ΕΝΑ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ

ΕΝΑ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ

     Μια μέρα, αναφερόμενος στα νεανικά του χρόνια, σαν άδολος βιοπαλαιστής και αγωνιστής της έντιμης ζωής, ο κατά κόσμον τότε Παναγιώτης Αρβανίτης και μετέπειτα μακαριστός όσιος Γέροντας π. Σίμων Αρβανίτης (1901–1988), διηγήθηκε τα παρακάτω:

     «Ήμουν πολύ στενοχωρημένος. Πουλούσα σταφύλια γυρνώντας στις γειτονιές της Αθήνας, όλη τη μέρα κάτω από τον καυτό ήλιο με το ζώο μου, για να βγάλω ένα μεροκάματο. Δεν μ’ ένοιαζε ο κόπος, αλλά δε μου έμενε καθόλου χρόνος για να μελετήσω.«

     »Εκεί που καθόμουν σκεφτικός και στενοχωρημένος, έκανα την προσευχή μου στον Κύριο, λέγοντας τον πόνο μου: “Δεν υπάρχει καμιά λύση, Κύριέ μου, να μου μένει λίγη ώρα να διαβάζω λιγάκι; Να γυρίζω έτσι, όλη τη μέρα, για ένα μεροκάματο και μόνο για τα υλικά πράγματα και να παραμελώ τη ψυχή μου, χωρίς λίγη προσευχή και πνευματική μελέτη; Τα σταφύλια δεν πουλιούνται εύκολα και αναγκάζομαι να τρέχω όλη τη μέρα στους δρόμους. Δεν υπάρχει καμιά καλύτερη λύση για μένα;”.«

     »Ο πατέρας μου με μάλωνε συχνά γιατί δεν πουλούσα όλα τα σταφύλια και με συμβούλευε να φωνάζω δυνατά και να λέω: “Έχω τα καλύτερα σταφύλια και τα πιο φθηνά!”. Αυτό όμως δεν μ’ ανέπαυε, γιατί ούτε τα καλύτερα σταφύλια είχα, ούτε και τα πιο φθηνά. Κι εγώ δεν ήθελα να λέω κάτι που δεν ήταν αλήθεια. Γι’ αυτό και με δάκρυα στα μάτια έλεγα και ξανάλεγα: “Αφού, Κύριέ μου, ούτε τα πιο καλά είναι τα σταφύλια μου, ούτε και τα πιο φθηνά, πρέπει να βρεθεί κάποια άλλη λύση. Ποια όμως; Εγώ δεν μπορώ να βρω τέτοια λύση. Βρες μου Εσύ, Κύριέ μου, για να πουλάω και καλά και φρέσκα και φθηνά σταφύλια. Το ξέρεις γιατί. Θέλω να μου μένει καιρός για μελέτη πνευματική και για προσευχή. Γυρνώντας έτσι, όλη τη μέρα στους δρόμους, δεν μπορώ να κάνω ούτε το ένα, ούτε το άλλο”.«

     »Είχα προσευχηθεί με όση θέρμη μπορούσα. Και τότε άκουσα μια φωνή να μου λέει: “Άκουσε παιδί Μου, Παναγιώτη, τι να κάνεις για να μη στενοχωριέσαι, ώστε και τη δουλειά σου να κάνεις σωστά και καιρό να βρίσκεις για μελέτη και προσευχή: Να σηκώνεσαι νύχτα και να πηγαίνεις στην κεντρική αγορά. Και να περιμένεις εκεί με το ζώο σου. Μόλις η αγορά ανοίξει, να πηγαίνεις στα μανάβικα και να παίρνεις τα καλύτερα. Φόρτωσε το ζώο σου εκατό πενήντα οκάδες. Μη φοβάσαι! Μπορεί να σηκώσει αυτό το φορτίο, γιατί και εύσωμο είναι και δυνατό. Να κοιτάξεις πόσο πουλούν οι άλλοι κι εσύ να κατεβάζεις την τιμή πιο χαμηλά από τη δική τους. Και να πηγαίνεις μόνο σ’ έναν δρόμο –στην οδό Πατησίων– και όχι σε πολλούς άλλους, όπως πριν. Αυτό να κάνεις, και θα δεις πως δεν θα χρειάζεται να τριγυρνάς όλη τη μέρα σε όλους τους δρόμους”.«

     »Η φανέρωση που μου έγινε σταμάτησε στο σημείο αυτό. Από όσα μου είπε ο Κύριος κατάλαβα πώς πρέπει να κάνω τη δουλειά μου. Κι αυτό έκανα!«

     »Σηκώθηκα νύχτα και, σύμφωνα με τη συμβουλή που μου δόθηκε, πήγα στην κεντρική αγορά. Μόλις άνοιξε, πήγα στα μανάβικα και κοίταξα να βρω τα καλύτερα σταφύλια. Αγόρασα όσα μου χρειάζονταν, φόρτωσα το ζώο μου, έβαλα τιμή κατώτερη από αυτή που είχαν οι άλλοι και πήγα κατευθείαν στην οδό Πατησίων. Κι εκεί άρχισα να φωνάζω, όσο μπορούσα πιο δυνατά: “Έχω σταφύλια από τα πιο καλά και από τα πιο φθηνά!”. Και αυτό που έλεγα ήταν αλήθεια! Ο κόσμος έβγαινε από τα σπίτια του για να δει αν πραγματικά τα σταφύλια μου ήταν και τα καλύτερα και τα φθηνότερα. Βλέποντας πως τα σταφύλια μου και φρεσκότατα ήταν και πραγματικά πολύ πιο φθηνά από τους άλλους, δεν είχα χέρια να ζυγίζω και να πουλώ! Μελίσσι γύρω μου ο κόσμος! Όλοι μου έλεγαν πως θα χρεοκοπούσα και πως θα έπεφτα έξω. Εγώ, όμως, τους απαντούσα πως ο Θεός θα ευλογούσε και δεν θα έπεφτα έξω. Και, πραγματικά! Πούλησα όλα τα σταφύλια μου επί τόπου και γύρισα σπίτι μου! Και η ώρα ήταν μόλις έντεκα το πρωί! Και αυθόρμητη έβγαινε από τα βάθη της καρδιάς μου η προσευχή: “Να, που έγινα άνθρωπος τώρα, Θεέ μου! Δόξα στ’ όνομά Σου!”. Μετράω και τα χρήματα και βλέπω πως ήταν περισσότερα από άλλες φορές, γιατί δεν είχα καμιά φθορά στο εμπόρευμά μου, όπως συνήθως.«

     »Την άλλη μέρα έκανα πάλι το ίδιο. Μόλις έφτασα στον τόπο που ήμουν και χτες, τι να δω; Μια μεγάλη ουρά από κόσμο να με περιμένει! Είχαν έρθει και από την άλλη άκρη του δρόμου, για να προλάβουν να πάρουν σταφύλια από μένα. Και πριν φτάσει το μεσημέρι, πούλησα όλα μου τα σταφύλια.«

     »Ο Κύριος με την αγάπη Του μου φανέρωσε δυο–τρία πράγματα. Πρώτον, να παίρνω τα καλύτερα σταφύλια. Δεύτερον, να δίνω τα πιο φθηνά. Και τρίτον, να πηγαίνω μόνο σ’ έναν δρόμο, στην Πατησίων. Ο κόσμος έβλεπε και εκτιμούσε την αλήθεια και την τιμιότητα και, αντί να αναζητώ εγώ τους ανθρώπους, έρχονταν αυτοί σε μένα! Δεν ήταν αυτό μια εξαιρετική ευλογία για μένα;…».

※

[Ζωσιμά Μοναχού:

«Ιερομόναχος

Σίμων Αρβανίτης

(1901–1988),

Η ζωή και το έργο του»,

μέρος 1ο, κεφ. 1ο, §5, σελ. 30–32,

Αθήνα (χ.χ.).

Επιμέλεια ανάρτησης,

επιλογή θέματος και φωτογραφιών,

πληκτρολόγηση κειμένου:

π. Δαμιανός.]

※

⁜

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Εἰλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.

⁜