ΜΕ ΤΟ ΣΑΚΑΚΙ ΑΝΑΠΟΔΑ...

ΜΕ ΤΟ ΣΑΚΑΚΙ ΑΝΑΠΟΔΑ...

     Ο μακαριστός Γέροντας π. Δαμασκηνός Κατρακούλης (1921–2001), μια σύγχρονη οσιακή μορφή της Εκκλησίας και ο αλησμόνητος χαρισματικός Πνευματικός της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου Μακρυνού Μεγάρων, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο συνέπασχε με τα νέα παιδιά, που οι δυσκολίες της ζωής τα αναγκάζουν να ριχτούν μέσα στη σκληρή βιοπάλη. Αν, μάλιστα, τα έβλεπε να είναι φιλότιμα και ευαίσθητα και να έχουν ευλάβεια και αγάπη για τον Θεό, τότε η συμπάθειά του αυξανόταν ακόμη περισσότερο και η προσευχή του γι’ αυτά γινόταν πραγματικά καρδιακή. Πολλές φορές τον συγκινούσαν ιδιαίτερα μερικά γεγονότα που, ενώ εξωτερικά φαίνονται χωρίς να έχουν μεγάλη σημασία, εντούτοις δείχνουν τη ψυχική ευγένεια του ανθρώπου. Κάθε πράξη, ο αείμνηστος Γέροντας Δαμασκηνός, την αξιολογούσε από τις λεπτομέρειές της και την έκρινε ανάλογα με το αντίκρισμα που θα έχει αυτή στην αιωνιότητα...

     Να, πώς διηγιόταν με δάκρυα ένα συμβάν:

     «Όταν είχε έρθει η εικόνα της Παναγίας “Άξιον εστί” από το Άγιον Όρος στη Μητρόπολη Αθηνών για προσκύνηση, πολλές ήταν οι συγκινητικές εκδηλώσεις των πιστών. Μου διηγήθηκαν, λοιπόν, κάτι που με συγκίνησε βαθύτατα. Ένα παιδάκι, κάπου δεκατεσσάρων χρονών, που δούλευε σε ένα μηχανουργείο, μόλις άκουσε ότι ήρθε η εικόνα της Παναγίας, αμέσως, όπως ήταν γεμάτο μουντζούρες και λάδια, φοράει το σακάκι του από την ανάποδη, επειδή ήταν λερωμένο, και παίρνει άδεια από τη δουλειά του. Τρέχει και αγοράζει ένα τριαντάφυλλο και κάθεται ώρες έξω από τη Μητρόπολη, μέσα στη βροχή, περιμένοντας στη σειρά, για να το προσφέρει στην Παναγία!...

     »Ε, αυτό το λουλούδι, παρακαλώ, είναι ικανό να σώσει αυτό το παιδάκι, γιατί με αυτό εξέφρασε όλη την ευλάβεια και την αγάπη του προς την Παναγία. Και γνωρίζουμε ότι, κάθε δώρο που προσφέρουμε με αγάπη στον Θεό, έχει μεγάλη αξία, όσο ασήμαντο και αν φαίνεται, επειδή εκφράζει την ευχαριστία μας προς τον Δημιουργό...

     »Εμένα, με συγκίνησε αφάνταστα αυτό το γεγονός. Και είμαι σίγουρος ότι η Θεία Χάρη το επισκέφθηκε αυτό το παιδάκι, γιατί είδε την αγαθότητά του. Δεν είναι μόνο το τριαντάφυλλο που δείχνει την αγάπη του ή το ότι περίμενε κάτω από τη βροχή. Λίγο τό ’χεις, να γυρίσει το σακάκι του από την ανάποδη, για να παρουσιασθεί καθαρό στην Παναγία; Πώς να μην το ευλογήσει η Παναγία; Και Την ικετεύω, λοιπόν, για όλα τα παιδιά που μοχθούν καθημερινά για τον επιούσιο. Μπορεί να φαίνονται μουντζουρωμένα, αλλά η ψυχή τους λάμπει, παρακαλώ, και παρουσιάζεται καθαρή ενώπιον του Θεού, γιατί είναι εξαγνισμένη από τον πόνο…

     »Κάθε φορά που θυμάμαι αυτή την ιστορία δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Με ένα ασήμαντο ανθάκι, το αγράμματο αυτό παιδί, φανέρωσε όλη την πίστη και τη θεολογία που είχε μέσα του. Φορώντας ανάποδα το σακάκι του, φόρεσε όλη τη Χάρη του Θεού και τη λαμπρότητα που υπάρχει διάχυτη μέσα στη δημιουργία! Μέσα του, είχε αντιληφθεί τι μπορεί να εκφράσει ένα λουλούδι, όταν το προσφέρεις με ευχαριστία στον Δημιουργό του, που το έφτιαξε για σένα, για να μπορείς να εκδηλώνεις με αυτό την αγάπη σου προς Αυτόν. Γι’ αυτό, όταν οι πιστοί προσφέρουν στην εικόνα ένα λουλουδάκι, δεν είναι απλό πράγμα. Γιατί, τότε, επιτελείται μια μυσταγωγική πράξη. Αν, μάλιστα, το προσφέρεις σαν προσευχή για κάποιον εχθρό, είναι ικανό αυτό το ανθάκι να διαλύσει κάθε σκοτάδι και μίσος από τις καρδιές· κι αν το προσφέρεις για κάποιο φίλο, μπορεί να κάνει πιο πλατειά και πιο βαθειά την αγάπη!...».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ

(1921–2001)

※

[«Ο Πατήρ Δαμασκηνός»,

β΄ μέρος, κεφ. α΄, §8, σελ. 382–383,

έκδοσις Ιεράς Μονής

Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Μακρυνού,

Μέγαρα 2006¹.]

※