ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ

ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

     Στη Φαράκλα Ευβοίας το μικρό Ιακωβάκι (ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης, Ηγούμενος της Μονής Οσίου Δαβίδ του Γέροντος· 1920–1991) πήγε σχολείο, το 1927. Βέβαια, ειδικό κτίριο δεν υπήρχε. Πιο πάνω από το σπίτι τους, πεντακόσια μέτρα βορειοδυτικά, υπήρχε το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής.

     Το κάνανε στην αρχή σχολείο για τα προσφυγάκια και για τ’ άλλα παιδιά του χωριού. Ένας μικρός δρόμος, μονοπάτι δηλαδή, περνούσε μπροστά από το μικρό σπιτάκι τους και πήγαινε ανηφορικά και με στροφές στο σχολείο–εκκλησάκι, μέσα στο πευκοδάσος.

     Όλα τα παιδάκια πήγαιναν σχολείο μια φορά την ημέρα. Το Ιακωβάκι πήγαινε δύο. Το αγαπούσε πολύ, γιατί το σχολείο του στα πρώτα χρόνια ήτανε κι Εκκλησία, της Αγίας Παρασκευής. Αργά το απόγευμα πήγαινε κι άναβε τα καντήλια. Πήγαινε μόνο του το παιδί και του άρεσε να μένει μέχρι το νύχτωμα. Προσευχότανε όσο ήξερε κι όσο μπορούσε. Έπειτα έπαιρνε τον κατήφορο για το σπίτι, αφήνοντας το δάσος με τα πεύκα.

     Έν’ απόγευμα όμως, θά ’τανε τότε οκτώ–εννέα ετών, εκεί που προσευχόταν, του εμφανίστηκε ολοζώντανη η Αγία Παρασκευή, ακριβώς όπως ήτανε στην εικόνα. Το παιδί τρόμαξε και τό ’βαλε στα πόδια κι έφτασε λαχανιασμένο στο σπίτι. Ούτε γύρισε να κοιτάξει πίσω από το φόβο του. Ξαναπήγε άλλη μέρα ν’ ανάψει τα καντήλια και του εμφανίστηκε πάλι. Και πάλι τρόμαξε. Έφυγε τρέχοντας τον κατήφορο, μα η Αγία βγήκε από το ναό, μίλησε γλυκά και καθησύχασε το παιδάκι. Αυτό τώρα σταμάτησε να τρέχει, γύρισε να δει ποιος του μιλούσε. Η Αγία τού εξήγησε ποια είναι, τού ’πε να μη φοβάται και ΄έτσι το Ιακωβάκι ανέβηκε δειλά–δειλά πάλι προς το εκκλησάκι. Έκατσε κοντά της και την άκουσε προσεκτικά. Η εμφάνιση της Αγίας Παρασκευής επαναλήφθηκε πολλές φορές. Το Ιακωβάκι συνήθισε και δε φοβότανε πια. Καθότανε δίπλα–δίπλα και μιλάγανε. Τέτοια οικειότητα και αφελή παρρησία, ο μικρός!

     Σε μια από τις πρώτες της εμφανίσεις της η Αγία, όταν είχε ξεθαρρέψει ο μικρός Ιάκωβος, του είπε:

     –Τι θέλεις, Ιάκωβέ μου, να σου χαρίσω για τις προσευχές που κάνεις στο σπίτι μου;

     Εκείνο δεν ήξερε τι να ζητήσει. Όμως το βράδυ ρώτησε τη μητέρα του, τη Θοδώρα. Εκείνη το συμβούλεψε απλοϊκά: «να σου πει, να σου δώσει την τύχη σου». Το άλλο απόγευμα εμφανίστηκε η Αγία και απάντησε στο παιδί:

     –Άκουσέ με· θα δεις δόξες πολλές, πολύς κόσμος θά ’ρχεται να σε δει, πολλά χρήματα θα έρχονται στα χέρια σου, αλλά δε θα μένουν...

     Και, πράγματι, όλα επαληθεύτηκαν: τον τίμησαν τον Γέροντα Ιάκωβο, πλούσιοι και φτωχοί, σοφοί και αγράμματοι, άρχοντες και αρχόμενοι, καθηγητές πανεπιστημίων και ανώτατοι δικαστικοί, μοναχοί, ιερείς, επίσκοποι και πατριάρχες, που έφταναν τα τελευταία χρόνια στο Μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ στην Εύβοια, να τον γνωρίσουνε, να εξομολογηθούνε, να ωφεληθούνε, να πάρουνε την ευχή του. Και χρήματα επίσης, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, του έδιναν πολλά, μα κι αυτός τα προσέφερνε όλα σε όποιους είχανε ανάγκη, δε μένανε στο σακκούλι του –γιατί σ’ ένα σακκούλι τα έβαζε, που δεν άδειαζε ποτέ, όσο και νά ’δινε.

     Ο ίδιος, που τα διηγότανε αυτά, πρόσθετε:

     –Και μήπως ψέματα μού είπε, αδελφέ μου, η Αγία Παρασκευή; Μικρή τύχη μού ’δωσε; Μ’ έκανε ιερέα των μυστηρίων του Θεού!...

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

Ή ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΔΟΧΕΙΑΡΙΤΗΣ

(1933–2012)

※

[Στυλ. Γ. Παπαδοπούλου:

«Ο μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης»,

σελ. 30–33,

έκδοση των Πατέρων της Ιεράς Μονής

Οσίου Δαβίδ του Γέροντος,

Αθήνα 1993².
Επιμέλεια ανάρτησης,
επιλογή θέματος και φωτογραφιών,
πληκτρολόγηση κειμένου:
π. Δαμιανός.]

※

⁜

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Εἰλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.

⁜