ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

     …Αφού χειροτονήθηκε ιερέας ο άγιος Στέφανος ο Σαββαΐτης (725–794), μια ημέρα που τελούσε την θεία Λειτουργία στο παρεκκλήσιό του, την στιγμή που έλεγε την εκφώνηση «τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν…», επεφοίτησε η χάρις του Αγίου Πνεύματος, καλύπτοντας το θυσιαστήριο με απερίγραπτο φως και κάνοντας τον ίδιο ολόλαμπρο. Βλέποντας τον εαυτό του μεταμορφωμένο μέσα στο φως του Θεού και κυριευμένος από φόβο για την αναξιότητά του, ανέπεμψε θερμή προσευχή προς τον Κύριο, παρακαλώντας Τον να ελαττώσει τα κύματα της χάριτός Του, για να μπορέσει να τα απολαύσει πλήρως στην άλλη ζωή. Ο Θεός δέχθηκε το αίτημά του, αλλά από την ημέρα αυτή, όταν ο άγιος στεκόταν μπροστά στο άγιο θυσιαστήριο, απολάμβανε πάντα θείες αποκαλύψεις και έπαιρνε απαντήσεις για όλα τα προβλήματα που του έθεταν οι επισκέπτες του.

     Κάποια φορά που πήγε στην έρημο με μερικούς μοναχούς του, σταμάτησαν το βράδυ κοντά στις όχθες του Ιορδάνη. Ο όσιος άφησε τους συντρόφους του να αποκοιμηθούν και ο ίδιος πέρασε στην απέναντι όχθη, περπατώντας πάνω στα νερά, και παρέμεινε όλη την νύχτα όρθιος, προσευχόμενος με τα χέρια υψωμένα προς τον ουρανό σαν δύο λαμπάδες αναμμένες που ακτινοβολούσαν θείο φως.

     Όταν έφθασε στην μακαρία απάθεια με τους ασκητικούς αγώνες του και τα δάκρυα, ο Θεός τού έδωσε το χάρισμα της διακρίσεως και προοράσεως σε τέτοιο βαθμό, που μπορούσε να διακρίνει τους κρυφούς λογισμούς όλων όσοι τον πλησίαζαν και προέβλεπε αλάνθαστα μελλοντικά γεγονότα. Είχε επίσης λάβει την δύναμη να θαυματουργεί για την ωφέλεια των άλλων. Έτσι, έδιωξε με την προσευχή του έναν δαίμονα που βασάνιζε σκληρά ένα κοριτσάκι. Μια άλλη φορά, κτυπώντας σαν άλλος Μωυσής με το ραβδί του το ξερό έδαφος, έκανε να αναβλύσει μια πηγή για να δροσίσει τους εξαντλημένους από την δίψα μαθητές του. Επανειλημμένως ο Θεός τον κατέστησε αόρατο μπροστά σε απειλητικούς ληστές ή βεδουίνους. Ενωμένος με τον Χριστό και γεμάτος από αγάπη, ο όσιος εκδήλωνε την συμπόνια του όχι μόνο προς τους μοναχούς και τους επισκέπτες του, αλλά και απέναντι στα ζώα της ερήμου, τα πουλιά και τα έντομα, που τον επισκέπτονταν για να λάβουν τροφή από τα χέρια του. Αντιθέτως, μάλωνε τους μαθητές του όταν τύχαινε να πατήσουν σκουλήκια που βρίσκονταν έξω από το κελί του.

     Επιστρέφοντας από το ερημητήριό του, ιδιαίτερα κατά τις μεγάλες εορτές, πολλοί πιστοί έρχονταν από παντού για να πάρουν την ευχή του, επιβεβαιώνοντας ότι ακόμη κατά τους χαλεπούς καιρούς της μουσουλμανικής καταπίεσης ο Θεός δεν στέρησε την χάρη Του από τον λαό Του. Αφού επιτέλεσε και πάμπολλα άλλα θαύματα, ο άγιος Στέφανος εκοιμήθη εν ειρήνη στις 31 Μαρτίου του 794, ψιθυρίζοντας τα λόγια της αγίας αναφοράς.

     [Σχόλιο:] Οι άνθρωποι της Χάριτος είναι οι βαθιά λειτουργημένοι άνθρωποι, οι μυστικοί συλλειτουργοί του Κυρίου· αυτοί που μπορούν να βαστάζουν τον κόσμο ευεργετώντας τον ανείπωτα και απροσδιόριστα πολλαπλά. Μπορεί στην κυνική, τη ψυχρή και αφώτιστη λογική μας όλα τούτα τα παραδείγματα των ένθεων ανθρώπων να φαίνονται μακρινά, ανεπίκαιρα και απρόσφορα, αλλά στην πραγματικότητα όλοι μας λίγο–πολύ μόνο από αυτούς τους αγωνιστές του Πνεύματος μπορούμε να κραταιωθούμε και να νοιώσουμε επιτέλους την ανά(σ)ταση που λείπει από την ύπαρξή μας. Ακόμη κι αν –υποτίθεται– δεν καταφέρουμε να τους βρούμε ποτέ στη διψαλέα ζωή μας, ωστόσο ο πόθος μας γι’ αυτούς, μας θάλπει, μας νευρώνει και μας αγιάζει, γιατί μέσα στα σκάμματα των αγώνων τους και τη θαυμαστή πολιτεία τους βρίσκεται κρυμμένος ή διατρανούμενος ο Σωτήρας Χριστός που είναι η Πηγή, ο Δοτήρας και ο λόγος κάθε αγιότητας στον άνθρωπο. Και όλος ο κόσμος, σιωπηλά και ανομολόγητα, αυτές ακριβώς τις λειτουργημένες και εξαγιασμένες μορφές καραδοκεί να βρει για να ζήσει ατραυμάτιστη τη συνέχεια και τη συνοχή του…

※

[«Νέος Συναξαριστής»,

Τόμ. 2ος, σελ. 295–296,

Εκδόσεις «Ίνδικτος», 
Αθήνα 2009.

Διασκευή εκ του Γαλλικού:

Γαβριήλ Νικολάου Πεντζίκης.

Επιμέλεια ανάρτησης,

επιλογή θέματος και φωτογραφίας,

πληκτρολόγηση κειμένου:

π. Δαμιανός.]

※

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.