ΜΟΝΑΧΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΗΣ
Συναντηθήκαμε
με τη Δέσπω Κουλ, μια ογδονταπεντάχρονη αρχόντισσα, η οποία με ευγνωμοσύνη
επειδή τον θυμηθήκαμε και θελήσαμε να αναφερθούμε σε γνωστές και άγνωστες
πτυχές του βίου του, μας μίλησε για τον γιο της, τον διάσημο τραγουδιστή του
’80 Διονύση Θεοδόση (1958–1993) που, λίγο πριν πεθάνει, εκάρη μοναχός. Μας
αφηγήθηκε τη δική της πορεία στο τραγούδι και μας μίλησε για τον δεύτερο σύζυγό
της, τον Βενιαμίν, ο οποίος ήταν Τούρκος και βαπτίστηκε στην Ελλάδα. Νονός στο
Μυστήριο ήταν ο γιος της, ο Διονύσης Θεοδόσης!
«Ο
Διονύσης μου, επηρεάστηκε από τη γιαγιά του που ήταν άνθρωπος του Θεού και
έγινε μοναχή προς το τέλος της ζωής της…
»Κάποτε,
ενώ βρισκόταν στην εφηβεία του, βρήκαμε στη σερβάντα του σαλονιού ένα πακέτο με
γράμματα. Ήταν η αλληλογραφία που διατηρούσε με κάποιους άγνωστους σ’ εμάς
μοναχούς από το Άγιο Όρος, από την οποία διαπιστώσαμε πως το είχε βάλει σκοπό
να καλογερέψει.
»Τρομάξαμε
και εξαφανίσαμε τα γράμματα, του απαγορεύσαμε να συνεχίσει τις επαφές του μαζί
τους και τον πείσαμε να συνεχίσει τις σπουδές του. Σπούδασε, πήγε στο
εξωτερικό, αλλά πολύ σύντομα τον κέρδισε το τραγούδι.
»Συνεργάστηκε
με μεγάλα ονόματα του Ελληνικού τραγουδιού και έκανε σπουδαίες επιτυχίες. Όμως
είχε κρυφό μεράκι για το Άγιο Όρος. Εμένα δεν μου το αποκάλυπτε, αλλά στην
αδελφή του έλεγε συχνά: “Θα γίνω πλούσιος με τα τραγούδια μου και μετά θα τ’
αφήσω όλα και θα γίνω μοναχός!”».
Η Δέσπω
Κουλ, η μητέρα του Διονύση, ο οποίος ήταν παιδί της από τον πρώτο της γάμο,
ήταν και η ίδια τραγουδίστρια, τραγουδούσε όμορφα, την άκουσε κάποιος μάνατζερ
της εποχής και της πρότεινε να τραγουδά σε μαγαζιά. Ξεκίνησε στην Ελλάδα και εν
συνεχεία πήγε στο εξωτερικό. Τραγούδησε δημοτικά, κλέφτικα και λαϊκά για τους
Έλληνες στο Ισραήλ, στην Τουρκία και αλλού. Σ’ ένα ταξίδι της στην Τουρκία
συναντά τον δεύτερο σύζυγό της, τον Τούρκο Βενιαμίν Κουλ, ο οποίος, αν και
μουσουλμάνος, από παιδί γνώριζε στον οικογενειακό του κύκλο τον Πατριάρχη
Αθηναγόρα. Η ζωή του σαν σε σενάριο σε κινηματογραφική ταινία συνεχίστηκε στην
Ελλάδα, βαπτίστηκε χριστιανός με νουνό τον Διονύση Θεοδόση και παντρεύτηκε τη
Δέσπω. Σήμερα τα οστά του, μαζί με αυτά του Μοναχού Διονύση, αναπαύονται στη
Μικρά Αγία Άννα στο Άγιο Όρος.
Η Δέσπω
Κουλ μάς μιλά για εκείνη την εποχή:
«Ο Διονύσης με τον Βενιαμίν έμοιαζαν πολύ,
τόσο που ο κόσμος έλεγε ότι ήταν γιος του. Ο γιος μου είχε αγωνίες, δεν έβρισκε
νόημα στο τραγούδι, ούτε στη ζωή του. Η αρχή για την αλλαγή που θα συντελούνταν
στη ζωή του έγινε όταν έμαθε πως μια φίλη του, γνωστή τραγουδίστρια, συνάδελφός
του, είχε γίνει μοναχή κάπου στην Κρήτη. Τότε αποφάσισε να πάει να τη βρει και
να τη βοηθήσει να ξεφύγει από τη “θρησκευτική παγίδα”, στην οποία θεωρούσε ότι
είχε πέσει…
»Όταν όμως την αντίκρισε, συγκλονίστηκε
από τη βεβαιότητά της, το χαμόγελό της και τη σταθερότητα στην απόφαση ν’
αφιερωθεί στον Θεό. Εκείνη τότε του πρότεινε να επισκεφθεί το Άγιο Όρος και
συγκεκριμένα τον Γέροντα Παΐσιο (1924–1994)…».
Φίλος
του εκείνης της εποχής, ο Βασίλης Αντωνόπουλος, θεολόγος και μουσικός, έβαλε τη
δική του σημαντική μαρτυρία στη συνέχεια της διήγησης:
«Ο
Διονύσης μάς αποκάλυψε την εμπειρία του με το Άγιο Όρος που τον συγκλόνισε. Για
καιρό ζούσε σε ακραία υπαρξιακά αδιέξοδα, δεν άντεχε την έλλειψη νοήματος.
Μέχρι που συνάντησε τον Άγιο Παΐσιο, ο οποίος διέκρινε τον πόνο του: “Εσύ,
παιδί μου, φέρνεις πολύ πόνο· χρειάζεσαι να εξομολογηθείς και, μάλιστα, σ’ έναν
καλό Πνευματικό. Να πας στη Μικρά Αγία Άννα και να μιλήσεις στον πατέρα
Διονύσιο (1930–1998)· είναι καλός και θα σε βοηθήσει!”.
»Ο
Διονύσης ακολούθησε τη συμβουλή και κίνησε με τη βάρκα για τη Μικρά Αγία Άννα.
Δίπλα του ένας μοναχός τού έπιασε κουβέντα και του συστήθηκε: “Πατήρ Διονύσιος
Μικραγιαννανίτης!”. Μετά την αρχική έκπληξη, έπιασαν την κουβέντα για λίγο,
αλλά ο Διονύσης θεώρησε ότι ήταν “καλαμπουρτζής” και δεν ήταν αυτή η καλή
εικόνα που έτρεφε μέχρι τότε για έναν Πνευματικό: δηλαδή ίσως να ήθελε έναν
σοβαρό, ίσως και βλοσυρό γέροντα. Η ζωή, ωστόσο, υφαίνει το δικό της κέντημα
και πετά στα σκουπίδια σαν ξέφτια τις αβάσιμες ιδεοληψίες που μας
αιχμαλωτίζουν, έτσι ο νεαρός τραγουδιστής ανεβαίνει στα Κατουνάκια του Αγίου
Όρους, θέλοντας να εξομολογηθεί όμως στον περίφημο Γέροντα Εφραίμ τον
Κατουνακιώτη (1912–1998). Περίμενε αρκετά έξω από το κελί και δεν τον κάλεσαν.
Έκανε να φύγει, όταν ένας υποτακτικός βγαίνει από μέσα και τον φωνάζει:
“Διονύση, έλα μέσα! Σε θέλει ο Γέροντας!...”.
»Στάθηκε
μπροστά στον Γέροντα Εφραίμ, ο οποίος τον κοίταξε αμίλητος για μερικές στιγμές,
έπειτα τον έπιασε δυνατά από τους ώμους και του είπε: “Σε προβληματίζουν πολλά,
να πας να εξομολογηθείς! Πήγαινε στη Μικρά Αγία Άννα και ψάξε για τον πατέρα
Διονύσιο!”. Δεν ήθελε περισσότερα. Έβγαλε φτερά στα πόδια!...
»Ο
Διονύσης θα συναντήσει στο πρόσωπο του πατρός Διονυσίου τον άνθρωπο που θα τον
καθοδηγήσει στα πνευματικά αλλά και στη ζωή του. “Συνάντησα την αγάπη!”, θα πει
αργότερα στους φίλους του έξω στον κόσμο· “Ο Γέροντας είχε μια αγκαλιά γεμάτη
αγάπη!”.
»Μετά
την εξομολόγηση προχωρά στην αυλή του Μοναστηριού, νιώθει χαρά μεγάλη και
μπροστά του συναντά έναν άγνωστο μοναχό που δεν τον έχει ξαναδεί.
»Ο μοναχός τον ρωτά:
–Αδελφέ μου, εξομολογήθηκες;
–Ναι, πάτερ μου!...».
Συγκεκριμένα,
είχε πει ο Διονύσης:
«Χωρίς να με ξέρει, μ’ αγκάλιασε κι άρχισε
να κλαίει, έκλαιγα κι εγώ. Μετά κάθισα στο τραπέζι κι ένιωθα ότι ήμουν στον Παράδεισο.
Ένιωθα αποδοχή από τους αδελφούς, την αίσθηση ότι ο Θεός και η Βασιλεία Του
είναι κάπως έτσι, όλοι ένα, μια καρδιά, κι ας ήμουν εκεί ένας ξένος!...».
Η
ασθένειά του, ωστόσο, έρχεται ν’ αλλάξει ριζικά το τοπίο. Ξεκινά
χημειοθεραπείες στο Λονδίνο. Οι επισκέψεις του στη Μικρά Αγία Άννα πυκνώνουν.
Θέλει να γίνει μοναχός. Επιθυμεί να γίνει καλά και να αφιερώσει τη ζωή του στον
ησυχασμό.
Ο
Γέροντάς του Διονύσιος κάνει την κουρά του και του επιτρέπει να επισκέπτεται το
νοσοκομείο στην Αγγλία χωρίς το ράσο. Κανείς δεν γνωρίζει το μυστικό του, ούτε
η μητέρα του, η Δέσπω, η οποία στέκεται στο πλάι του τις τελευταίες του στιγμές
και διαβάζει ένα βιβλίο που της έδωσε για το «Περιβόλι της Παναγίας».
Εντυπωσιάζεται με όσα της λέει για το Άγιο Όρος.
Μέσα
της μιλά στον Θεό:
«Ας γίνει καλά και, με την ευχή μου, να
έρθει να Σε υπηρετήσει!». Ο Διονύσιος κάνει στο κρεβάτι του νοσοκομείου τις
προσευχές του κι εκείνη δεν ξέρει πως προσευχές και αρρώστια είναι ο μοναχικός κανόνας
του γιου της. Η Αγγλίδα νοσοκόμα μια μέρα (19 Οκτωβρίου 1993) θα της πει με
άνευρη φωνή: «He died». Η κηδεία θα γίνει στην Ελλάδα. Θα παρευρεθούν
ανάμεσα σε άλλους συγγενείς, φίλοι, γνωστοί τραγουδιστές και μουσικοί, αλλά και
ο Γέροντάς του Διονύσιος.
Ο π.
Σπυρίδων ο Μικραγιαννανίτης (1951–2015) θα αποκαλύψει το μυστικό στη νεκρώσιμη
τελετή, όταν πρέπει να πει το όνομα του τεθνεώτος: «ο δούλος του Θεού μοναχός
Διονύσιος!». Το εκκλησίασμα μένει έκπληκτο.
Ο
μοναχός Διονύσιος θα ταφεί στη Μικρά Αγία Άννα, στον τόπο που ήθελε πολύ να
μονάσει. Ο πατριός του και βαπτισιμιός του, Βενιαμίν Κουλ, θα έρχεται και θα προσκυνά
τον τάφο του συχνά, γνωρίζοντας τους Μικραγιαννανίτες Πατέρες από κοντά.
Επιθυμία του είναι να ταφεί κι εκείνος κοντά στο παιδί του, όταν φύγει από αυτή
τη ζωή. Η επιθυμία του πραγματοποιείται. Θα αρρωστήσει λίγα χρόνια αργότερα και
θα φύγει κι αυτός από τη ζωή προσθέτοντας ακόμα μία οδυνηρή απώλεια στην
κυρα-Δέσπω, η οποία, όταν πέρασαν τα τρία χρόνια της ταφής του, πήρε τα οστά
και τα πήγε στην Ουρανούπολη. Από εκεί τα παρέλαβαν οι Μικραγιαννανίτες μοναχοί
και τα έθαψαν δίπλα σε αυτά του πνευματικού του πατέρα, νουνού του, αλλά και
παιδιού του, του πρώην τραγουδιστή, του μυστικού μοναχού Διονυσίου.
[ Από το Μηνιαίο Περιοδικό
«Πειραϊκή Εκκλησία»
(Έτος 28ο)·
Τεύχ. 306 (Σεπτέμβριος 2018),
σελ. 50–51.
Μια συνέντευξη
της Σοφίας Χατζή.
Περισσότερα για τον Δ. Θεοδόση:
http://www.e-orfeas.gr/singing/tributes/1709-tributes.html.
Επιμέλεια ανάρτησης:
π. Δαμιανός. ]
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.
Ο Διονύσης (Διονύσιος) Θεοδόσης όταν εκάρη μοναχός έλαβε το όνομα Εφραίμ, με το οποίο και έγινε η εξόδιος ακολουθία και η ταφή του. Αυτό είναι απόλυτα επιβεβαιωμένο από δύο πηγές. Το γράφω για διόρθωση του λάθους που περιέχεται σε αυτή και σε άλλες ιστοσελίδες.
ΑπάντησηΔιαγραφή