Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ

Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ

Μητρός της Υπεραγίας Θεοτόκου

     Σύμφωνα με το προαιώνιο σχέδιο του Θεού, ο Οποίος επιθυμούσε ένα πάναγνο κατοικητήριο για να κατασκηνώσει μαζί με τους ανθρώπους, δεν επετράπη αρχικά στον Ιωακείμ και την Άννα, τους δίκαιους Θεοπάτορες, να αποκτήσουν απογόνους. Και οι δύο είχαν φθάσει σε προχωρημένη ηλικία και είχαν μείνει όλα σχεδόν τα χρόνια της ζωής τους στείροι –συμβολίζοντας έτσι κατ’ ακρίβεια την ανθρώπινη φύση, τη στρεβλωμένη και την αποξηραμένη από το βάρος της αμαρτίας και του θανάτου–, δεν έπαυσαν ωστόσο να παρακαλούν εκτενώς τον Θεό να τους λυτρώσει από το όνειδος της ατεκνίας.

     Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στον Ιωακείμ που είχε αποσυρθεί σε ένα βουνό και στην Άννα που θρηνούσε την δυστυχία της στον κήπο τους, για να τους αναγγείλει ότι επρόκειτο σύντομα να εκπληρωθούν στο πρόσωπό τους οι πάλαι προφητείες και ότι θα γεννούσαν ένα υπερευλογημένο τέκνο που προοριζόταν να καταστεί η αυθεντική Κιβωτός της καινής Διαθήκης, η θεία Κλίμαξ, η άφλεκτος Βάτος, το αλατόμητον Όρος, ο ζωντανός Ναός όπου θα κατοικούσε ο Λόγος του Θεού.

     Την ημέρα αυτή, με την σύλληψη της Αγίας Άννης, τερματίζεται η στειρότητα της ανθρώπινης φύσης που χωρίσθηκε από τον Θεό διά του θανάτου· και με την υπέρ φύσιν τεκνοποίηση αυτής, που είχε μείνει στείρα έως την ηλικία κατά την οποία δεν μπορούν πλέον φυσιολογικά να τεκνοποιήσουν οι γυναίκες, ο Θεός ανήγγειλε και επιβεβαίωσε το πλέον υπερφυές θαύμα της ασπόρου συλλήψεως και της αμώμου γεννήσεως του Χριστού από τα άχραντα σπλάχνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.

     Παρ’ ότι εγεννήθη από θεία επέμβαση, η Παναγία, προήλθε από κατά πάντα φυσιολογική σύλληψη μέσω συνευρέσεως ανδρός και γυναικός κατά τους νόμους της ανθρώπινης φύσης μας, της πεπτωκυίας και δέσμιας της φθοράς και του θανάτου μετά το προπατορικό αμάρτημα (βλ. Γέν. 3, 16). Σκεύος εκλογής, τίμιος Ναός που προετοίμασε ο Θεός προ των αιώνων, η Θεοτόκος είναι η πλέον αγνή και τέλεια αντιπρόσωπος της ανθρωπότητας, αλλά δεν βρίσκεται εκτός της κοινής κληρονομίας και των συνεπειών του αμαρτήματος των πρωτοπλάστων. Ακριβώς όπως έπρεπε, για να μας λυτρώσει ο Χριστός από το κράτος του θανάτου διά του εκουσίου Σταυρικού Του θανάτου (βλ. Εβρ. 2, 14), για να γίνει ο σαρκωθείς Λόγος του Θεού όμοιος με τον άνθρωπο στα πάντα πλην της αμαρτίας, εξίσου απαραίτητο ήταν και η Μητέρα Του, στα σπλάχνα της οποίας ο Λόγος του Θεού ενώθηκε με την ανθρώπινη σάρκα, να είναι σε κάθε τι όμοια με εμάς, υποκείμενη στην φθορά και στον θάνατο, μη τυχόν και θεωρηθεί ότι η Λύτρωση και η Σωτηρία δεν μας αφορούν απολύτως και εξ ολοκλήρου, εμάς τους απογόνους του Αδάμ.

     Η Θεοτόκος εξελέγη μεταξύ των γυναικών όχι με τυχαίο τρόπο, αλλά γιατί ο Θεός είχε προβλέψει προαιωνίως ότι θα ήταν σε θέση να διαφυλάξει τελείως την αγνότητά της ώστε να Τον δεχθεί μέσα της. Και ενώ συνελήφθη και γεννήθηκε όπως όλοι μας, αξιώθηκε να καταστεί κατά σάρκα Μητέρα του Υιού του Θεού και κατά πνεύμα μητέρα όλων μας. Γλυκύτατη και φιλεύσπλαχνος, είναι σε θέση να μεσιτεύει υπέρ ημών ενώπιον του Υιού της, ώστε να μας χαρίσει Εκείνος το μέγα έλεος.

     Ακριβώς όπως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ο καρπός της παρθενίας της, η Υπεραγία Θεοτόκος ήταν καρπός της σωφροσύνης του Ιωακείμ και της Άννας. Ακολουθώντας αυτήν την οδό της αγνότητας και της καθαρότητας, αγνεύοντες μοναχοί και σώφρονες χριστιανοί, κάνουμε τα πάντα ώστε να γεννηθεί και να μεγαλώσει μέσα μας εν Πνεύματι ο Σωτήρας Χριστός.

—ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ—

Ἦχος δ΄.

Σήμερον τῆς ἀτεκνίας δεσμὰ διαλύονται· τοῦ Ἰωακεὶμ γὰρ καὶ τῆς Ἄννης, εἰσακούων Θεός, παρ’ ἐλπίδα τεκεῖν αὐτούς, σαφῶς ὑπισχεῖται Θεόπαιδα, ἐξ ἧς αὐτὸς ἐτέχθη ὁ Ἀπερίγραπτος, βροτὸς γεγονώς, δι’ Ἀγγέλου κελεύσας βοῆσαι αὐτῇ· χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.

—ΕΤΕΡΟΝ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ—

Ἦχος α΄. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.

Βουλῇ τῇ θεϊκῇ, ἡ θεόκλητος Ἄννα, δεσμῶν στειρωτικῶν, λυτρωθεῖσα ἐν γήρᾳ, ἀξίως συνέλαβε, τὴν τὸν Λόγον κυήσασαν· ἣν θεώμενος, Ἰωακεὶμ ὁ θεόφρων, ἀνεβόησε· Τίς ἀνυμνείσει Οἰκτίρμον, βυθὸν τῆς προνοίας σου;

—ΕΤΕΡΟΝ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ—

Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Πολυΰμνητε Ἄννα καὶ ἀξιάγαστε, ἡ τοῦ Κυρίου Προμήτωρ, ὑπὲρ ἡμῶν ἐκτενῶς, μὴ ἐλλίπῃς δυσωποῦσα τὸν σὸν Ἔγγονον, ἵνα τῇ χάριτι Αὐτοῦ, ἐμπλησθῶμεν ἀρετῶν, οἱ στεῖροι ἐννόμων ἔργων, καὶ σωτηρίας ὡς θεῖον, ἡμῶν τιμῶμεν προοίμιον.

—ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ—

Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον.

Ἑορτάζει σήμερον, ἡ οἰκουμένη, τὴν τῆς Ἄννης σύλληψιν, γεγενημένην ἐκ Θεοῦ· καὶ γὰρ αὐτὴ ἀπεκύησε, τὴν ὑπὲρ λόγον, τὸν Λόγον κυήσασαν.

—ΕΤΕΡΟΝ ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ—

Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Τὴν θεοχάλκευτον λυχνίαν καὶ ἑπτάφωτον, τῇ θεϊκῇ ἐπαγγελίᾳ ἐκομίσασθε, Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα μετ’ εὐφροσύνης. Ἀλλ’ ὡς θεῖοι τοῦ Παντάνακτος Προπάτορες, ἀπὸ πάσης ἡμᾶς ῥύσασθε κακώσεως, τοὺς κραυγάζοντας· Χαίροις ζεῦγος θεόλεκτον.

—ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ—

Σήμερον ἡ Ἄννα ἡ εὐκλεής, φύσεως τῆς νόμοις, συλλαμβάνει θείᾳ βουλῇ, τὴν τὸν Θεὸν Λόγον, ὑπερφυῶς τεκοῦσαν· τὴν σύλληψιν οὖν ταύτης, φαιδρῶς αἰνέσωμεν.

※

[ Ιερομονάχου Μακαρίου

Σιμωνοπετρίτου:

«Νέος Συναξαριστής

της Ορθοδόξου Εκκλησίας».

Τόμ. 4ος (Δεκέμβριος), σελ. 92–95.

Διασκευή εκ του Γαλλικού:

Γαβριήλ Νικολάου Πεντζίκης.

Εκδόσεις «Ίνδικτος»·

Αθήναι, Μάρτιος 2005.

Η υπότιτλη φωτογραφία:

σύγχρονη φορητή βυζαντινή εικών

της Αγίας Θεοπρομήτορος Άννης,

τερπνό έργο (1957) των χειρών

του κυρ–Φώτη Κόντογλου

(1895–1965).

Επιμέλεια ανάρτησης,

επιλογή θέματος και φωτογραφιών,

πληκτρολόγηση κειμένου:

π. Δαμιανός. ]

※

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.