«ΩΣΑΝ ΜΑΓΝΗΤΗΣ ΜΕ ΤΡΑΒΑΕΙ…»

«ΩΣΑΝ ΜΑΓΝΗΤΗΣ ΜΕ ΤΡΑΒΑΕΙ…»

     «Ἐγὼ δὲν ἠμπορῶ νὰ ἀσπασθῶ μίαν φορὰν τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας καὶ νὰ χωρίσω. Ἀλλ’ ὅταν πλησιάσω κοντά της ὡσὰν μαγνήτης μὲ τραβάει ἐπάνω της. Καὶ πρέπει νὰ εἶμαι μόνος. Διότι θέλω ὧρες νὰ τὴν ἀσπάζωμαι. Καὶ κάτι ζῶσαν πνοὴν γεμίζει μέσα ἡ ψυχή μου καὶ γεμίζω χάριν καὶ δὲν μὲ ἀφήνει νὰ φύγω. Ἀγάπη, ἔρως Θεοῦ, πῦρ φλέγον· ὅπου μόλις εἰσέλθῃς στὴν ἐκκλησίαν προλαμβάνει – ὅταν εἶναι θαυματουργὸς ἡ εἰκὼν – καὶ ἀποδίδει τόσον εὐώδη πνοήν, ὅπου μένεις ὧρες ἐκστατικὸς χωρὶς νὰ εἶσαι στὸν ἑαυτόν σου, ἀλλὰ εἰς εὐώδη Παράδεισον».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ

Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ

(1898–1959)

※

[«Ἔκφρασις Μοναχικῆς Ἐμπειρίας»,

Ἐπιστολὴ Λδ΄ , σελ. 202–203,

Ι. Μ. Φιλοθέου, Ἅγιον Ὄρος, 1992⁴.]

※