ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

     Πιστεύω πως εκείνοι οι φαντάροι που πέταξαν ομαδικά το σκυλί στην κατηφόρα και στο βάραθρο δεν είναι στην πραγματικότητα χριστιανοί. Και, όσο διακατέχονται από τέτοια ένστικτα, με συγχωρείτε για το αιχμηρό συμπέρασμα, δεν μπορούν να είναι. Δεν μιλάω τώρα αφοριστικά, πρόχειρα κακολογώντας, ούτε και στήνω ανέξοδα δίκες με το πληκτρολόγιο. Σε αυτή την παράσταση του καθαρού μίσους τους είμαι βαθύτατα πεπεισμένος ότι πολλά δαιμόνια στήσανε εκεί στο πλάι του δράματος αλλά και της τραγικότητας το δικό τους πανηγύρι. Το γεγονός από μόνο του είναι κατάπτυστο, ειδεχθές, σκαιό, αποτρόπαιο, βάναυσο και απάνθρωπο· προδίδει τα κακά ένστικτα κρετινανθρώπων που δεν έχουν καμιά απολύτως παιδεία, καλλιέργεια, αγάπη, αγωγή και ιδίως πνευματικότητα. Υπάρχουν μεμονωμένες συμπεριφορές που δεν μας χαρακτηρίζουν καθόλου, διότι πάντα υπάρχει δίπλα μας σ’ αυτή τη ζωή η απροσεξία, η ακουσιότητα και η άγνοια. Υπάρχουν όμως αξιόμεμπτες και αξιοκατάκριτες πράξεις που απλά προδίδουν στα σοβαρά την πονηρία και την κακότητα που ήδη έχουμε και τρέφουμε μέσα μας σε αφθονία ή που παραλάβαμε παθητικά από το περιβάλλον μας και κυρίως από αυτούς που μας μεγαλώσανε με μεγάλη απαιδευσία, ανευθυνότητα και αστοργία. Όπως και νά ’χει, ο χριστιανός, ο άνθρωπος του Θεού, είναι άνθρωπος ζυμωμένος με έκδηλη ευαισθησία και ποιητικότητα, με κάθε αγάπη, συμπάθεια και ευγένεια. Δεν μπορεί με τίποτα να είναι και να γίνει ποτέ εχθρός της κτίσεως και των ζώων. Μπορούμε μια φορά να ισορροπούμε πνευματικά ως χριστοάνθρωποι επιτέλους; Ούτε να αποχαυνωθούμε με την ανοητεύουσα λατρεία των ζώων ούτε και να θηριοποιηθούμε με την έχθρα και την επιθετικότητα προς αυτά. Με τη θεία αγάπη που υποτίθεται πως έχει μέσα στην καρδιά του ο άνθρωπος του Θεού στέκεται εξαιρετικά αρμονικά, ισορροπημένα και προστατευτικά έναντι σε κάθε έμψυχο, άψυχο, λογικό και άλογο ον. Ο πλαστουργηματικός λόγος του Θεού, της Παναγίας Τριάδος, είναι διάχυτος και σκορπισμένος παντού μέσα στην κτίση, η οποία είναι ο άλλος ανοιχτός, ευρύς και ασύνορος ναός της θείας παρουσίας. Ενθυμούμενος την αγάπη που είχαν και εκδήλωναν διά βίου και διά πολλών τρόπων οι άγιοι προς την κτίση και σε κάθε έμπνοο πλάσμα, αναρωτιέμαι: τι να πεις και τι να κάνεις σε αυτά τα παιδιά που, αν τώρα, στο νεαρό της ηλικίας τους, βγάζουν εκτονωτικά μια τέτοια ασχημοσύνη και κραυγαλέα βαρβαρότητα, αύριο-μεθαύριο με μαθηματική ακρίβεια θα εξουθενώνουν, θα συνθλίβουν, θα τσαλακώνουν και θα εξουδετερώνουν όποιον τολμήσει να σχετιστεί μαζί τους. Μια εκ βαθέων αναγέννηση και ανάπλαση τη χρειαζόμαστε επειγόντως θαρρώ…

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.