«ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΤΕ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ»

«ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΤΕ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ»

     Μόνο με το φως του Χριστού μπορούμε να αισθανθούμε αληθινά το σκότος των αμαρτιών μας. Και όσο νοιώθουμε το σκοτάδι που κατοικεί σιωπηλά μέσα μας, τόσο πιο πολύ φωτιζόμαστε αγαλλόμενοι. Το ειρηνικό φως του Χριστού νικά σαρωτικά τα πολυπτωτικά σκοτάδια των υπαρκτικών μας εγκάτων. Παράδοξη πλοκή και ανερμήνευτη κατάσταση. Από μόνη της η λογική αδυνατεί και αρνείται να διαβάσει τούτο το μάθημα των πληγωτικών αντιφάσεων. Δεν είναι που το σκοτάδι εκμαιεύει το φως, δεν είναι που το φως θρέφει το σκοτάδι· είναι που η ειλικρινής θέαση της εικόνας των αμαρτιών μας γεννά μια τέτοια θεραπευτική συντριβή, που ελκύει κάθε φέγγος της Χάρης στην καρδιά. Τα «τέκνα του φωτός» (βλ. Εφεσ. 5, 8) είναι πάντα οι πιστοί ακόλουθοι της νίψης και της μετάνοιας. Η δε μετάνοια και η νίψη είναι στην ουσία Χάρη Θεού. Και η Χάρη ως φως φωτίζει, λαμπρύνει και θάλπει· και ως χαρά ενισχύει, δυναμώνει και αναπτερώνει όλο τον άνθρωπο. Ανάξιοι γι’ αυτή τη δωρεά του θείου φωτός, έκπληκτοι, περιδεείς, συγκινημένοι και βαθιά απορημένοι, βιώνουμε την ενέργειά του, σαν άφεση των αμαρτιών, ισχύ, αναγέννηση, απολύτρωση, άνεση και ατελεύτητη πνευματική ελευθερία που, σύμφωνα με τα ανεξερεύνητα κρίματα του Θεού, καταλήγει ακατάληκτα σε καθαρή θεωρία σαν υπέρτατο και ανέκφραστο δώρημά Του. Όλα τα επώδυνα σκοτάδια μας διαλύονται μπροστά στο φως του Ιερού Ευαγγελίου, στο άκτιστο Φως του Προσώπου Του, μπροστά στη Ζωή των απάντων, τον Χριστό· ο Οποίος είναι το πανίερο τέλος, ο σκοπός, το νόημα, η ουσία, η αξία και η καταξίωση κάθε ασκητικής ησυχίας και κάθε ησυχαστικού κόπου· εκείνο το αδιάσειστο κέντρο του πατερικού Ησυχασμού που στέκει στη βιωματική οδό της Ορθόδοξης Παράδοσης σαν ο μοναδικός αθέατος τρόπος, ο αμάρτυρος χώρος και το μυστικό ταμείο της θείας αγάπης για τη ζωή, όχι βέβαια του κάθε καλογήρου, αλλά του κάθε χριστιανού. Γιατί «ησυχία» είναι κατ’ εξοχήν αφοσίωση, που μόνο ένας θείος έρωτας στην καρδιά μπορεί και δικαιούται να έχει…

π. Δαμιανός