ΜΟΝΟΙ ΚΑΙ
ΜΟΝΑΧΙΚΟΙ
Τολμώ
να πω ότι δεν είμαστε ποτέ μόνοι. «Βουλιάζουμε» ακατάπαυστα στη συντροφιά του
Θεού. Λίγο–πολύ μοναχικοί τολμούμε να είμαστε ευχαρίστως. Μας βοηθάει πολύ ο
χαρακτήρας, οι συνθήκες, οι αφορμές. Αλλά και πάλι· μέσ’ από τα στέρνα μας
υπάρχουν συνεχώς ανοιχτές θυρίδες. Από όπου περνάει όλο το ρεύμα της
ανθρωπότητας: είτε σαν γνώση είτε σαν μνήμη είτε σαν ικεσία…
π.
Δαμιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου