Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ

Από τις Διδαχές του Γέροντος Ανθίμου

     Η Ορθόδοξη πίστη μας είναι πηγή με άφθονο γάργαρο νερό «που αναβλύζει αιώνια ζωή» (Ιωάν. 4, 14). Δυστυχώς, ελάχιστοι όμως, από τους νέους μας φεύγουν από την πηγή την καθάρια και πηγαίνουν στους βούρκους να βρουν νερό, να πιούν. Εδώ ισχύει ο λόγος του αποστόλου Παύλου: «Οι κακές συναναστροφές καταστρέφουν τον καλό χαρακτήρα» (Α΄ Κορ. 15, 33). Συναναστρεφόμενοι οι νέοι μας με διάφορους αλλόθρησκους παρασύρονται, γιατί είναι ακατατήχητοι στην πίστη, σαν τα ψόφια ψάρια, που πηγαίνουν όπου το ρεύμα του ποταμού τούς οδηγεί…

     Εμείς οι Ορθόδοξοι δεν πιστεύσαμε, μήτε πιστεύουμε απλώς και ως έτυχε. Μήτε θυσιάζουμε την ζωή μας και όλες τις χαρές του κόσμου για μια πίστη και μια αλήθεια που δεν έχουμε εξετάσει την ορθότητά της. Κάθε ένας μας έχει το σπίτι του, έχει το κτήμα του, έχει την περιουσία του. Όλα αυτά τα βεβαιώνουμε με τα συμβόλαια που έχουμε και τους μάρτυρες που διαθέτουμε. Στην πίστη για συμβόλαια έχουμε την Παλαιά Διαθήκη, η οποία έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά τριακόσια χρόνια πριν την γέννηση του Χριστού και μάλιστα από Εβραίους, που είναι πολέμιοι του Χριστού· μάρτυρες δε έχουμε αυτούς που είδανε με τα ίδια τους τα μάτια τα θαυμαστά του Θεανθρώπου Ιησού· πρώτον τους Αποστόλους και δεύτερον τους Έλληνες, που πήγαν να Τον συναντήσουν και είδαν την νίκη της Αναστάσεως, την Ανάληψή Του στους ουρανούς και την επιφοίτηση του Παναγίου Πνεύματος στους μαθητές Του.

     Ο νους του ανθρώπου μέχρι την ηλικία των δέκα έξη ετών είναι ατελής και γι’ αυτό πέφτει σε πολλά παραπτώματα. Οι γονείς σε αυτή την ηλικία επιβάλλεται να ανατρέφουν τα τέκνα τους «με παιδεία και με νουθεσία Κυρίου» (Εφεσ. 6, 4). Αν τα παιδιά διδαχθούν από τους γονείς τους τα σωστά και βάλουν στερεή βάση και μπουν στον δρόμο τον ευθύ και αληθινό, που προφυλάσσει την υγεία του σώματος αλλά και την ψυχή ανεβάζει στο «καθ’ ομοίωσιν», τότε θα έχουν διαρκείς επιτυχίες στην ζωή τους και ζήσουν υγιείς, γιατί από τις καταχρήσεις της ανοησίας τους άλλοι είναι νευροπαθείς και άλλοι σχιζοφρενείς. Για να προλάβουμε όλες αυτές τις αρρωστημένες καταστάσεις πρέπει να έχουμε πρότυπό μας την εν Χριστώ ζωή και να είμαστε κοντά στην Εκκλησία, που είναι η κοινή μητέρα μας. Αυτή είναι η βασιλεία του Θεού, είναι το ίδιο το σώμα του Χριστού. Πρέπει να υποτασσόμαστε στην κεφαλή της Εκκλησίας μας, που είναι ο Χριστός, καθώς το σώμα υποτάσσεται στην κεφαλή. Αν επιστρέψει η νεολαία και υποταχθεί στον Χριστό, θα σωθεί, όπως επιβεβαιώνει ο Ίδιος: «Θα γιατρεύσω όσους επιστρέφουν σε Μένα» (Ματθ. 13, 15).

     Σήμερα οι νέοι έχουν εγωιστικό φρόνημα. Δεν δέχονται εύκολα να υποταχθούν στην Εκκλησία. Κάθε νέος έχει την δική του νοοτροπία. Όλοι τους είναι ανυπότακτοι, είναι τυφλοί και, όπως λέγει ο Κύριος: «Όταν ένας τυφλός οδηγεί τυφλόν, θα πέσουν και οι δύο στο χαντάκι» (Ματθ. 14, 15). Ευτυχώς πολλοί από αυτούς, αφού βάδισαν τον στρεβλό και ανάποδο δρόμο της ζωής, τον δρόμο του κακού, μετά συνήλθαν και γι’ αυτό τώρα και στο Άγιον Όρος έρχεται πλήθος νέων και στερεώνονται στην πίστη· γίνονται, να πούμε, οι πρώην διεφθαρμένοι σώφρονες και καλοί και οι πρώην παραστρατημένοι έρχονται στην οδό της ζωής και γίνονται πάλι μέλη της Εκκλησίας μας με την Χάρη του Χριστού. Έπαθαν και, ως παθόντες και αφού μίσησαν τα πάθη, συνέρχονται και σωφρονούν.

     Γίνονται πιο σταθεροί από αυτούς που δεν έχουν πάθει. Ο Παντοδύναμος Θεός μας που εποίησε τους αοράτους Αγγέλους και τα ορατά πάντα στην γη και τον ουρανό και τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα Αυτού και ομοίωσιν» (Γεν. 1, 26), σαν τον πατέρα της Παραβολής του Ασώτου περιμένει την επιστροφή των άτακτων παιδιών. Ο πρώτος Αδάμ από τον εγωισμό του μας έφερε εδώ στον τόπο του κλαυθμώνος, στον τόπο της εξορίας. Εμείς πρέπει να γίνουμε τέκνα του δεύτερου Αδάμ, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, για να ανέλθουμε στον ουρανό, στην πατρίδα μας την πραγματική και να βλέπουμε την δόξα Του και το αμήχανο κάλλος της παναγίας Του μορφής. Επιστροφή, βέβαια, χωρίς Εκκλησία και χωρίς μυστηριακή ζωή δεν νοείται. Η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού. Κεφαλή της είναι ο Ίδιος ο Κύριος. Το σώμα χωρίς την κεφαλή δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Με εννοήσατε; Έξω από την Εκκλησία όσο και να κοπιάσει ο νέος δεν θα σωθεί. Το είπε ο Κύριος: «Χωρίς Εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα» (Ιωάν. 15, 5). Όποιος συνέλθει από το μεθύσι της αμαρτίας και αλλάξει τον κακό δρόμο που βαδίζει και παρακαλέσει τον Θεό να τον βοηθήσει, Αυτός δεν θα του αρνηθεί την βοήθειά Του. Μας το έχει υποσχεθεί ότι, άμα Τον παρακαλέσουμε, θα τρέξει και θα έλθει αρωγός μας: «Γιατί όποιος ζητάει λαβαίνει κι όποιος ψάχνει βρίσκει κι όποιος χτυπά την πόρτα αυτή του ανοίγεται» (Ματθ. 7, 8). – «Όποιος ολόθερμα ζητά κάτι, θα του το δώσω και θα ανοίξω την πόρτα της ευσπλαγχνίας Μου σε όποιον την κτυπήσει και απαιτήσει την αμέριστη αρωγή και προστασία Μου». Τα λόγια αυτά του Θεού δεν χωρούν καμιά αμφιβολία για την ταχινή Του βοήθεια. Αρκεί να το ζητήσουμε…

     Δύο πράγματα ωθούν τους νέους να εγκαταλείψουν την Ορθοδοξία και να πορεύονται στις ανατολικές θρησκείες. Πρώτα η άγνοια και δεύτερον η πονηρή περιέργεια. Δεν βλέπετε και αυτοί οι φακίρηδες έρχονται εδώ στο Άγιον Όρος να ιδούν την πραγματική θέωση του ανθρώπου. Να καταλάβουν ότι απόλυτος προορισμός του ανθρώπου είναι ανέβει στο «καθ’ ομοίωσιν» και να ενωθεί με τον Θεό. Αν δεν το πετύχει, καλύτερα να μην γεννιόταν, γιατί δεν ωφελείται και χίλια χρόνια να ζήσει, που δεν έζησε κανείς, αφού τέρμα έχει την ατέλειωτη κόλαση. Οι νέοι πηγαίνουν στις πλάνες, για να ησυχάσουν από τον έλεγχο της συνειδήσεως. Πηγαίνουν εκεί, για να βρουν άλλον θεό, που ανέχεται την ακαθαρσία, την βρωμιά, την παραλογία και την ψευτιά, όπως λέει και ο Μωάμεθ, να βρεθούν σε έναν ευδαιμονικό παράδεισο, όπου αιωνίως θα τρώνε πιλάφια, θα πίνουν ποτάμια σιρόπια, θα πορνεύουν και θα ασελγούν. Μπορούν, όμως, να φάνε οι πεθαμένοι; Μπορούν να πιούν; Μπορούν να πορνεύουν; Φυσικά όχι. Πιστεύουν, λοιπόν, οι νέοι τα εύκολα αυτά ψεύδη και παρασύρονται, ενώ βλέπετε, και αυτοί οι λογικοί φακίρηδες του Θιβέτ και των άλλων μερών της Ασίας έρχονται εδώ να ιδούν την πραγματική θέωση του ανθρώπου, πώς δηλαδή αυτός φθάνει στο «καθ’ ομοίωσιν». Πώς το επιτυγχάνει με την βία και την άσκηση σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου μας: «Η Βασιλεία των Ουρανών κερδίζεται με βία ασκήσεων, αγώνων και προσπαθειών και αυτοί που την αρπάζουν και την κατακτούν είναι αυτοί που αγωνίζονται» (Ματθ. 11, 12). Αυτή είναι, αγαπητοί μου, η οδός για την Βασιλεία του Θεού. Να βιάζουμε τον εαυτό μας να μην πράξουμε το κακό και όχι να βιάζουμε τον εαυτό μας να προδώσουμε την πίστη, να προδώσουμε το αγαθό, για να σωθούμε, δήθεν, αιωνίως. Έχουμε την αλήθεια! Οι νέοι μας πρέπει να αποφεύγουν τις Σειρήνες που πρόσκαιρα θέλγουν, αλλά οδηγούν στην καταστροφή. Ο Χριστός είναι ο μόνος που οδηγεί αυτούς που τηρούν τις εντολές Του στο λιμάνι της σωτηρίας και οι νέοι μας πρέπει να ενστερνισθούν το μήνυμα αυτό.

     Σήμερα η ανθρωπότητα βρίσκεται στην χειρότερη κατάστασή της από κτίσεως κόσμου. Ο δρόμος που ακολουθεί είναι δρόμος παρακμής, δρόμος διαφθοράς, δρόμος σκοταδισμού, δρόμος που οδηγεί στον όλεθρο. Οι άνθρωποι με τις καταχρήσεις, και ιδίως τις σαρκικές, πάσχουν και λογικώς και σωματικώς. Η θεραπεία τους είναι πολύ δύσκολη. Μόνο ο παντοδύναμος και πανάγαθος Θεός με τις πρεσβείες των πολλών Αγίων –που εδώ στην Ελλάδα είναι πλήθος αμέτρητο– και πάντων των εκατομμυρίων Μαρτύρων, Οσίων, Αποστόλων και Ομολογητών, μπορεί να λυπηθεί τον λαό Του και να του δώσει φώτιση. Με αυτή μόνο ο άνθρωπος θα διορθωθεί και θα βαδίσει ορθά. Το έλεος και η ευσπλαγχνία του Θεού αλλάζει τις διαθέσεις του κόσμου. Σήμερα η κατάσταση της σήψεως είναι χειρότερη από αυτή της εποχής των Σοδόμων. Ο βόρβορος της αμαρτίας υπερχείλισε και πλημμύρισε τον κόσμο. Λυπούμαι για την απώλεια τόσου πλήθους ψυχών. Ο φιλάνθρωπος Κύριος γι’ αυτό ήλθε στην γη, για να ανεβάσει το αμαρτωλό πλάσμα Του στον ουρανό. Μας έδωσε την Χάρη και πήρε την αμαρτωλή σάρκα μας και την καθάρισε και την αγίασε και την θέωσε. Έβαλε τον άνθρωπο να καθίσει στα δεξιά του θρόνου της μεγαλοσύνης Του. Πώς εμείς μπορούμε να απολογηθούμε για την αχαριστία που δείχνουμε στην τόση Του ευσπλαγχνία;

     Έχουμε φθάσει σήμερα στα πρόθυρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Πότε θα γίνει; Ο Θεός μόνο ξέρει, κανείς άλλος! Το πρώτο σημείο που μας δίνει γι’ αυτήν ο άγιος Ιππόλυτος Ρώμης στα ερμηνευτικά του είναι το κράτος των Ιουδαίων. Ακούσατε τι λέγει: «Καθώς ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού και Θεός, ένωσε σε μία Πίστη όλα τα έθνη, έτσι και ο αντίχριστος θα συνάξει το διασκορπισμένο γένος των Ιουδαίων». Και αυτό άρχισε να πραγματοποιείται το 1948. Το δεύτερο σημείο έχει σχέση με τον ναό του Σολομώντος. Καθώς ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος, «ήγειρε τον ναόν του σώματός Του» και αναστήθηκε από τους νεκρούς, ούτω και ο Αντίχριστος θα ανεγείρει τον κατεδαφισμένο ναό του Σολομώντος, μέσα στον οποίο κατά τον απόστολο Παύλο (Β΄ Θεσσ. 2, 4) θα ανακηρύξει τον εαυτό του θεό, θα υψώσει αυτόν υπέρ παν σέβασμα και θα καθίσει στον ναό του Θεού με την αξίωση ότι αυτός είναι Θεός. Θα προηγηθεί, λοιπόν, το κτίσιμο του ναού του Σολομώντος και μετά θα ακολουθήσει η έλευση του Αντιχρίστου, τον οποίον «ο Κύριος θα τον εξολοθρεύσει με την πνοή του στόματός Του και θα τον αφανίσει κατά την Παρουσία Του» (Β΄ Θεσσ. 2, 8).

     Ας αφήσουμε, όμως, αδελφοί μου, τον Θεό να αποφασίσει την ώρα της θριαμβευτικής ελεύσεώς Του στην γη, για να κρίνει ζώντες και νεκρούς. Εμείς ας προσπαθήσουμε να αποφύγουμε την αμαρτία, γιατί αυτή είναι πραγματικός θάνατος, αφού μας απομακρύνει, μας χωρίζει από τον Θεό, από την όντως Ζωή, από το Φως, από την ατελεύτητη χαρά, από όλα τα αγαθά. Είθε, ο καλός Θεός να φωτίσει τα πλάσματά Του και μάλιστα τους Έλληνες που «γυρεύουν τη σοφία» (Α΄ Κορ. 1, 23), αλλά τώρα αντί για σοφία πηγαίνουν στους φακίρηδες και στα μέντιουμ, να τους διδάξουν μωρία.

ΓΕΡΩΝ ΑΝΘΙΜΟΣ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ

(1913–1996)

※

[Χαραλάμπους Μ. Μπούσια:

«Ο Γέρων Άνθιμος

ο Αγιαννανίτης»

–Ο σοφός και θεοφόρος

σύγχρονος πατέρας του Άθωνος–

Κεφ. 2ο, §4, §8–§9,

σελ. 122–125 και 138–143,

Εκδόσεις «Μυγδονία»,

Θεσσαλονίκη, Ιούλιος 2000.

Επιμέλεια ανάρτησης,

επιλογή θέματος και φωτογραφιών,

πληκτρολόγηση κειμένου:

π. Δαμιανός.]

※

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.