«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΖΩΗ!»

«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΖΩΗ!»

     Μόνο μαζί Του ζεις, τελικά. Το πιστεύεις γιατί το βιώνεις. Και τα δύο –πίστη και βίωμα– είναι δώρα και χαρίσματα δικά Του, θεόσδοτες ενέργειες, δυνατότητες, δυνάμεις και εμπειρίες. Η ζωή είναι πάντα μόνο με Αυτόν και Αυτός είναι πάντα η μόνη και η όντως Ζωή. Δεν χρειάζεται να σου το πει, να σου το επιβάλλει, να σου το αναπτύξει ή να σου το υποστηρίξει κανείς αυτό. Το βλέπεις κι εσύ –εάν και όσο το βλέπεις– ότι μόνο εξαιτίας Του ζεις μοναδικά. Μέσω Αυτού μπορείς πια μόνο να ζεις, να ζεις αυθεντικά. Επάνω Του φυλλορροεί όλο το επηρμένο σύστημα του πλάνου κόσμου με την υπερηφάνεια, την αλαζονεία και την κενοδοξία του, με το ψεύδος, την υποκρισία, την αναλήθεια και την αγαπολογία του, με το μίσος, τη μισοθεΐα και τη μισανθρωπία του. Και εάν, κάποτε, μια φορά ή πολλές φορές –πριν, πέρα και αλάργα από Αυτόν– ήθελες, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, να μη ζεις και ήθελες επίσης να πεθάνεις εσπευσμένα από αδυναμία, από τρέλα, από ανοησία, από πίκρα και από κάθε λυσιτελή και ψυχοφθόρα απόγνωση, τώρα πλέον καταλαβαίνεις βαθειά και αισθάνεσαι καλά ότι δεν μπορείς με τίποτα να πεθάνεις, όπως τόσο ασύνετα ήθελες, επιθυμούσες και ορεγόσουν πριν. Αυτός, με τον ταπεινό και μεγαλειώδη ερχομό Του σε σένα, θανατώνει ακαριαία κάθε θάνατο, ως Ζωοδότης, Ζωοπάροχος και Αυτοζωή. Και, παρά τον φιλαμαρτήμονα θάνατο και τη θανατηφόρα αμαρτωλότητα της ύπαρξής σου, πίσω από κάθε απροσδόκητη στροφή των πολυδαίδαλων και εξουθενωτικών επιγείων, Αυτός επιθυμεί διακαώς και θέλει ακόρεστα να σου δίνει αδιάκοπα τη ζωή Του για να ζήσεις· η ζωή σου στην ουσία είναι και γίνεται ο προσφερόμενος Εαυτός Του. Και τόσο πολύ ζεις μετά από «αυτό», ώστε μόνο τότε αρχίζεις πραγματικά να ζεις. Και τόσο πολύ ανείπωτα η ζωή σου βρίσκει μυστικά τη ζωή της κοντά Του, που μπορείς πια να ζεις ακόμη και πεθαίνοντας. Και αν συμβεί ποτέ να πεθάνεις κατά τη βιολογία της φύσης σου ή όσο σου επιτραπεί να πεθαίνεις πολυποίκιλα μέσα στην ασήμαντη χωροχρονικότητα των προσκαίρων, τόσο πιο πολύ, τόσο πιο βαθειά και πιο ελευθέρα διαπιστώνεις ότι όντως απαρακώλυτα ζεις. «Εγώ είμαι η ζωή!» (Ιωάν. 14, 6), είχε πει κάποτε· το ίδιο συνεχίζει και λέει συνέχεια μέσα στο παρόν και ατελεύτητα μέσα στο μέλλον σου· αλλά το ίδιο ακριβώς λέει και αποκαλύπτει βαθύστοργα πλάι σου, μα πιο πολύ εντός σου!…

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.