ΤΟ ΦΙΑΣΚΟ

ΤΟ ΦΙΑΣΚΟ

     Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε προς τον ίδιο τον εαυτό μας, είναι όταν υπερεκτιμούμε ανθρώπους. Πρόκειται για το υπέρτατο φιάσκο της δικής μας υπεραφέλειας και ασκεφτιάς. Σαν να σπεύδουμε να καλωσορίζουμε το αιχμηρό κενό που ενδημεί καραμπινάτο μέσα στον κάθε τυχόντα και σαν να παρέχουμε συγχωροχάρτι σε μια προσυντελεσμένη προδοσία εις βάρος μας. Γέμισαν σήμερα οι συντυχίες μας με ανθρώπους που είναι ό,τι δηλώσουν έναντί μας και όπως παρουσιαστούν. Πόρρω απέχει η ειλικρίνεια της καρδιάς από την εμφάνιση και το πέρασμα πολλών. Από την άλλη, το ότι εμείς ζούμε συνεχώς τα πράγματα μέσω του πλήθους των μονομερειών μας, αυτό αποτελεί τεκμήριο αδιάσειστης αδιακρισίας, η οποία μοιάζει σαν ανοιχτή πληγή εντός μας. Στον επίλογο πάντα κάποιος πρέπει να παλέψει αμίλητα με τα κύματα της πιο τοξικής λύπης. Η ευπιστία πάντως είναι δικό μας θέμα και κανενός άλλου. Επιθυμούμε πολλά και πολύ «κάτι» και οι αστοχίες των επιλογών μας αυτό ακριβώς εμφαίνουν μόνιμα. Όταν η κρίση μας πάσχει, είναι ελλιπής και σφάλλει (από καθαρά ανεύθυνη αγνωσία και σταθερή αμάθεια), ποιος ο λόγος μετά να μη δεχθούμε όλες τις συνέπειες και τα συλλυπητήρια του κόσμου;

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.