ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΒΛΑΣΙΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΒΛΑΣΙΟΣ

     Ο άγιος Βλάσιος καταγόταν από την επαρχία της Αρμενίας και ήταν ιατρός, ο οποίος έμοιαζε πολύ στην πολιτεία του με τον Δίκαιο Ιώβ· ήταν λοιπόν κι αυτός «άμεμπτος, δίκαιος, θεοσεβής, που απείχε από κάθε πονηρό πράγμα» (Ιώβ 1, 1). Έχοντας κερδίσει με τις αρετές αυτές την αγάπη των συμπολιτών του, εξελέγη επίσκοπος Σεβαστείας. Κατά τον Μεγάλο Διωγμό, ομολόγησε με σθένος την Πίστη του Χριστού και ενεθάρρυνε τους αγίους Μάρτυρες να φέρουν εις πέρας τον «αγώνα τον καλό» (πρβλ. Β΄ Τιμ. 4, 7). Επισκέφθηκε τον άγιο Ευστράτιο [13 Δεκ.] στη φυλακή του, λίγο πριν το ένδοξο μαρτύριό του, και εκεί στον τόπο του εγκλεισμού του, τέλεσε ειδικά γι’ αυτόν τη θεία Λειτουργία, αργότερα δε, ανέλαβε να περισυλλέξει τα τίμια λείψανα των αγίων Πέντε Μαρτύρων [οι άγιοι: Ευστράτιος, Αυξέντιος, Ευγένιος, Μαρδάριος και Ορέστης· 13 Δεκ.] και να τα παραδώσει στον λαό για τιμητική προσκύνηση. Λίγο αργότερα, αποσύρθηκε στο όρος Αργαίος και κλείσθηκε σε σπήλαιο, για να αναπέμπει στον Θεό προσευχές καθαρές, χωρίς κανέναν περισπασμό. Η ευωδία των αρετών του, προσείλκυσε κοντά του, σαν ένας άλλος νέος Αδάμ της Χάριτος, τα άγρια θηρία τα οποία έρχονταν στην είσοδο του σπηλαίου και περίμεναν ειρηνικά να ολοκληρώσει την προσευχή του για να λάβουν κατόπιν την ευλογία του αλλά και τη θεραπεία των παθημάτων τους.

     Επί βασιλείας του αυτοκράτορα Λικινίου (περί το 316), ο Αγρικόλαος, διοικητής της Καππαδοκίας, έφθασε στη Σεβάστεια με σκοπό να συλλάβει τους χριστιανούς. Σχεδιάζοντας να τους αναγκάσει να θηριομαχήσουν στο αμφιθέατρο, έστειλε ανθρώπους του στο βουνό να βρουν και να φέρουν άγρια θηρία. Φθάνοντας κοντά στο σπήλαιο του αγίου, οι στρατιώτες έμειναν έκπληκτοι βρίσκοντας εκεί πλήθος λέοντες, τίγρεις, αρκούδες, λύκους και άλλα αγρίμια να κρατούν γαλήνια συντροφιά στον Βλάσιο. Αμέσως πληροφόρησαν γι’ αυτό τον διοικητή ο οποίος τους διέταξε να τον συλλάβουν. Ο άγιος τούς υποδέχθηκε με προσήνεια, αναγγέλλοντάς τους ότι είχε ειδοποιηθεί για τον ερχομό τους από ένα όραμα και τους ακολούθησε δίχως να προβάλει την παραμικρή αντίσταση.

     Στον δρόμο, πολλοί ειδωλολάτρες μεταστράφηκαν στον Χριστό βλέποντας τη γαλήνη και την άφατη γλυκύτητα που διαχέονταν από τον άγιο και, στο πέρασμά του, ασθενείς άνθρωποι και άρρωστα ζώα βρήκαν την υγεία τους. Μάλιστα, μία γυναίκα με δάκρυα στα μάτια τού παρουσίασε το παιδί της που είχε πεθάνει από ασφυξία όταν κατάπιε ένα ψαροκόκαλο. Ο άγιος βύθισε το χέρι του στον λαιμό του και παρακάλεσε τον Θεό να λυτρώσει το παιδί και όσους στο μέλλον πάσχοντας από το ίδιο κακό θα επικαλούνται τη μεσιτεία του και, αμέσως, παρέδωσε το παιδί σώο και αβλαβές στη μητέρα του.

     Φθάνοντας στη Σεβάστεια, οδηγήθηκε ενώπιον του δικαστηρίου. Ο Βλάσιος απάντησε με σθένος στις ερωτήσεις του Αγρικόλαου, καταδικάζοντας τη ματαιότητα της λατρείας των άψυχων ειδώλων. Υπέστη με χαρά τους ραβδισμούς και φυλακίσθηκε. Μετά από καινούργια βασανιστήρια δήλωσε στον διοικητή: «Δεν φοβάμαι τους πόνους γιατί αποβλέπω στα μελλοντικά αγαθά», και τον έριξαν ξανά αιμόφυρτο στη φυλακή του.

     Επτά γυναίκες τον ακολουθούσαν μαζεύοντας σταγόνες από το αίμα του που χύθηκε στο χώμα, σαν να επρόκειτο για το πολυτιμότερο των αρωμάτων. Συνελήφθηκαν αμέσως και οδηγήθηκαν στον διοικητή που τις απείλησε με τρομερά βασανιστήρια αν αρνιούνταν να θυσιάσουν στα είδωλα. Υποκρινόμενες ότι δέχονταν την πρόταση, ζήτησαν να τους φέρουν αγάλματα στην όχθη της λίμνης –της ίδιας αυτής λίμνης που λίγο αργότερα κατέστη θέατρο του ένδοξου αγώνα των αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων [9 Μαρτ.]– για να μπορέσουν να τα πλύνουν πριν τους προσφέρουν επάξια θυσία. Μόλις τους έφεραν τα αγάλματα, τα πέταξαν στα βάθη της λίμνης. Μαθαίνοντας το νέο ο Αγρικόλαος, έξαλλος διέταξε να ετοιμάσουν μεγάλη φωτιά, χυτό μολύβι και σιδερένια χτένια, και ζήτησε από τις γυναίκες να διαλέξουν μεταξύ των βασανιστηρίων και των πλουσίων φορεμάτων και κοσμημάτων που διέταξε να τοποθετηθούν εκεί κοντά. Μία από τις γυναίκες, μητέρα δύο παιδιών, έτρεξε και πέταξε το λαμπρό φόρεμα στην φωτιά, ενθαρρυμένη από τα παιδιά της που φώναζαν: «Μη μας εγκαταλείπεις! Όπως μας έθρεψες με το μητρικό σου γάλα, άσε μας να σε ακολουθήσουμε για να κληρονομήσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών!». Ο τύραννος είπε τότε να δέσουν τις άγιες γυναίκες σε έναν πάσσαλο και διέταξε να τους ξεσκίσουν το σώμα με τα σιδερένια χτένια. Αυτές όμως έμεναν θαυματουργικά άθικτες, ακόμη κι όταν τις έριξαν στις φλόγες. Τέλος τις αποκεφάλισαν, ενώ εκείνες ανέπεμπαν θερμές ευχαριστίες στον Θεό και στον δούλο Του Βλάσιο.

     Οι προσπάθειες του Αργικόλαου να κάμψει την αποφασιστικότητα του αγίου Βλασίου έμειναν μάταιες· τέλος, τον καταδίκασε σε θάνατο διά πνιγμού στη λίμνη. Όταν ο δήμιος τον οδήγησε στην όχθη, ο άγιος έκανε το σημείο του Σταυρού και άρχισε να βαδίζει πάνω στα νερά, μιμούμενος τον Κύριό του (βλ. Ματθ. 14, 22–34). Φθάνοντας στη μέση της λίμνης, κάλεσε τους ειδωλολάτρες να έλθουν να τον συναντήσουν, αν και εφόσον πίστευαν ότι μπορούσαν να εμπιστευθούν τους εαυτούς τους στους θεούς τους. Εξήντα οκτώ από αυτούς προχώρησαν και αμέσως πνίγηκαν, ενώ ένας λαμπρός Άγγελος Κυρίου εμφανίσθηκε καλώντας τον άγιο Βλάσιο να έλθει προς την όχθη για να λάβει τον καλλίνικο στέφανο του μαρτυρίου.

     Καταδικάσθηκε σε αποκεφαλισμό, μαζί με τα δύο τολμηρά παιδιά και, ακτινοβολώντας θείο φως, ο άγιος Βλάσιος ανέπεμψε προσευχή υπέρ όλων αυτών που θα επικαλούνταν τη βοήθειά του στις αρρώστιες και τις δοκιμασίες. Τότε του φανερώθηκε ο Κύριος μέσα σε πλήρη δόξα, λέγοντάς του: «Άκουσα την προσευχή σου και ό,τι Μου ζήτησες εκπληρώθηκε!».

     Τα σώματα των αγίων μαρτύρων τα ενταφίασαν ευλαβικά και έγιναν αργότερα πηγή ευλογίας για όλους όσοι συγκεντρώνονταν κάθε χρόνο στους τόπους αυτούς για να εορτάσουν τη μνήμη τους. Ο άγιος Βλάσιος είναι ένας από τους πλέον τιμώμενους ιαματικούς αγίους, τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση. Η τίμια κάρα του διατηρείται στη Μονή Κωνσταμονίτου στο Άγιον Όρος.

※

[ (1) Ιερομονάχου Μακαρίου

Σιμωνοπετρίτου:

«Νέος Συναξαριστής

της Ορθοδόξου Εκκλησίας».

Τόμ. 6ος, Φεβρουάριος,

σελ. 118–120.

Διασκευή από τα Γαλλικά:

Σωτήρης Γουνελάς.

Εκδόσεις «Ίνδικτος».

Αθήναι Ιούνιος 2014².

(2) Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου:

«Συναξαριστής

των ΙΒ΄ μηνών του ενιαυτού»,

Τόμ. Β΄, σελ. 223–224.

Εκδόσεις «Δόμος»,

Αθήνα 2005².

(3) Ματθαίου Λαγγή:

«Μέγας Συναξαριστής

της Ορθοδόξου Εκκλησίας»,

Τόμ. Β΄, σελ. 281–288,

Αθήναι 1998⁵.

(4) Επιμέλεια ανάρτησης,

επιλογή θέματος και φωτογραφιών,

πληκτρολόγηση κειμένου:

π. Δαμιανός. ]

※

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.