ΣΤΗΝ ΚΟΓΧΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΥΤΕΡΑΣ

ΣΤΗΝ ΚΟΓΧΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΥΤΕΡΑΣ

Μια μικρή αγκαλιά

στην πανώρια

και τρανή αγκαλιά Σου,

θέλησα κι εγώ

να δώσω τρυφερά…

«Πλατυτέρα εσύ!

και πώς να σε φτάσω;»

σκέφτομαι εντός μου·

μα, το τολμώ!...

Τανύζω με λαχτάρα

τα δυο μικρά

κι εύθραυστα χέρια,

σε Σένα καρδιά υψώνω

με πόθο σιωπηλά,

να στέκω πλάι

στο γλυκύτατο Παιδί Σου,

ωσάν παιδί ζήλεψα

– το λέω, τ’ ομολογώ!

Μέσα εκεί στην κόγχη

της δικής Σου αγάπης,

βαθειά κι αιώνια

να μπω, ν’ αράξω,

να κουρνιάξω

κι απ’ την ανείπωτη θαλπωρή,

την υπερκόσμια ομορφιά,

την άφραστη στοργή Σου,

μόνος μου

να το σαλπίσω,

παντού να το φωνάξω·

πως η μόνη Μάννα

ολάκερου του κόσμου,

είσαι Εσύ,

Παναγία μου γλυκιά!...

[ Αύγουστος 2013 ]

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.