ΠΑΝΤΕΡΠΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

ΠΑΝΤΕΡΠΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

※ Όταν ο άνθρωπος έχει τον νου του στον Θεό, είναι αδύνατον να μην τον ενισχύσει ο Θεός.

※ Αν ο άνθρωπος δεν αφήνει τον νου του στα επίγεια, τότε ο Θεός τον φωτίζει και τον αγιάζει.

※ Είναι ωραίο πράγμα η προσευχή! Όταν ο άνθρωπος έχει προσευχή, θα έχει και υπακοή. Μέσα στην προσευχή όλα κανείς τα βρίσκει.

※ Άμα ο άνθρωπος βρίσκεται συνέχεια στην προσευχή, βλέπει ένα φως μέσα στην ψυχή του, βλέπει μία λάμψη, ένα μεγαλείο· του έρχονται άφθονα δάκρυα, δάκρυα γλυκά και νόστιμα, αισθάνεται έναν χορτασμό, που δεν μπορεί να τον συλλάβει ο νους του.

※ Η προσευχή είναι ένας παράδεισος επίγειος, η οποία παρηγορεί και λαμπρύνει την ψυχή. Η προσευχή έχει πολλή χαρά, ομορφιά και αγαλλίαση.

※ Κυνήγα τον Θεό, για να έρθει κοντά σου. Ο Θεός έχει συνέχεια τα χέρια Του ανοιχτά και λέει: «Ελάτε, παιδάκια Μου!». Αλλά εμείς δεν πλησιάζουμε, γιατί είμαστε αιχμαλωτισμένοι σε πειρασμούς και ασχολούμεθα με λογισμούς. Όποιος θα νιώσει την προσευχή, θα έχει κερδίσει τον Παράδεισο. Όποιος κοπιάσει, θα απολαύσει. Μέσα στον πόνο και στον κόπο βρίσκουμε τον Θεό.

※ Όλα αυτά είναι θέμα πίστεως και προσευχής. Και όταν θα γλυκαθείτε στην προσευχή και όταν αγκαλιάσετε την προσευχή, δεν θα σας κάνει διάθεση για τίποτε. Δεν θα βρίσκετε την ώρα να τρέχετε σαν τα ελαφάκια τα διψασμένα να πιείτε νερό, να ξεδιψάσετε.

※ Όταν προχωρήσει ο άνθρωπος στην προσευχή, αισθάνεται έναν άλλο κόσμο, μια άλλη ζωή, αισθάνεται μέσα του καταστάσεις, που ούτε μπορεί κανείς να φανταστεί.

※ Να κυνηγάς πολύ την Ευχή, σαν αυτούς που ψάχνουν να βρουν ένα μαργαριτάρι. Χωρίς Ευχή, δεν έχει Χριστό στην καρδιά. Αυτή θα σε μάθει να αγαπάς τον Χριστό. Όποιος κυνηγάει την Ευχή σαν το χρυσάφι και εκμεταλλεύεται και το λεπτό, όλα τα υπερπηδά, όλα τα δέχεται και τα υπομένει. Τότε ο Θεός και η Παναγία τον σκεπάζουν.

※ Δια της προσευχής θα θεραπεύσουμε και του αδελφού μας την πληγή και κάθε κατάσταση.

※ Η Ευχή προλαβαίνει πολλά κακά. Όταν δεν έχει προσευχή ο άνθρωπος, όλο οι άλλοι του φταίνε· ενώ όταν έχει την Ευχή μέσα του, λέει ότι όλοι είναι αγιασμένοι και εγώ είμαι αμαρτωλός. Έρχεται μέσα του μια πολύ μεγάλη συμπάθεια και αυτή τον κάνει αρνάκι.

※ Αν αγαπήσουμε τον Χριστό και δώσουμε την καρδιά μας σ’ Εκείνον, θα μας τα δώσει όλα δωρεάν. Δεν ζουν οι άνθρωποι μόνο με την τροφή, αλλά με την Χάρη του Θεού. Η εγκράτεια και η προσευχή μάς κάνει πολύ καλό· και όταν αφήσει κανείς τον εαυτό του ολοκληρωτικά στον Θεό, ο Θεός τον ταΐζει, ο Θεός τον ποτίζει, τον Θεό αυτός γεύεται και πολλά ουράνια μεγαλεία του Θεού αισθάνεται η ψυχή του ανθρώπου. Ο Χριστός θέλει όλη την αγάπη μας να την δώσουμε σ’ Εκείνον και ύστερα Αυτός δωρίζει τα θεία Του δώρα. Όταν θα έχουμε την ένωση με τον Θεό, όλα τα πράγματα θα είναι γαλήνια μέσα μας.

※ Η ευσπλαχνία του Θεού είναι ατελείωτη σαν το πέλαγος, σαν τον ουρανό. Ο Θεός δεν λέει «γιατί αμάρτησες;», αλλά «γιατί δεν σηκώνεσαι;». Όλα μας τα συγχωρεί, αρκεί να μετανοούμε μόλις καταλαβαίνουμε ότι κάναμε ένα σφάλμα.

※ Σιωπή και Ευχή· για να υπάρχει το μειδίαμα της Θείας Χάριτος στην ψυχή μας.

※ Όταν κυνηγάμε την Ευχή, μας φρουρεί η Θεία Χάρη, η οποία έρχεται σαν την δρόσο που ζωογονεί τα χόρτα, έτσι έρχεται μέσα στις ρίζες της καρδιάς μας και την ζωογονεί. Εμείς την γλώσσα μας να την χρησιμοποιούμε στην υμνωδία του Θεού και η Ευχή να βγαίνει με ζωντάνια, με πίστη, με έρωτα Θεού· όχι, νωθρά.

※ Όποιος δεν αγωνίζεται στην προσευχή, δεν έχει τον Θεό μέσα του και είναι ακατάστατος.

※ Ο άνθρωπος, όταν έχει προσευχή, το Πανάγιο Πνεύμα λειτουργεί μέσα στην ψυχή του και αισθάνεται ο άνθρωπος να βρίσκεται εν Αγίω Πνεύματι. Γι’ αυτό, πολύ σας παρακαλώ, μια και ζούμε μέσα σ’ αυτήν την κιβωτό (την Εκκλησία μας), θα πρέπει το θέμα της προσευχής πολύ να το κυνηγάμε. Τότε η προσευχή θα είναι ένα φως αιώνιο μέσα στην ψυχή μας και μια φρούρηση που θα μας σκεπάζει και δεν θα μας εγκαταλείπει ο Θεός.

※ Όταν ο άνθρωπος έχει στην μνήμη του την κόλαση, ποτέ δεν αμαρτάνει. Ο θυμώδης γίνεται πράος, τα πάθη ελαττώνονται και μαλακώνει η ψυχή, γίνεται τρυφερή σαν εκείνα τα λουλουδάκια που φυτρώνουν και είναι δροσερά–δροσερά, έτσι γίνεται η ψυχή μαλακιά σαν το βαμβάκι. Πονάει, συμπαθεί, ευσπλαχνίζεται. Όταν σε κάποιον έρθει η Χάρη του Θεού μέσα του, δεν μπορεί να σταθεί από την ευσπλαχνία του Θεού και από την αγάπη για τον πλησίον. Γι’ αυτό και εμείς πρέπει να συμπαθούμε, όπως μας ευσπλαχνίζεται και ο Θεός.

※ Όταν θεωρεί ο άνθρωπος τον εαυτό του ένα μηδενικό, θέλει να πέσει κάτω να τον ποδοπατήσουν, να τον βρίσουν, να τον μαστιγώσουν και να πει: «εγώ είμαι ο φταίχτης». Αυτό, όταν το νιώσετε στην ψυχή σας, είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού.

※ Ο άνθρωπος που έχει τον Θεό νοερώς κοντά του, λαμβάνει από τον Θεό εξυπνάδα πνευματική και διάκριση, αλλιώς έρχεται σε αναισθησία και αμελεί τα καθήκοντά του.

※ Όταν βλέπει κανείς συνεχώς τον εαυτό του και δεν τον δικαιολογεί ποτέ, τότε έρχεται η Θεία Χάρη· και σκέφτεται ότι λύπησα τον Θεό, τον πλησίον μου και λεπτύνεται η ψυχή και γίνεται σαν βαμβάκι.

※ Όταν ο άνθρωπος έχει τον Θεό μέσα στην ψυχή του, δεν κακολογεί· αλλά όταν βλέπει κάποιον που υποφέρει, τον πονάει και κλαίει μαζί του και ικετεύει τον Θεό να τον ελεήσει.

※ Τρία πράγματα μάς χρειάζονται: τον νου να τον έχουμε στον ουρανό· την καρδιά μας να την έχουμε θρόνο Θεού· και το στόμα μας εκκλησία· επίσης, ταπείνωση και αγάπη, σύνεση και ευλάβεια και αυταπάρνηση.

※ Ο Χριστός δεν θέλει την καρδιά μας να είναι μοιρασμένη, αλλά να είναι ολοκληρωμένη η αγάπη μας στον Θεό.

※ Ο Χριστός μας, έχει τόση πολλή αγάπη και ευσπλαχνία, που ο δικός μας ο νους δεν μπορεί να το χωρέσει. Οι Πατέρες, όλα μπορούσαν να τ’ αντέξουν· όταν όμως ένιωθαν την ευσπλαχνία του Θεού, έλιωναν σαν το κεράκι. Η ευσπλαχνία του Θεού είναι σαν ένα πέλαγος μεγάλο, όπως βλέπεις την θάλασσα, που ούτε αρχή ούτε άκρη έχει ούτε τέλος…

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ

ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΗ

ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ

ΠΟΡΤΑΡΙΑΣ ΒΟΛΟΥ

(1921–1995)

※

[Τριμηνιαίο Περιοδικό

«Ορθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία»,

αριθμ. τεύχ. 62–63,

Ιούλιος–Δεκέμβριος 1995,

άρθρ. 25ο, σελ. 182–192.]

※