ΕΙΔΑ ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΑ

ΕΙΔΑ ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΑ

      Είδα –επιτέλους!– το φως, το φως που δεν έβλεπα, το φως που δεν αισθανόμουνα να δω. Κι όσο δεν το έβλεπα, δεν χαιρόμουν, δεν είχα δύναμη, δεν είχα έμπνευση, δεν ζούσα. Κι όσο δεν το έβλεπα, σιωπούσα και πόναγα. Κι όσο δεν το έβλεπα, έκαμνα πως το βλέπω για να πείσω όλους τους άλλους γύρω μου ότι βλέπω και διακρίνω, ότι καταλαβαίνω και γνωρίζω, ότι αισθάνομαι και ζω, ότι ζω καλά, ότι ζω ακόμη και καλύτερα από αυτούς.

      Μα τώρα είδα το φως, που δεν έβλεπα μέσα μου. Που δεν έβλεπα, γιατί αυτό δεν ερχότανε. Που δεν έβλεπα, γιατί εγώ δεν ήθελα. Που δεν έβλεπα, γιατί εγώ δεν μπόραγα μια ζωή, για έναν θάνατο και για ένα σκοτάδι. Ήθελα να βλέπω συνέχεια φώτα που δεν ήταν φώτα. Μπόραγα μόνο για σκοτάδια που ερχόντουσαν σε μένα μέσα σε σχήματα φωτός. Κι όσο τα έβλεπα, τόσο σκοτιζόμουνα. Όσο σκοτιζόμουνα, τόσο πίστευα ότι έβλεπα.

      Μα τώρα είδα το φως, μόλις που έπαυσα το λόγο. Το λόγο και τη διάθεση. Το λόγο και τη διάθεση της δικαιολογίας. Το λόγο και τη διάθεση της δικαιολογίας και της άρνησης. Της δικαιολογίας για την έλλειψη και την άρνηση για την απόρριψη. Την έλλειψη και την απόρριψη της αγάπης που πίστευα ότι είχα πάντα κι ας μην είχα καθόλου ποτέ. Τώρα και για πάντα ζητώ συγχώρεση, στέλνω ευχαριστίες, ψελλίζω ικεσίες κι αρχίζω να ζω με το φως που δεν αισθανόμουν και δεν έβλεπα. Γιατί δεν με πιστεύεις; Σου λέω την πάσα αλήθεια, όταν σου λέω ότι «είδα το φως που δεν έβλεπα»!...

π. Δαμιανός

⁜

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.

⁜