Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ


     Ένας αδελφός έκανε την εξής ερώτηση σε κάποιον πατέρα: «Πώς ρίχνει ο διάβολος τους πειρασμούς στους αγίους;».
     Και ο γέροντας τού απάντησε: «Ήταν κάποτε στο Όρος Σινά ένας μοναχός που ονομαζόταν Νίκων. Κάποιος πήγε στη σκηνή ενός άραβα Φαρανίτη, βρήκε μονάχη την κόρη του, πλάγιασε μαζί της κι ύστερα της λέει: “Να πεις ότι το πάθημά μου αυτό μου το έκαμε ο αναχωρητής, ο αββάς Νίκων”. Όταν ήρθε ο πατέρας της και πληροφορήθηκε το γεγονός, πήρε το ξίφος του και τράβηξε κατά του γέροντα.
     Σαν χτύπησε την πόρτα, βγήκε έξω ο γέροντας κι όταν εκείνος σήκωσε το ξίφος να τον σκοτώσει, παρέλυσε το χέρι του. Τότε ο Φαρανίτης πήγε στην εκκλησία και κατάγγειλε το συμβάν στους πρεσβυτέρους. Τότε του δώσανε πολύ ξύλο του Νίκωνος και σκέφτονταν να τον διώξουν, όμως εκείνος τους παρακάλεσε έτσι: “Αφήστε με εδώ να ζήσω σε μετάνοια”.
     Τον απομόνωσαν λοιπόν για τρία χρόνια κι έδωσαν εντολή κανένας να μη του μιλάει. Έτσι πέρασε τα τρία χρόνια κι ερχόταν κάθε Κυριακή και με μετάνοια παρακαλούσε κι έλεγε: “Προσεύχεστε στον Κύριο για μένα”.
     Αργότερα όμως εκείνος που είχε κάμει την αμαρτία κι είχε ρίξει το βάρος της ευθύνης του πειρασμού στον αναχωρητή, κυριεύθηκε από δαιμόνιο και ομολογούσε στην εκκλησία: “Εγώ ήμουν που αμάρτησα και μίλησα για να συκοφαντηθεί ο δούλος του Θεού”. Τότε σηκώθηκε όλος ο λαός κι είπε μετανιωμένος στον γέροντα: “Αββά, συγχώρεσέ μας!”.
     Εκείνος τους απάντησε: “Όσο για τη συγχώρεση, σας έχω ήδη συγχωρήσει· αλλά για να μείνω κοντά σας, δεν μένω πια με τίποτα· γιατί δεν βρέθηκε ούτε ένας από σας που νά ’χει διάκριση και να με συμπονέσει”. Έτσι ο γέροντας έφυγε από τον τόπο εκείνο».
     Και πρόσθεσε· «Βλέπεις πώς ρίχνει ο διάβολος τους πειρασμούς πάνω στους αγίους;».

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΙΝΑ


[ Δημητρίου Γ. Τσάμη:
«Το Γεροντικό του Σινά»
–Σιναϊτικά Κείμενα 1–
σελ. 330–331,
έκδοσις Ιεράς Μονής
Θεοβαδίστου Όρους Σινά,
Θεσσαλονίκη 1991.
Επιμέλεια ανάρτησης:
π. Δαμιανός. ]







Επιτρέπεται
η αναδημοσίευση αναρτήσεων
από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου