«ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ…»

«ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ…»

     «Όποιος θέλει να Με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει τον σταυρό του και ας Με ακολουθήσει», μας λέει με έμφαση ο Χριστός στο σημερινό Ευαγγέλιο, που είναι μεθεόρτιο της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. «Όποιος θέλει». Όχι, «όποιος δεν θέλει». Και εδώ, μέσα σε αυτό το «όποιος θέλει», υφαίνεται το μοναδικό μεγαλείο της Ορθόδοξης πίστης και ζωής.

     «Όποιος δεν θέλει», δεν μπορεί να ακολουθήσει, δεν μπορεί να άρει σταυρό, δεν μπορεί να αγαπήσει σταυρικά, δεν μπορεί να αγαπήσει αυθεντικά και αληθινά και, άρα, δεν μπορεί και δεν γίνεται να βρει και να συναντήσει τον Χριστό, δίχως πόθο και δίχως ελευθερία. Ο Χριστός σέβεται απόλυτα την ελευθερία του ανθρώπου. Την ελευθερία που Αυτός ο Ίδιος χάρισε σε αυτόν. Και, βλέπουμε, ότι δεν παραβιάζει ποτέ αυτήν την ελευθερία· δεν την αγγίζει, δεν την πιέζει, δεν την ενοχλεί, δεν την επηρεάζει, δεν την μειώνει, δεν την προσβάλλει, δεν την απειλεί, δεν την τρομάζει. Η Σταυρική και Σταυρωμένη Αυτοαγάπη (ο Χριστός), φέρεται με εκπληκτική αρχοντιά και ευγένεια προς τον άνθρωπο και τη συνείδησή του. «Όποιος θέλει» και ποτέ κανείς όταν «δεν θέλει». Γιατί πώς αλλιώς να κεντριστεί το φιλότιμο του ανθρώπου μέσα στη ψυχή του;

     Όλα αυτά τα ωραία, βρίσκονται εξακολουθητικά σε πλήρη αντίθεση με την τακτική και τη μέθοδο που ακολουθεί πάντα ο ψεύτης, ο σάπιος και πονηρός κόσμος, το σύστημά του, η πολιτική του, οι διαπλοκές του, οι λογάδες του, οι ταγοί του, οι ηγέτες του. Όλοι τους, με τα τερτίπια των εντυπώσεων και των υποσχέσεων, παγιδεύουν, εξαναγκάζουν, σκλαβώνουν, εξαθλιώνουν, εξευτελίζουν τον άνθρωπο. Τον καταστρέφουν με την υποταγή, την υποδούλωση, την υποτέλεια και τη δουλοποίηση που επιβάλλουν. Όλα σχεδόν τα φιλοσοφικά ρεύματα στον κόσμο, οι πολιτικές θεωρίες, τα κινήματα, οι επαναστάσεις, τα κοινωνικά πειράματα και οι διάφορες τεχνοκρατικές εφαρμογές στη βασανισμένη ιστορία του πολύπαθου ανθρώπου, επειδή ακριβώς δεν μπόρεσαν να μετάσχουν της σταυρικής αγάπης, της χάριτος του Χριστού, μοιραία τσαλακώνουν και πολεμούν την ανθρώπινη ελευθερία και αμαυρώνουν το ανθρώπινο πρόσωπο. Θέλουν τον άνθρωπο αλύτρωτα και απελπισμένα δικό τους, σιωπηλό οπαδό, πειθήνιο όργανο, τραγικό υποχείριο, θλιβερό ακόλουθο, δυστυχή ουραγό.

     Μόνο Αυτός, που, μέσω της θείας ζωής και του Ευαγγελίου Του, μας λέει «Ακολούθησέ Με», είναι Αυτός που πέθανε πάνω στον Σταυρό Του από αγάπη για μας. Μας προτρέπει να Τον ακολουθήσουμε με την έμπνευση της έμπρακτης ζωντανής θυσίας Του, δίχως να μας κολακεύει ή να μας απειλεί. Είναι σαφής, αληθινός, ευθύς και ξεκάθαρος μαζί μας: «Πάρε τον σταυρό σου κι ακολούθησέ Με».

     Αλλά, γιατί να πάρουμε τον σταυρό; Γιατί ο Σταυρός είναι η προϋπόθεση, το μέτρο, ο κανόνας και το τεκμήριο της αγάπης. Δεν υπάρχει αγάπη δίχως σταυρό. Η αγάπη, για να είναι αγάπη, πρέπει πρώτα να είναι αγάπη σταυρική και σταυρωμένη. Και επειδή η αγάπη, σαν αγάπη, μπορεί και σταυρώνεται, γι’ αυτό και μπορεί να είναι αγάπη. Πώς γίνεται να αγαπάς, εάν δεν σταυρωθείς; Και πώς γίνεται να μη σταυρωθείς, εάν αγαπάς; Η αγάπη λίγο νοιάζεται για τις απώλειες ή για την αυτοαπώλειά της· αγαπάει μέχρι σταυρού. Αν δεν υπάρχει σταυρός στην αγάπη, τότε αυτή η αγάπη είναι παραχαραγμένη, μεταλλαγμένη, κίβδηλη, υποκριτική, επίπλαστη, ψεύτικη και επικίνδυνη· και για όποιον την έχει και για όποιον την πιστεύει. Φαίνεται ότι είναι αγάπη, αλλά στην ουσία είναι αλαζονεία, μωρία, φαντασία και θέλημα, απάτη και αυταπάτη, ιδιοτέλεια και σκοπιμότητα. Και, όλοι ξέρουμε λίγο–πολύ, από την πείρα του ο καθένας, ότι αυτό που κατάστρεψε και καταστρέφει τον άνθρωπο, τη ζωή του, τον κόσμο του, μία–μία όλες του τις σχέσεις, αυτό που συντρίβει την κοινωνία και τον τόπο του, είναι η αλαζονεία, ο εγωισμός, η φαντασία και το θέλημα, η απάτη και η αυταπάτη, η ιδιοτέλεια και η σκοπιμότητα, που θέλουν πολλές φορές να παρουσιάζονται στη ζωή μας σαν αγάπη, ενώ είναι μεταμφιεσμένο μίσος και κακία μασκαρεμένη.

     Γι’ αυτό λοιπόν έχουμε υπαρκτική ανάγκη να ακολουθήσουμε τον Χριστό με τη θέλησή μας και την ελευθερία μας: για να ζήσουμε την αλήθεια και την πραγματικότητα της αιώνιας αγάπης Του. Γι’ αυτό πρέπει να αγαπήσουμε τον σταυρό που μας δίνει η αγάπη Του: για να καθαριστούμε από την πονηρία, το δόλο και τη ψευτιά των παθών του εαυτού μας, αλλά και του περιβάλλοντος κόσμου, που συνθλίβουν και συμπνίγουν το είναι μας, το οποίο διψά ακατάπαυστα να ζήσει και να αυξηθεί με αληθινή αγάπη. Γι’ αυτό πρέπει να αγαπήσουμε Αυτόν που μας καλεί ελεύθερα και αβίαστα και να Τον ακολουθήσουμε με τον Σταυρό Του και με τον σταυρό μας: γιατί Αυτός είναι ο μόνος αληθινός Σωτήρας της ψυχής, της ζωής και του κόσμου μας· ο μόνος Σωτήρας, που δεν ζήτησε να αποφύγει τη σταύρωση, γιατί Αυτός είναι η Αγάπη που αυτοπροσφέρεται, που δίνεται, που θυσιάζεται, που κενώνεται για χάρη μας.

     Η Σταυρική Αγάπη είναι αυτή που έφερε την ανάσταση. Και ο προσωπικός σταυρός που κουβαλάει ο καθένας μας –αυτή η ευλογημένη ρίζα και το θεϊκό θεμέλιο της αγάπης που πρέπει να έχει η καρδιά μας– θα φέρει οπωσδήποτε την ανάσταση μέσα μας και γύρω μας. Η ανάσταση και η δύναμη, η χαρά και η ειρήνη κουρνιάζουν μέσα στον Σταυρό του Χριστού, αλλά και μέσα στον προσωπικό σταυρό που μας προτείνει ο Κύριος να άρουμε αποφασιστικά. Ακολουθώντας τον Χριστό, μαθαίνουμε και να σηκώνουμε τον σταυρό που μας προσφέρει η αγάπη Του. Και η άρση του σταυρού θα αποδείξει, εκ των πραγμάτων, εάν όντως έχουμε μέσα μας σταυρική αγάπη ή σταυρωτικό μίσος.

     Ο Χριστός έρχεται στη ζωή μας με αγάπη και αλήθεια· όχι για να χαϊδέψει τις όποιες νόθες ιδέες και τις υποκειμενικές αντιλήψεις που έχουμε εμείς γι’ Αυτόν, αλλά για να μας μπάσει ολοκληρωτικά στη ζωή του Σταυρού, που είναι ζωή αληθινή· και είναι ζωή αληθινή, επειδή είναι ζωή αγάπης· και είναι ζωή αγάπης, επειδή είναι ζωή θυσίας, μαρτυρίου, προσφοράς και δοσίματος· μια μοναδική και υπέροχη ζωή που δεν μπορεί να περιγράψει και να γευθεί κανείς άλλος μέσα στον κόσμο, εκτός βέβαια από εκείνη την πιστή καρδιά που ακούει τη φωνή του Χριστού, που συγκλονίζεται από το «όποιος θέλει» του Σωτήρα της και Τον ακολουθεί πιστά και με λαχτάρα ψυχής, όπου Αυτός και αν πορευθεί…

π. Δαμιανός