ΒΙΩΜΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΩΝ

ΒΙΩΜΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΩΝ

     Με κάθε τρόπο φαίνεται ότι τελευταία έχουμε γίνει οι πιο τέλειοι διδάσκαλοι, ο πιο ακάματοι διδάχοι και κατηχητές, οι πιο περίφημοι γνώστες των θείων μυστηρίων, των αποκαλύψεων και των δογμάτων, οι άριστοι εκκλησιολόγοι, πατρολόγοι, αγιολόγοι και οι πιο εξαίρετοι βιβλολόγοι, εδαφιολόγοι και προφητολόγοι προς κάθε πιστό ή άπιστο άνθρωπο, σε κάθε ευκαιρία συνάντησής μας με τον ανύποπτο πλησίον, έναντι σε κάθε καρδιά και πρόσωπο που γνωρίζουμε ως συνήθως επιδερμικά και ανέγγιχτα, σε κάθε στιγμή και χρόνο, τόπο και περίσταση. Και όλο αυτό το δριμύ «ιεραποστολικό» φαινόμενο τελικά είναι ένας τέλειος «αυτοσωστικός» μηχανισμός, τόσο όμως παιδαριώδης και αστείος, τόσο άσχημος, ανεδαφικός, άκομψος και προσβλητικός κάποιες φορές! Προβάλλουμε προς τους άλλους πολλές και ατέρμονες θεωρίες –όσο γίνεται πιο «χριστιανικές»– μόνο και μόνο για να μη δούμε και για να μη νοιώσουμε ποτέ μέσα μας το πόσο τελικά δεν καταφέραμε να βιώσουμε προσωπικά τη μυστική και ειρηνική αλήθεια του Χριστιανισμού. Μετατρέψαμε την όποια μας εκτόνωση, εμμονή και αδιακρισία, το όποιο μας πάθος και κόλλημα σε σαρωτική «ιεραποστολή», σε πληθωρική υπερκατήχηση και –για να είμαστε και λίγο πιο update– σε πολυθεματική ιστολόγηση· και, αν όντως είναι πια τόσο αθεράπευτα αναγκαίο για μας να συγκεντρώνουμε συνεχώς πάνω μας πληθώρα θετικών εντυπώσεων από τους θρησκευόμενους συνανθρώπους μας, ίσως είναι γιατί μέσα από αυτές ακριβώς τις εντυπώσεις τροφοδοτείται ο δυστυχής, μόνος, άδειος, κούφιος και πονεμένος εαυτός μας. Η αποδοχή, η εκτίμηση, η αναγνώριση, η εύνοια, η επευφημία και η επιδοκιμασία του κόσμου –που σε γενικές γραμμές διψά μόνο να ξέρει, δίχως ποτέ να γνωρίζει– αν μη τι άλλο, είναι το αγαπημένο μας γιατρικό ή έστω το πιο προτιμητέο μας κατάπλασμα. Αλλά ο χριστιανισμός που τόσο ασταμάτητα και ανεξάντλητα «κηρύσσουμε» προς κάθε κατεύθυνση, δεν παύει ωστόσο να είναι ταυτόχρονα εκείνος ο απαραχάρακτα βιωματικός χριστιανισμός που μπορεί κάλλιστα να μαστιγώνει δριμύτατα όσους τολμούν να τον υποκρίνονται. Κι εμείς, όλη ετούτη την πρόδηλη «ανεμπειρία» ή την υποκρισία των πολλών μας αδιάφορων και πληκτικών παραινέσεων –κακά τα ψέματα!– τη θέλουμε με το να τη σκεπάζουμε αδιάφορα διαρκώς. Τη δε μεγάλη αυτογνωσιακή και αυτοκριτική σοφία που απαιτεί το Ευαγγέλιο να ενστερνιστούμε πρακτικά στην οδό της ζωής μας, όχι.

π. Δαμιανός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.