο:

     Όταν ο μητροπολίτης Χίου Παντελεήμων Φωστίνης (1888–1962) ήταν ιεροκήρυκας Αττικής, πήγε κάποτε να λειτουργήσει στο φθισιατρείο της «Σωτηρίας».

     Εκεί, του έφεραν οι νοσοκόμοι μια μεγάλη πιατέλα με πολλά κουταλάκια.

     –Τι τα φέρατε αυτά; τους ρώτησε.

     –Μας είπαν οι γιατροί να κοινωνήσετε με αυτά τους ασθενείς, αρχίζοντας από τους πιο ελαφρά και προχωρώντας στους πιο βαριά.

     –Δεν χρειάζονται αυτά! είπε με πίστη ο ιερέας του Θεού. Έχω την αγία Λαβίδα.

     Πραγματικά, στη θεία Λειτουργία κοινώνησε κανονικά τους ασθενείς και ύστερα πλησίασε στη Ωραία Πύλη για να καταλύσει. Το έκανε αυτό για να τον βλέπουν όλοι, και για να μάθουν οι γιατροί ότι η θεία Κοινωνία είναι φωτιά που καίει τα πάντα.

     Ημέτερο σχόλιο:

     Τελικά, η θεόσδοτη θεραπεία μας είναι μονάχα αυτό το Μυστήριο των μυστηρίων, το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας· και η θεία Μετάληψη είναι για μας τους πιστούς, αιώνες τώρα, ιερή και νοσοκτόνος μέθεξη Ζωής και άκρως συντελεστική της πιο ποθητής υγείας. Για τον κορονοϊό που εμφανίστηκε αιφνιδίως μια ολόκληρη διεθνής κοινότητα ψάχνει να βρει έντρομη τρόπους προστασίας ή το εμβόλιό του· όμως για τον «αμαρτανοϊό» της ευόλισθης και πολύπτωτης ζωής μας, εμείς σαν Ορθόδοξοι, έχουμε βρει εξ Ουρανού τη θεραπεία, τη λύση, την προστασία και την απολύτρωση, που είναι η Μετάληψη των αχράντων Μυστηρίων, του Σώματος και Αίματος του Χριστού μας.

     Για τον κάθε πιστό ο Χριστός δεν μπορεί και δεν γίνεται να είναι ποτέ φορέας μικροβίων ή διασπορέας νόσων, αλλά αντιθέτως ο Μόνος και Μέγας Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων μας, ο Δοτήρας της υγείας και της αποκαταστάσεώς μας, μέσα στην Εκκλησία Του, διά των δικών Του προς εμάς Μυστηρίων.

     Αναλογίζομαι ότι δύο τινά τελικά συμβαίνουν στην κυριολεξία σήμερα μέσα στο όλο σκηνικό του πολυκρατικού πανικού: Ή ότι η απιστία μας έχει αποκτήσει εμβόλιμα υγειονομικό χαρακτήρα ή ότι η πίστη μας δοκιμάζεται από θεσμικές συστάσεις που δείχνουν τώρα να είναι μαζικά ωφέλιμες. Η πίστη μας είναι για μας η μόνη κραταιή δύναμη, είναι ο θρίαμβος και το θαύμα της καρδιάς μας, γιατί όσο έχει μέσα της τη διάκριση και τον φωτισμό του Θεού, άλλο τόσο έχει το αψήφιστο του μαρτυρίου και του θανάτου.

     «Μετά φόβου Θεού…», λέει το γνωστό κέλευσμα του ιερέως προς τους εκκλησιαζόμενους πιστούς και ιδίως προς όσους πρόκειται να κοινωνήσουν. «Μετά φόβου Θεού»· όχι, «Μετά φόβου ιού», όπως ο κόσμος νοεί μέσα από την ανασφάλεια, την πολυφοβία και τον πανικό του. Ο φόβος του Θεού είναι το αντίδοτο του φόβου του θανάτου, του φόβου των ασθενειών μας, του φόβου που σκεβρώνει τη ζωή και πειθαναγκάζει την καρδιά στην απιστία του ορθολογισμού του κόσμου και του μυαλού μας. Όλοι στερεωνόμαστε και ζούμε πραγματικά και αυθεντικά εξαιτίας της θείας Κοινωνίας· κανένας που μεταλαμβάνει δεν έχει πάθει ποτέ το παραμικρό από Αυτήν. Και αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια, η μόνη αλήθεια που είναι και θα είναι για μας η δική μας διαχρονική ασπίδα.

π. Δαμιανός

[ «Θαύματα και αποκαλύψεις

από τη θεία Λειτουργία»,

κεφ. Ε΄, §9, σελ. 149–150,

Εκδόσεις Ιεράς Μονής Παρακλήτου,

Φεβρουάριος 2012¹⁹.

Επιμέλεια ανάρτησης:

π. Δαμιανός. ]

Επιτρέπεται

η αναδημοσίευση των αναρτήσεων

από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.