«ΚΑΚΕΣ, ΚΑΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!»

«ΚΑΚΕΣ, ΚΑΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!»

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 1954     

     Αχ, τι ανόητος που είσαι! Μου γράφεις πως δεν πιστεύεις στον Θεό, ούτε στη θεία Του Πρόνοια ούτε και στην ύπαρξη δαιμόνων. Είσαι στ’ αλήθεια τόσο τυφλός πνευματικά, ώστε δεν βλέπεις στην κτίση τον παντοδύναμο Δημιουργό! Τα πάντα είναι τόσο θαυμάσια πλασμένα και όλα τα κυβερνά ένας αμετάβλητος νόμος, ο ίδιος στους αιώνες.

     Ως προς την ύπαρξη των πονηρών πνευμάτων, θα σου διηγηθώ εν συντομία μερικά περιστατικά από την πείρα μου.

     Στο παλιό Βαλαάμ έμενα μόνος μου σε μια μικρή καλύβα στη Σκήτη του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Μαγείρευα μόνος μου, καλλιεργούσα λάχανα και το ψωμί το έφερνα από το Μοναστήρι ή και κάπου-κάπου ζύμωνα μόνος μου. Τις νύχτες μού άρεσε να αγρυπνώ, πάντοτε έπεφτα να κοιμηθώ μετά τα μεσάνυχτα και στις δύο ή τρεις σηκωνόμουν πάλι. Τη μέρα ασφαλώς κοιμόμουνα όσο απαιτούσε η φύση. Κάποτε, στις 2 τη νύχτα, έφτιαξα τσάι στο σαμοβάρι και αντί για το δείπνο άρχισα να το πίνω. Ξαφνικά άκουσα πως κάποιος βάδιζε στο χαλάκι· άκουσα καθαρά βήματα ανθρώπου. Θυμήθηκα πολύ καλά ότι είχα κλειδώσει την εξώπορτα. Με περιέλουσε κρύος ιδρώτας· η γάτα κύρτωσε την πλάτη της με την τρίχα ψηλά σαν να περίμενε να ανοίξει η πόρτα και κάποιος να έρθει μέσα. Πήρα τη λάμπα, πήγα στο χολ και κοίταξα παντού, αλλά δε βρήκα κανέναν. Όποιος δεν πιστεύει, ασφαλώς θα πει ότι πρόκειται για παραίσθηση. Όχι, όχι, δεν ήταν παραίσθηση, αλλά δαίμονες εκεί περπατούσαν. Άλλοτε πάλι όταν έκανα τον κανόνα μου, μου χτυπούσαν το παράθυρο και ακουγόταν και άλλα χτυπήματα, που δε θ’ αρχίσω τώρα να τα περιγράφω όλα.

     Και άλλη ένδειξη για την ύπαρξη δαιμόνων – κάτι παρόμοιο αναφέρεται και στο Ευαγγέλιο. Είχα έναν αδελφό στην Πετρούπολη. Είχε εστιατόριο και η δουλειά του πήγαινε καλά. Εγώ τον καιρό εκείνο έμενα στην ίδια πόλη, στο μετόχι της Μονής μας. Μια μέρα ο αδελφός μου ήλθε να με επισκεφτεί. Όταν έμπαινε στο κελί μου, τον έπιανε μεγάλη ανησυχία. Τον έβαλα να καθίσει στην καρέκλα κάτω από τις εικόνες που είχαν και τεμάχια από άγια λείψανα. Απότομα ο αδελφός μου πετάχτηκε όρθιος και φώναξε: «Κακές, κακές εικόνες!» και έτρεξε έξω από το κελί. Απορούσα, τι να του συνέβαινε άραγε; Την άλλη μέρα, όταν πήγα να τους δω, η νύφη μου, μου είπε: «Όταν γύρισε στο σπίτι, άρχισε να φωνάζει πολύ αγανακτισμένος: “Ποτέ πια δε θα ξαναπάω στον αδελφό μου! Έχει κακές εικόνες εκεί!”. Και όταν του είπα κάτι για το ιερό Ευαγγέλιο, νευρίασε και μου είπε: “Μη μου λες τέτοια πράγματα!”. Και αν ραντίσω το φαγητό του με αγιασμό, δε θα το φάει και ας μην είδε το ράντισμα». Έπρεπε να ταξιδέψω στο Μοναστήρι για να λάβω το μικρό αγγελικό σχήμα. Ζήτησα τον π. Ηγούμενο να μνημονεύει στη Λειτουργία τον Ιωάννη –ο αδελφός μου λεγόταν και αυτός Ιωάννης– και παρακάλεσα και μερικούς μεγαλόσχημους μοναχούς να προσεύχονται υπέρ αυτού.

     Έγινε η κουρά μου και γύρισα ξανά στον πολυθόρυβο κόσμο. Πήρα μαζί μου ένα καλαθάκι φράουλες από τον κήπο της Μονής. «Ας προσφέρω στον αδελφό μου κάτι από τους καρπούς της Μονής», σκέφτηκα, και το ράντισα με αγιασμό. Ήρθα στην πόλη, πήρα τις φράουλες και πήγα στον αδελφό μου. Ο αδελφός μου έφαγε απ’ αυτά και με ευχαρίστησε. Ύστερα μου διηγήθηκε τα εξής: «Μετά την αναχώρησή σου στο Μοναστήρι είδα μια νύχτα πολύ καθαρά, λίγο πριν με πάρει ο ύπνος, δύο μεγαλόσχημους μοναχούς να με πλησιάζουν και να μου λένε: “Μη στενοχωριέσαι, μη στενοχωριέσαι! Θα γίνεις καλά!”».  Και πρόσθεσε: «Κάτι κακοί άνθρωποι με τη βασκανία τους με είχαν αρρωστήσει».

     Τούτο το γεγονός δε θα το ξεχάσω ποτέ. Πιστεύω στον Θεό και την παντοδυναμία Του. Όπου και αν κοιτάξω, το κάθε τι μου προκαλεί θαυμασμό και αναγνωρίζω τη δημιουργική Του πρόνοια στις πορείες των ανθρώπων και όλου του κόσμου. Πώς εσείς, οι άθεοι, βλέποντας όλη τούτη τη θαυμαστή κτίση μπορείτε να μην αναγνωρίζετε τον Θεό και Δημιουργό; Ο ελεήμων Κύριος τα έπλασε όλα θαυμάσια, έδωσε στο κάθε τι το δικό του νόμο και συντηρεί την τάξη του κόσμου μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας Του, οπότε και ο θαυμάσιος τούτος κόσμος θα εξαφανιστεί και θα αρχίσει μια άλλη αιώνια ατελεύτητη ζωή.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΛΕΞΕΓΙΕΒ

(1873–1958)

※

[«Οι επιστολές του Πνευματικού

της Ιεράς Μονής Βάλαμο»,

Επιστολή 94η, σελ. 168–170.

Μετάφραση: Χριστοδούλη Μοναχή.

Έκδοση Ιεράς Μονής Βυτουμά,

Καλαμπάκα 1997⁴.

Επιμέλεια ανάρτησης,

επιλογή θέματος και φωτογραφιών,

πληκτρολόγηση κειμένου:

π. Δαμιανός.]

※

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.