ΚΑΙ ΤΩΡΑ
Και
τώρα που μέσα σε μια στιγμή σώζεται ανέλπιστα αυτός που για μια ζωή εμείς
επικρίναμε, αποδοκιμάζαμε, λοιδορούσαμε και εξουθενώναμε, πώς θα φέρουμε όλη τούτη
την αρρώστια, όλη τη στρεβλότητα και την ήττα του πνεύματός μας; Ποιος απατηλός
λογισμός ή πλάνος άνθρωπος μάς έπεισε ότι, τελικά, όχι η «οργή» ή η «τιμωρία»
του Θεού, αλλά η δική μας αθεράπευτη μανία και μωρία είναι που δεν μας
επιτρέπει ποτέ να σωθούμε;…
π. Δαμιανός
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.
Και τώρα μήπως να χαρούμε αν ήρθε έτσι το πράμα, αν βαδίζουν γύρω μας ολο και με πιο στέρεα βήματα πρός τον Σωτήρα Χριστό, τον Ιατρό των ψυχών, την θεραπεία τούς... και μήπως και η αποδοκομασία έκρυβε κατά βάθος καλή ανησυχία και αγάπην, απο εκείνη την ακριβή, την πνευματική όντως αγάπη, μην είχε λεω σκοπό να οικοδομήσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα δείς τώρα πιά αγάπη μου ήρθε στο μυαλό:
Εκείνη η ''χωριάτικη'' της νόνας μου, (''Νόνα'' τοπική ονομασία της γιαγιάς στα ορεινά χωριά της Αχαίας) τα καλοκαίρια σε ενα σπίτι στο βουνό μοναχό του... ''Παιδάκι μου όποιος θέλει το κακό μου με κάνει και γελάω, όποιος θέλει το καλό μου με κάνει και κλαίω..''
Την ευχή σου και την προσευχή σου πατέρα μου καλέ. Εύχου και για με, μπάς και ''έρθω απο δρόμο'' διότι τώρα έκαμα αρχή, να βαδίζω...