«ΜΗ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ, ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ!»

«ΜΗ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ,

ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ!»

      Μέσα στο ταξί που οδηγώ όλο το δωδεκάωρο η βελόνα του ραδιοφώνου βρίσκεται στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας. Όσο μακρινή κι αν είναι η διαδρομή των πελατών, ελάχιστοι από αυτούς δυσανασχετούν. Όλοι, τον ακούν με ευχαρίστηση. Και το λέω αυτό, γιατί πρώτα τους ρωτώ…

       Όταν, όμως, κάνω την ερώτηση: «Πάτε στην Εκκλησία; Έχετε πνευματικό;», το 90% των επιβατών μου, απαντούν: «Όχι! Πού να βρεθεί χρόνος! Και, εκτός αυτού, τί να πάμε ν’ ακούσουμε; Τον παπά να μας κάνει κήρυγμα, ενώ αυτός δεν πιστεύει αυτά που μας λέει και κάνει πράγματα που δεν πρέπει; Άσε μας, κοπέλα μου, στον πόνο μας! Άλλωστε, ούτε έχουμε κλέψει, ούτε έχουμε σκοτώσει! Τι τον θέλουμε τον πνευματικό τώρα;!...».

      Αγαπητοί μου! Όλοι έχουμε κλέψει· όλοι έχουμε σκοτώσει· όλοι έχουμε αδικήσει· όλοι έχουμε συκοφαντήσει. Δεν χρειάζεται να πάρουμε στα χέρια μας το όπλο και να πυροβολήσουμε. «Σκοτώνουμε» πάρα πολύ καλά και με την γλώσσα μας καθώς και με χίλιους δυο άλλους τρόπους…

      Όταν μας αδικούν, πονάμε. Όταν όμως αδικούμε εμείς, δεν πονάμε καθόλου! Και είδατε πόσο εύκολα το κάνουμε; Με πόση άνεση μού μιλάτε, όταν εσείς αδικείτε! Και με πόσο πραγματικά πόνο μού μιλάτε, όταν σας αδικούν! Πόση γαλήνη αισθάνεστε μέσα σας, όταν καταλαβαίνω τον πόνο σας και σας παρηγορώ και προσπαθώ να βρω κάποιες λύσεις στα προβλήματά σας! Και με πόση χαρά και ευγνωμοσύνη μού λέτε το «ευχαριστώ!» για την βοήθεια που σας προσφέρω με την δύναμη και την φώτιση του Χριστού!

     Πολλές φορές σάς ρωτώ:

      –Σας βοήθησα;

      –Πάρα πολύ! μου απαντάτε.

      –Εγώ, που σας βοήθησα τόσο πολύ, όπως λέτε, και με την Χάρη του Θεού γαλήνεψα την ψυχούλα σας, θα σας πείραζε αν ήμουν αλήτισσα;

      –Όχι, καθόλου!

      –Τότε, γιατί σας ενοχλεί αν ο ιερέας δεν είναι «σωστός»; Εκείνος σας δίνει αυτό που σας έδωσα εγώ, αλλά με θεϊκή χάρη. Λοιπόν, γιατί τον απορρίπτετε; Επειδή σας βολεύει; Αν ο προϊστάμενός σας είναι κλέφτης, αλήτης ή ο,τιδήποτε άλλο, μήπως θα παραιτηθείτε κι από την εργασία σας γι’ αυτό;

      –Όχι, βέβαια!

      –Ααα! Δεν παραιτείστε από εκεί. Από τον Θεό, όμως, παραιτείστε πάρα πολύ εύκολα!

      –Έτσι όπως μας τα λέτε, έχετε δίκιο. Δεν τα είχαμε σκεφτεί με την δική σας «λογική».

      –Καιρός, λοιπόν, να τα σκεφτείτε! Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι, πώς μπορείτε να ζείτε χωρίς τον Θεό! Το ότι υπάρχετε, το οφείλετε στον Θεό. Όπου κι αν έχετε πετύχει –είτε επαγγελματικά είτε στον γάμο σας είτε κοινωνικά–, αυτό το οφείλετε στον Θεό. Ένα «ευχαριστώ!», εσείς, δεν Του οφείλετε; Είστε ευτυχισμένοι όπως ζείτε;

      –Χμ!... Δεν μπορούμε να πούμε και «ναι»!...

      Για δοκιμάστε, λοιπόν, να πηγαίνετε στην Εκκλησία· ν’ αρχίσετε ν’ ακούτε τον Λόγο του Θεού. Να βρείτε έναν Πνευματικό που θ’ αγγίξει την ψυχή σας και θα σας ανεβάσει ψηλά στον Θεό. Και τότε θα δείτε πως εκεί υπάρχει η ευτυχία. Δοκιμάστε το και νά ’στε σίγουροι πως δεν θα βγείτε χαμένοι. Δεν είναι όλοι οι ιερείς ίδιοι. Έχουμε πολλούς αγίους ιερείς που, αν ψάξουμε με καλή διάθεση και με πίστη στον Θεό, Εκείνος θα μας τους αποκαλύψει…

      Ας μην ψάχνουμε για δικαιολογίες, όταν εμείς φεύγουμε μακριά από τον Θεό. Κανείς δεν μπορεί να μας διώξει μακριά Του, παρά μόνον ο εαυτός μας. Όπως και «κανείς δεν μπορεί να μας βλάψει περισσότερο από τον ίδιο τον εαυτό μας», που λέει κάπου και ο Ιερός Χρυσόστομος…

Η οδηγός ταξί· Ράνια Υδραίου

ή αργότερα· Πορφυρία μοναχή

(† 27 Φεβρουαρίου 2015)

※ 

[ Πορφυρία Μοναχή:

«Ταξιδεύοντας

στα τείχη της πόλης»,

σελ. 206–208.

Αθήνα 2010.

Επιμέλεια ανάρτησης:

π. Δαμιανός. ]

※ 

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.