«ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΡΧΟΤΑΝ ΕΔΩ Ο ΚΥΡΙΟΣ…»

«ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΡΧΟΤΑΝ ΕΔΩ Ο ΚΥΡΙΟΣ…»

–Για την απόδοση της Εορτής των Θεοφανείων–

     Εκείνο τον καιρό, όταν άκμαζε στον θρόνο των Ιεροσολύμων ο αγιότατος Πατριάρχης Ηλίας, όπως αυτό φαίνεται και στον βίο του αγίου Σάββα, επί της βασιλείας του Αναστασίου, βρισκόταν στην Μονή του αββά Ευστοργίου ένας άγιος γέροντας με το όνομα Ιωάννης. Αυτόν θέλησε να χειροτονήσει ηγούμενο της Μονής ο μακάριος Ηλίας ο Πατριάρχης, επειδή τον θεωρούσε άξιο να ποιμάνει την ποίμνη. Εκείνος, όμως, δεν δέχθηκε λέγοντας ότι έχει «ευχή» (έχει κάνει τάμα δηλαδή), για να αποχωρήσει (χάριν προσκυνήσεως) στο άγιο όρος Σινά. Έτσι, αφού έλαβε συγχώρεση, αναχώρησε υποσχόμενος ότι, μετά την επιστροφή του, θα δεχθεί την προστασία της μονής (με το να αναλάβει την ηγουμενία της).

     Έχοντας, λοιπόν, μαζί του και τον μαθητή του, πέρασε στον ποταμό Ιορδάνη. Μετά όμως από μικρή πεζοπορία, άρχισε ο γέροντας να κουράζεται και να θερμαίνεται και, καθώς δεν μπορούσε να περπατήσει περισσότερο, βρήκε ένα σπήλαιο, μπήκε μέσα και έμεινε τρεις μέρες εκεί, για να ξεκουραστεί.

     Κατά την διάρκεια της νύχτας, ο γέροντας είδε σε όραμα τον Βαπτιστή και Πρόδρομο του Σωτήρος, τον Ιωάννη, ο οποίος του είπε: «Πες μου, καλόγερε, πού σκοπεύεις να πας;». Ο γέροντας απάντησε: «Στο Σιναίο Όρος». Τότε ο Άγιος Πρόδρομος τού λέει: «Σε παρακαλώ, να μην πας εκεί». Ο γέροντας, όμως, καθόλου δεν πείσθηκε και μόλις ο Άγιος Πρόδρομος αναχώρησε, ο πυρετός τον βάραινε ακόμη περισσότερο.

     Την επόμενη νύχτα τού παρουσιάστηκε και πάλι ο Τίμιος Πρόδρομος με το ίδιο σχήμα και του είπε: «Γιατί θες να κακοπάθεις από την οδοιπορία; Καλόγερε, άκουσέ με και μείνε εδώ!». Ο γέροντας απάντησε: «Πες μου, ποιος είσαι;». Ο Άγιος τού απάντησε: «Εγώ είμαι ο Βαπτιστής Ιωάννης και γι’ αυτό σου λέω να μην πας αλλού, διότι τούτο το μικρό σπήλαιο είναι τιμιότερο από το Σιναίο Όρος (που έχεις σκοπό να πας), επειδή πολλές φορές ερχόταν εδώ ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, καθόταν μαζί μου και με στήριζε πνευματικά. Δώσ’ μου, λοιπόν, υπόσχεση ότι μένεις εδώ και σου δίνω την υγεία».

     Μόλις άκουσε αυτά ο γέροντας, υποσχέθηκε να μείνει στο σπήλαιο και αυτόματα γιατρεύθηκε και έμεινε εκεί μέχρι το τέλος της ζωής του. Έκανε, μάλιστα, μέσα στο σπήλαιο εκκλησία και, αφού συγκέντρωσε αδελφούς, ίδρυσε μονύδριο. Η τοποθεσία αυτή καλείται «Σαψυφά».

     Στην υπότιτλη φωτογραφία: Μια εξαίρετη για το σπάνιο θέμα της εικόνα μεταβυζαντινής τέχνης, στην οποία ιστορείται ανάγλυφα η συνάντηση των δύο κατά σάρκα υπερευλογημένων συγγενών (δεύτερα ξαδέρφια)· του Κυρίου Ιησού Χριστού και του Τιμίου Προδόμου και Βαπτιστού Του, Ιωάννου, κοντά στις ήσυχες και απόκοσμες όχθες του Ιορδάνη ποταμού, ενδεχομένως κάπου «στην Αινών, κοντά στο Σαλείμ, μια και είχε πολλά νερά εκεί» (βλ. Ιωάν. 3, 23), κατά την απόκρυφη και μυστική περίοδο των παιδικών τους χρόνων, όντες και οι δύο πλήρως αφανείς ακόμη στον κοινωνικό στίβο και, σύμφωνα με την οικονομία και το σχέδιο του Θεού, απόντες από τα δημόσια πράγματα. Όμως, «δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα τους» (πρβλ. Ιωάν. 2, 4), η ώρα του μεγάλου και σωτηρίου έργου τους.

«ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟΝ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΝ»

※

[ Ιωάννου του Ευκρατά

και Σωφρονίου του Σοφιστού:

«Λειμωνάριον το Παλαιόν»·

σελ. 7–9.

Φιλολογική επιμέλεια:

Χρήστος Κούρτης.

Εκδόσεις «Αγία Άννα»·

Θεσσαλονίκη, Φεβρουάριος 2005¹.
Επιμέλεια ανάρτησης,
επιλογή θέματος και φωτογραφιών,
πληκτρολόγηση κειμένου:
π. Δαμιανός. ]

※

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.