ΑΚΟΥΩ. ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ;

ΑΚΟΥΩ. ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ;

     Δεν ξέρω εάν με ακούς. Πολύ περισσότερο δεν ξέρω εάν με καταλαβαίνεις. Αν με άκουγες μόνο, ίσως αυτό, το να σου μιλάω και να σου εξηγώ συνέχεια, να ήταν η πιο ηχηρή μου ματαιοπονία. Αν με καταλάβαινες, ίσως να μη χρειαζόταν καν ο λόγος, η έκφραση και κάθε προσπάθεια διατύπωσης. Μεγάλη η ξεκούραση η κατανόηση, κι ας μη λέμε τίποτα, ας τα σαρώνει όλα η σιωπή. Μεγάλη η εξουθένωση το απρόσφορο και ανούσιο λάλημα· όλα να τα πεις, αν λείπει η κατανόηση, αργολόγησες πικρά. Το πρώτο (την ακοή) το έχουν σχεδόν όλοι εκ φύσεως. Το δεύτερο όμως (την κατανόηση), εύχονται να το βρουν οι πάντες. Ειδικότερα δε όσοι πασχίζουν να μιλούν συνέχεια, όσοι επιθυμούν επιτέλους ν’ ακουστούν και να προσεχθούν με την απώτατη έννοια και κατάσταση της κατανόησης. Μα, τα λόγια δεν ενεργοποιούν συνειδήσεις, μπορεί να τρέφουν μόνο αυταπάτες, θελήματα και αντιδράσεις. Υπάρχουν, βέβαια, και κάποιοι ελάχιστοι που δεν πτοούνται και αγωνίζονται δια βίου να δίνουν και να προσφέρουν κατανόηση παντού. Κι ας μην ακούστηκε αυτοί να τη βρήκαν ποτέ τους! Να λοιπόν ποιοί άλλοι, εκτός και πέρα από τους επίσημα εορταζόμενους αγίους του Θεού, βαστάζουν μυστικά τον αβάσταχτο κόσμο! Με αντιλαμβάνεσαι;...

π. Δαμιανός

(Ιανουάριος 2013)

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.